Het humaniseren van een gedemoniseerd kunstenaar
De filmmakers Fenton Bailey en Randy Barbato beginnen in het
Capitool waar in 1989 een conservatieve senator uitvaart tegen het omstreden
werk van de Amerikaanse fotograaf Robert Mapplethorpe (1946-1989). Daardoor werd
een tentoonstelling van zijn werk in Cincinnati gesloten. Vervolgens wenden we
ons naar het Getty Center en het Los Angeles County Museum of Art die beide zijn
werk bezitten. medewerkers van deze musea organiseren zoveel jaar na dato samen
een nieuwe tentoonstelling van zijn werk. Door de documentaire heen, waarin we
het leven van Mapplethorpe volgen, zien we af en toe de medewerkers bezig met de
voorbereiding van de tentoonstelling, waarbij het humaniseren van de
gedemoniseerde kunstenaar voorop staat, al werkt men wel met waarschuwende
teksten.
Mapplethorpe werd geboren in een katholiek gezin in Floral
Park, dat ik Queens, New York ligt. Zijn oudere zus Nancy zegt dat hun vader
graag fotografeerde maar dat Robert daar in jeugd niet naar taalde. Hij was
liever bezig op de springstok, waar hij erg bedreven in was. Hij had al een
duivelse geest, zegt ze, omdat hij de anderen tijdens een van de televisie
nageaapt spelletje met een blinddoek as liet proeven. De pastoor had een goede
band met de jongen die met zijn grote ogen zijn omgeving aandachtig in zich
opnam en op basis daarvan schilderde en tekende. Als teenager hoorde hij er
niet echt bij, zegt Nancy. Hij vertrok na de middelbare school tegen de zin van
zijn vader naar de kunstacademie in Brooklyn. Studiegenoten zeggen dat hij erg
kinderlijk was, de negatieven van de foto’s van zijn vader inleverde en veel
lsd gebruikte. Na zijn afstuderen in 1967 leerde hij Patti Smith kennen met wie
het heel goed klikte. Zijn jongere broer Edward keek erg tegen het stel op. Ze
lieten naaktfoto’s van zichzelf maken met een androgyne uitstraling en trokken
in 1969 in in het Chelsea Hotel, waar Robert volgens buurvrouw Sandy Daley
seksueel getinte fetish beelden maakte en collages van afbeeldingen in verboden
homoseksbladen, maar alles wel esthetisch verantwoord. Daarop volgden
kunstzinnige polaroids met het model David Croland, die ook de geliefde van
Robert werd waarop Patti haar handen van hem af trok.
In zijn verdere leven ontwikkelde Mapplethorpe zich op
extravagante wijze in de kunstscene in New York. Volgens Daley liep hij
over van ambitie en zocht hij de grenzen van de seksualiteit in zijn kunst op.
Toen hij het sadomasochisme ontdekte haakte Croland af en begon Robert een
verhouding met de rijke oudere kunstverzamelaar Sam Wagstaff, die zich liet
fotograferen tijdens hun seksuele activiteiten. Zijn modellen, waaronder Robert
Sherman, vond Robert in ontmoetingsclub Mine Shaft, waar alles kon wat God
verbood. kunstrecensente Carol Squiers keek in zijn huis waar hij zijn werk
bewaarde, haar ogen uit, onder andere bij een foto over fistfucking, die later
in de X serie zou komen. Nancy zegt dat haar beroemde broer die zijn werk in
galerieën begon te exposeren, buiten de familie kwam te staan. De pastoor denkt
dat hij onder invloed stond van de geloofsbeelden uit zijn jeugd, waarin goed
en kwaad met elkaar streden, maar anderzijds maakte hij ook niet seksueel
getinte foto’s zoals van Patti Smith op de cover van haar album Horses (zie omslag).
De zaken gingen zo goed dat Edward voor Robert ging werken.
Hij deed de techniek van foto’s met zwarte mannen, waartoe zijn broer zich erg aangetrokken
voelde. Man in polyester suit met een
man in pak en zijn penis uit zijn broek was een van de werken uit deze periode.
Op het moment dat Edward ook ging exposeren bekoelde de verhouding tussen de
broers maar later toen Robert aan aids bleek te lijden, keerde Edward bij
Robert terug en na een groots afscheidsfeest stond hij hem bij aan zijn
sterfbed. Daarvoor beleeft Robert nog een retrospectief in het Whitney Museum
en een tentoonstelling onder de naam The
perfect moment in Philadelphia. Op het moment dat deze na zijn dood in
Cincinnati aankwam, stak bovengenoemde senator daar een stokje voor. Tijdens
een proces werd men echter vrijgesproken van vervolging. Edward zegt dat zijn
broer dan wel wereldberoemd en schatrijk is geworden, maar dat het hem wel het
leven heeft gekost.
Hier
de site van The guardian met daarop
een trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten