Koningin trouwt niet met haar geliefde, maar met haar land
Met veel pracht en praal schetst Shekhar Kapur de strijd over
een eventueel huwelijk van koningin Elizabeth die na een ziekte van haar
halfzus Mary in 1558 de kroon op haar hoofd ge zet krijgt. Vooral de twisten
tussen katholieken (Mary Tudor) en protestanten (Elizabeth) vormen een danige
bron van geweld, zoals we tegenwoordig tegenkomen tussen sjiieten en soennieten.
Dat geweld komt meteen volop in beeld tijdens de verbranding
van protestantse ketters tijdens de regeerperiode van Mary Tudor die in 1554
het stokje heeft overgenomen van haar vader, Hendrik de Achtste, maar al gauw
kanker krijgt. Ze laat zelfs haar halfzus Elizabeth overbrengen naar de Tower
op verdenking van een samenzwering over een opstand. Na een gesprek tussen de
zussen krijgt Elizabeth huisarrest, waardoor ze in ieder geval tijd heeft voor
haar minnaar, Lord Robert Dudley.
Zelfs voorafgaande aan de troonopvolging van de knappe Elizabeth
(Cate Blanchett) wordt al gevochten om haar hand. Alvaro, de dienstknecht van Filips
II van Spanje laat weten dat zijn heer wel wat voor een huwelijk voelt. Dat is
meer ingegeven door geopolitieke belangen dan door amoureuze gevoelens. Robert
voelt zich gepasseerd en is tegen een dergelijke verbintenis, maar veel te
zeggen heeft hij niet, vooral niet als Elizabeth aan het roer komt te staan.
Een van de eerste zaken die ze moet regelen voor haar land
dat er niet florissant bij staat, is een oplossing bedenken voor de Fransen die
de aanval op Engeland voorbereiden vanuit Schotland, waar een andere Mary de
leiding heeft. Ze vraagt haar getrouwen naar hun mening. De meesten willen een
leger op de Fransen afsturen, maar niet Robert of haar spindoctor Francis van
Walsingham. De laatste heeft echter ook niet veel in te brengen, waarop een
leger naar het noorden wordt gestuurd. Dat wordt echter in de pan gehakt omdat
het veel uit kinderen bestond daar de bisschoppen zich tegen de inzet van
soldaten hadden verklaard.
De Schotse Mary probeert een deal te sluiten met Elizabeth.
Ze zal afzien van verdere vijandelijkheden als Elizabeth trouwt met de Franse
hertog van Anjou. Opnieuw is dat tegen het zere been van Dudley, maar Elizabeth
laat de hertog komen, een oversekste brutaal heerschap die al gauw door Elizabeth
aan de kant wordt geschoven. In de tussentijd heeft ze een aanval op de troon
van de hertog van Norfolk doorstaan en ervoor gezorgd dat de godsdiensttwisten
tot een oplossing zijn gekomen door een wettelijke de instelling van de Engelse
kerk, niet in de laatste plaats omdat Van Walsingham een vijftal bisschoppen die
op de hand van Rome waren, tijdens de vergadering daarover liet opsluiten.
Alvaro probeert Dudley te interesseren voor het katholicisme,
om zo de verhouding tussen Spanje en Engeland te versterken, maar Elizabeth ontpopt zich
steeds tirannieker. Ze wil niet dat Dudley haar als zijn bezit beschouwt want
zij is de koningin van Engeland. Als ze hoort dat hij ook al getrouwd is, is ze
in alle staten. Het scheelt niet veel of ze laat hem ombrengen, maar bedenkt
zich. Hij zal altijd een herinnering blijven aan de gevaren die ze in die
periode heeft doorstaan van de kant van het Vaticaan, de Schotse Mary en de
hertog van Norfolk.
Elizabeth neemt hier
en daar een loopje met de historische feiten. Robert Dudley is bijvoorbeeld
nooit overgestapt naar het katholicisme. Dichter bij de feiten blijft de gelijknamige
tweedelige film van Tom Hooper uit 2005 met Helen Mirren in de hoofdrol. De poppenkast
is daarin ook heel wat minder.
In de aftiteling lezen we dat Elizabeth altijd maagd bleef. Elizabeth, the virgin Queen, heet dan
ook de titel languit. Ze bleef veertig jaar aan de macht, in een periode waarin
Engeland een gouden eeuw beleefde. Er is in 2007 door Kapur nog een nieuwe film
gemaakt over het verdere leven van haar, Elizabeth:
the golden age. Weer met Blanchett in de hoofdrol.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten