Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 12 november 2017

Theaterrecensie: Shop till you drop, Golden Palace, Toneelschuur, 11 november


Briljante voorstelling over de gekte rond ons koopgedrag

Na de programma’s Seksbom over de seksualisering van jonge meisjes in en Het moet wel leuk blijven over kritiek op de weinig sociale maatschappij staat in Shop till you drop de commercialisering van het leven en in het bijzonder ons koopgedrag centraal. Regisseuse Ingrid Kuijpers staat erom bekend dat ze de onderwerpen met een lichte toets uitdiept en die is dit keer wel erg goed getroffen. In plaats van een belerend vingertje toont ze de mens in de winkel vanuit het perspectief van klant maar vooral verkoper in zijn volle glorie.

De opening laat al zien dat er weinig mis kan gaan met de voorstelling. De twee verkopers zijn bezig alles in het warenhuis gereed te brengen voor de nieuwe dag. De onberispelijke chef plaatst samen met de meer frivole medewerker het Senseo pronkstuk, drapeert voorwerpen daaromheen en sprayt nog eens de drie kleedhokjes. De eerste klanten bieden zich aan, snuffelen wat, maar gaan weer hun weegs tot een begerige roodharige vrouw met een prachtige chaotische mimiek daartoe aangezet door de verleidende zang van de medewerker een sierkussen koopt met daarop een wervende tekst. Haar aankoop wordt door de chef gescand, door de medewerker slordig ingepakt in een zwarte tas en tenslotte afgerekend bij de chef achter het loket. Deze procedure herhaalt zich vele malen met andere klanten die een klok, kleding of schoenen komen kopen, waarna de kooplust ontspoort tijdens een kortingsactie. Iedereen graait iets van zijn gading bijeen, terwijl de verkopers hun best doen om nog enige controle over de aangeboden waar te houden en, als de rust hersteld is, weer aankomen met het Senseoapparaat.

Kajetan Uranitsch is als medewerker geknipt voor zijn werk en vormt een mooie tegenstelling tot de vormelijke chef, knap gespeeld door Titus Boonstra. Ook de gespannen jonge vrouw (Katelijne Beukema) met haar levensgrote beer en de uitzinnige sexy vrouw (Annebel Overbeeke) in haar trouwjurk vormen een fraai koppel, terwijl de wat saaie man (Syoma Ekhart) op zijn kleurige schoenen een onverwacht acrobatische kant heeft. De roodharige vrouw (Monique Kuijpers) is hilarisch, vooral als ze het gekochte kussen wil ruilen en daarbij de regie van de heren verkopers overneemt.

Zoals inmiddels vast te stellen is, belicht Golden Palace meerdere kanten van het onderwerp in verschillende scènes, waarbij mimiek en motoriek leidend zijn voor de handeling. Dit keer worden de scènes ook nog op een organische manier aan elkaar verbonden zodat er een prachtig geheel ontstaat dat tot in de details uitgewerkt is en de aandacht tot het laatste moment vasthoudt. De absurde kant komt aan bod tijdens de sale en wordt opgerekt in een scène waarin de chef aan het eind van zijn latijn is, de zaak op een andere manier naar zijn hand zet en daarmee toch weer het overwicht terugvindt, terwijl de medewerker in staat voor de menselijke kant, getuige zijn vertolking van het nummer Fix you van Coldplay. Met zo’n briljante, levendige voorstelling is een moraal ook helemaal niet nodig. Ongetwijfeld blijft het gedrag van de spelers ons bij, de volgende keer dat we een winkel betreden, trekken we daar lering uit en weten we de waarde van al die luxe te relativeren.    

Hier mijn bespreking van Seksbom, hier die van Het moet wel leuk blijven, hier het nummer Fix you.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten