Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 16 april 2016

Schuldenaars (2015), documentaire van Ingeborg Jansen


Ondernemers vaak buiten hun schuld in de problemen

In de documentaire Schuldenaars geeft Ingeborg Jansen een beeld van het faillissement waarin ondernemers vaak buiten hun schuld in terecht komen. Een mislukking is inherent aan het ondernemerschap, maar de economische crisis speelt daarin ook een belangrijke rol. Een man met een dierenspeciaalzaak in een winkelgalerij waarin de leegstand toenam kon daarna geen droog brood meer verdienen. Jansen laat heel wat ondernemers zien die voor de rechter in Rotterdam opdraven om een faillissementsverzoek indienen en volgt een drietal van hen nader. Een van de rechters zegt dat men als een ander persoon de deur uit gaat en dat is niet positief bedoeld. Voor velen is het faillissement een harde klap waarmee men ook nog niet van de schulden af is. Daartoe moet men bij de schuldhulpverlening zijn. De Wet Schuldsanering Natuurlijke Personen kan een uitkomst bieden. Voor iedereen geldt dat het belangrijk is om goed met geld om te gaan en rekening te houden met magere jaren.

John van Alphen had een verwarmingsbedrijf dat van lieverlee slechter ging lopen. Van Alphen had dat eerst niet zo door en dacht dat het wel zou loslopen. Na een black-out belandde hij bij de dokter die duidelijk maakte dat er een grens was aan zijn pogingen het bedrijf gaande te houden. Als hij voor de rechter zit, blijkt dat hij geen personeel meer heeft om te onderhouden. De rechter spreekt het faillissement uit en regelt een eerste gesprek met de curator, die de schulden van Van Alphen bepaalt en een regeling treft om het aanwezige bedrijfsvermogen te verkopen. De curator neemt de creditcards in en zegt dat Van Alphen de komende tijd met weinig geld, zeg maar d bijstandsnorm, zal moeten rondkomen. Werkeloos zit hij in zijn bedrijfspand te wachten op de veilingmeester, die de goederen komt inventariseren (zie foto). In de toekomst wil hij weer iets nieuws opzetten want het ondernemerschap zit in zijn bloed maar in de tussentijd werkt hij bij een ander. Een mens moet wat. Het leven gaat door.

Piet Hein Bredero is trainer op sociaal gebied en zit voor de tweede keer bij de rechter. De schuldhulpverlening heeft niets gedaan om zijn schuldeisers tegemoet te komen. De rechter spreekt daarom zonder omhaal het faillissement uit. Thuis aan de eettafel zegt Bredero dat het toch een klap is en dat hij zich een loser voelt die zijn gezin niet kan onderhouden. De financiële problemen leidden eerder tot meer afstand tot vrienden. Hij en zijn vrouw hebben ervan geleerd om voorzichtiger te zijn met het doen van aankopen. Samen bekijken ze hun uitgaven. Dat eindigt nog net niet in een ruzie. Bredero gaat naar de supermarkt om humus te kopen voor de lunch, maar kan geen geld meer opnemen. Daartoe moet hij een telefoontje plegen met zijn vrouw. Later neemt hij een video op over vergeving en vooral over zelfvergeving. In het eindbeeld danst hij met zijn vrouw door de kamer.

Willem van Dijk heeft vijfentwintig jaar een timmerwerkplaats gehad en vindt het zuur dat het nu voorbij is, al zeggen anderen dat hij het toch maar zo lang heeft volgehouden. Omdat hij zich laat onderhouden door zijn vriendin Esmee wil de rechter eerst geen faillissement uitspreken, maar als er toch nog het nodige materiaal in de werkplaats blijkt te zijn, herziet ze haar mening. Een bewindsman komt bij Van Dijk langs en vraagt de sleutel om de zaken af te handelen. Van Dijk laat nog een fotoboek zien van verrichte werkzaamheden en pakt de racefiets.  

Aan het eind zien we nog een man van vijftig jaar die na drie jaar schuldverlening en hoofdpijn met een schone lei kan beginnen en van de afgelopen periode veel heeft geleerd, al is zijn kans op een baan gering. Je verliest alleen datgene waaraan je bent gehecht, zo luidde het motto naar Boeddha.

Schuldenaars vormde het eerste programma over de drie vergiften hebzucht, woede en onwetendheid, al viel het met de hebzucht wel mee. Alexander Oey maakte een inleidende documentaire over deze boeddhistische zienswijze.

Hier mijn bespreking van de documentaire van Alexander Oey.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten