Vluchtelingenstad verwoest menselijke dromen
In hetzelfde jaar dat Catherine van Campen haar documentaire
Zaatari Djinn uitbracht, die gaat
over de hoopvolle toestand van een aantal kinderen in een vluchtelingenkamp in
Jordanië, toonde de Vlaming Lieven Corthouts een veel pessimistischer beeld van
de kinderen in het vluchtelingenkamp Kakuma in het noorden van Kenia. In de
vijf jaar dat hij daar filmde werden daar inmiddels tweehonderdduizend mensen
uit de regio opgevangen, waaronder veel kinderen. Elke dag komen er nieuwe vluctelingen
bij, onder andere vanwege de terreur van Al Shabab en de burgeroorlog in Zuid
Soedan. Over dat laatste hoorden in datzelfde jaar van Ilse en Femke van Velzen
in A haunting story.
Corthouts stuitte bij toeval tijdens zijn reizen op het kamp
Kakuma in de woestijn dat zo’n twintig jaar bestaat en dat nergens betekent
omdat het vandaar moeilijk is om weg te komen. Hij maakte portretten van de
achtjarige Nyakong, die haar zieke moeder moest achterlaten in Zuid Soedan en
door een andere familie wordt opgevangen en daarnaast ook van de zeventienjarige
tieners Claude en Khadijo. Claude komt uit Congo en is gevlucht vanwege de
stammenstrijd die het leven daar onveilig maakte en Khadijo is met haar moeder
alweer lang geleden uit Somalië gevlucht. Zij werkt in de kledingwinkel van
haar moeder en probeert, tegen de zin van haar moeder, een beurs te krijgen om
in Canada te gaan studeren.
Corthouts was geïntrigeerd door de wonderlijke ogen van
Nyakong tijdens haar aanmelding in het kamp. Het meisje liet hem niet los en
hij filmde haar vaak tijdens haar verblijf bij een andere familie die veel
kinderen opvangt, hetgeen, ondanks haar kook- en oppashulp, haar plaats onzeker
maakt. Nyakong belt regelmatig naar huis om te vragen of haar moeder al kan
komen hetgeen niet het geval is. Later ontbreekt zelfs de verbinding. Ze
informeert bij landgenoten die nieuw in het kamp aankomen en in de tussentijd
doet ze haar best op school.
Claude bouwt een huis en verdient wat geld als kapper, maar
beseft dat hij daarmee nooit weg kan komen. Hij liefst wil hij naar de
Verenigde Staten, want Obama is een voorbeeld voor hem. Hervestiging is echter
een lot uit de loterij. Hij vraagt advies aan anderen en hoort over iemand die
een geslaagde wanhoopstocht naar Oostenrijk gemaakt heeft. Daartoe moet men wel
veel geld betalen aan mensensmokkelaars. Hij maakt zich zorgen over zijn
familie die naar Burundi is gevlucht, waar het op dat moment ook oorlog is. Hij
vraagt een contactpersoon om aan zijn familie te zeggen dat ze daar weg moeten
gaan.
Khadijo studeert hard voor een beurs, maar haar resultaten
blijven achter. Ze vreest dat ze door haar moeder uitgehuwelijkt wordt. Op een
dag is ze verdwenen. Later verneemt Claude tot zijn verrassing op Facebook dat
ze in Italië is aangekomen.
Corthouts spreekt zelf het commentaar in en dat vergroot de
betrokkenheid van de kijker. We horen op het eind dat Nyakong nog steeds haar
moeder zoekt, dat Khadijo illegaal in Europa verblijft en dat Claude als
taxichauffeur genoeg geld voor een reis naar Europa probeert te verdienen. Corthouts
heeft een site gemaakt rond zijn documentaire met daarop een plan van actie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten