Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 6 april 2016

Theaterrecensie: De Goldberg Machine, Maartje & Kine, Toneelschuur, 5 april 2016


Energieke en lichtvoetige show over de wereld van ontdekkingen

Vrouwelijke duo’s komen veel voor in het hedendaags cabaret en moeten een eigen invalshoek vinden om zich te onderscheiden. Maartje de Boer en Kine Handlykken hebben die gevonden in de muziek, die op een keur van instrumenten en met wonderschone samenzang wordt vertolkt. Daarnaast passen ze de muziek in in een levendig verhaal, in hun tweede programma De Goldberg Machine over uitvindingen en ontdekkingen. Beelden daarvan worden tegelijk op een scherm aanschouwelijk gemaakt. Ze buiten hun Noors-Nederlandse achtergrond uit en zoeken contact met het publiek.

Dat laatste is al meteen te merken als Kine klaar zit achter de keyboards en Maartje achter de accordeon. De spot op het toneel is gericht op een met een zuil met een grote rode knop erop. Het is al gauw duidelijk dat iemand uit het publiek erop moet drukken, maar wie waagt de stap? Uiteindelijk zet een vrouw op de eerste rij die Marjo heet de show in werking. Na een fantastische weergave van het begin van Einstein on the beach van Philip Glass, die resulteert in een hinkstapsprong over de ontwikkeling van de mens, wordt Marjo voor haar heldhaftige daad beloond, iets wat ze vaker zal horen.

In een decor waarin de machine van Rube Goldberg is afgebeeld die doet waar hij voor bedoeld is al is het op een zeer omslachtige manier, laten de vrouwen creatieve personen uit de muziek en de wetenschap de revue passeren. Niet alles loopt goed af zoals een man bewijst die met vleugels vanaf de Eifeltoren wil vliegen of de Morgenstimmung van Grieg die beter niet op maandagochtend gespeeld kan worden. Het vormt de ouverture tot een fraai klassiek fragment uit het vroege werk van de Noorse componist, die een van de serieuzere momenten in de voorstelling vormt.

Het is toch vooral vermakelijk wat Maartje en Kine voorschotelen, die elkaar als achtergrondmusici leerden kennen, de een op begrafenissen, de ander op bruiloften. Een instrumenteel nummer waarin droefheid en plezier samenkomen getuigt hiervan net als een conference over de uitvinding van het wiel: na de vraag aan de zaal wie er in bezit is van een racefiets, volgt een grappig verhaal over wielrenners die hun hobby als dekmantel gebruiken om naar de hoeren te gaan. Aan het eind merken ze op dat er opeens veel minder racefietsers in de zaal zitten. Seksuele toespelingen zijn nooit ver weg, zoals een opmerking van Maartje dat de zingende zaag tussen de benen van Kine tenminste een instrument is dat ze wel kan bespelen. Na de voorstelling culmineren dit soort speldenprikken in een toegift bestaande uit een gedurfd lied over een seksistische uitspraak van een vrouw uit Steenbergen, waar afgelopen winter verhit gediscussieerd werd over de komst van een asielzoekerscentrum.

Liedjes en sketchjes over vroeger en nu wisselen elkaar in De Goldberg Machine af. Een wat flets verhaaltje over Marie Curie die geen lampje nodig heeft op haar graf, omdat de radioactiviteit haar verlicht, wordt gevolgd door het mooie lied May she rest in peace, waarbij Nico uit Workum vanaf de eerste rij de helpende hand biedt om de voet van de balalaikai in de juiste stand te zetten. Het moderne leven wordt met de nodige ironie op de hak wordt genomen in een lied waarin het minimumjeugdloon omhoog moet omdat jongeren hun partypillen niet meer kunnen betalen. Na de pauze, waarin de cohesie groter lijkt en de diepgang toeneemt, werpen de vrouwen een blik in de toekomst. Van de Voyager die informatie over onze planeet naar andere wezens brengt, komen de vrouwen op robots. Tussendoor is er nog een grappig intermezzo over de aardbevingen in Groningen, dat via een petitie onze steun verdient, hoewel niet verplicht, want niemand weet waar het ligt.

Gevoelig zingen kunnen de vrouwen ook, getuige een ontroerend lied over de spreekwoordelijke appel die na de jeugdtijd steeds verder van de boom valt. De appel voert terug naar de Goldbergmachine, die op een spannender manier appelsap produceert dan men kan beleven door een pak uit de koelkast te trekken. De machine voert tot een robotisering die straks alle problemen kan oplossen waaronder, als we niet uitkijken, de mens zelf. Het vormt de inleiding tot een variatie op de minimal music van Glass, dit keer in omgekeerde richting tot er niets meer overblijft. Daarmee loopt de show mooi rond.

Maartje & Kine vormen een dubbeltalent dat veel mogelijkheden in zich heeft om uit te groeien. De wereld van de ontdekkingen ligt voor hun open. Met veelzeggende zelfspot smeken ze het publiek om reclame te maken voor hun verdere voorstellingen. Op 12 juni a.s. zijn er nog plaatsen in De Kleine Komedie vrij, horen we. Dat blijkt de laatste voorstelling in de regie van Titus Tiel Groenestege te zijn.

Hier de site van Maartje @ Kine. Daarop een link naar de site van International Song Competition. Daarop kunt u stemmen voor de publieksprijs van het Pandalied uit het debuutprogramma Vreemd Folk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten