Europees parlementariër wint slag om de persoonlijke data
Uw persoonlijke data zijn goud waard, luidde de titel van de
Tegenlicht uitzending van 28 oktober 2013. De persoonlijke data blijken vooral
een goudmijn voor bedrijven als Google. De jonge Duitse Europarlementariër voor
De Groenen Jan Philipp Albrecht, die de hoofdrol speelt in de documentaire In democratisch overleg van David Bernet
vergelijkt deze data in het begin van de documentaire met olie en zegt dat er,
net als bij olie, alles aan gedaan moet worden om vervuiling tegen te gaan.
Bernet filmt het slopende, vele jaren durende proces om tot
een nieuwe verordening over gegevensbescherming te komen en geeft daarmee meteen
een aardig inkijkje in de werking van het Europees parlement en de samenwerking
met de Europese Commissie en de Raad van Europa, waarin de ministers van de 28
lidstaten zitting hebben. De Raad heeft ook een stem in wetten die door het
Europees Parlement worden goedgekeurd.
Viviane Reding is op dat moment Eurocommissaris van Justitie
en belast met het onderwerp over de rechten van persoonsgegevens, die volgens
haar in het digitale tijdperk opnieuw dienen te worden vastgelegd om misbruik
ervan te voorkomen. Zij maakt zich hier sterk voor en geeft alle steun aan
Europarlementariër Jan Philipp Albrecht, die de taak op zich heeft genomen om
een nieuwe wet door het parlement te loodsen. De rol die hij vervult wordt
rapporteur genoemd. Samen met medewerker Ralf Bendrath buigt hij zich over de
inhoud van zo’n wet. Voordat die echter kan worden voorgelegd in de plenaire
vergadering, wordt de tekst in allerlei commissies gewikt en gewogen. Albrecht
spreekt over het Europees parlement als een olietanker die met moeite
bijgestuurd kan worden en niet gemakkelijk van koers verlegd wordt. Af en toe
staat hij als het ware op het dek van het reuzengevaarte en vraagt zich af waar
zij zijn.
Reding onderschat de macht van de belangenorganisaties niet
die voor de grote bedrijven lobbyen en ze verzet zich tegen de vertragende houding
van lidstaten, die in de Raad van Europa kritiek geven op het wetsontwerp. Juristen
vrezen dat teveel regels de vernieuwing in de weg staan. Albrecht beseft dat
men in Brussel vooral een lange adem moet hebben en dat men er vroeg bij moet
zijn om, in de beeldspraak van de tanker te blijven, de koers in een vroeg
stadium bij te sturen. Mensen realiseren vaak te laat welke belangen er op het
spel staan en als ze dat eenmaal doorhebben is het te laat.
Na een persconferentie van Albrecht over de ontwerptekst
ontbrandt de strijd pas echt.
Denktanks verminderen de transparantie. Albrecht heeft het
gevoel dat hij voor de wolven wordt gegooid, maar zelfs de vierduizend
amendementen die op zijn voorstel worden ingediend kunnen hem niet deren. Zijn
positie is echter niet gemakkelijk, want teveel compromissen sluiten zal
stuiten op bezwaren van zijn eigen partij en zonder compromissen komt hij er niet.
Reding zet tijdens een persconferentie nog wat haast achter de zaak, maar het
is tenslotte Edward Snowden die met zijn onthullingen in de PRISM zaak over
commerciële bedrijven die persoonlijke gegevens misbruiken, de zaak echt in
beweging krijgt.
Tenslotte krijgt Albrecht tot zijn grote blijdschap de wet op
12 maart 2014 door het parlement. We zien dat hij wordt gefeliciteerd door Wim
van de Camp en door Sophie in ’ t Veld die al eerder in beeld was. De
overwinning betekent nog niet dat de wet een feit is want daarover werd tijdens
het afsluiten van de documentaire nog onderhandeld met de Raad van Europa. Het
zou al een hele verbetering zijn als het parlement autonoom kon beslissen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten