Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 22 april 2016

Filmrecensie: The angel’s share (2012), Ken Loach



Ex crimineel met een goede smaak voor whisky

Ken Loach is de vertegenwoordiger van het sociale drama in Noord Engeland met films als Sweet sixteen (2002) en It’s a free world (2007). Looking for Eric (2009) kende al een absurde toets. Ook The angel’s share (2012) wijkt van het eerdere in Noord Engeland gesitueerde maatschappelijke drama af, niet alleen omdat de film in Schotland speelt maar ook omdat die zich versmalt tot een slapstick-achtig gehalte, hetgeen overigens als kijkspel niet tegenvalt.

De film begint wel echt als een sociaal drama. De maatschappelijke taakstraffen betreffen vooral de onderklasse, zoals Albert die met een fles zwaaiend zich op de spoorrails bevindt vlak voor een trein arriveert. Hij wordt door een, wat hij denkt Deus ex machina, gesommeerd van het spoor weg te gaan maar verliest dan ook nog zijn bril. Het loopt net goed af, maar Albert wacht, net als anderen, wel een taakstraf.

De rechter behandelt de zaken aan de lopende band. Als laatste komt delinqent Robbie Emmerson aan de beurt. De advocaat doet een goed woordje voor hem. Hij staat op het punt vader te worden. De rechter veroordeelt hem daarom tot driehonderd uur taakstraf. Enkele woeste kaalhoofden in de zaal zijn het daar niet mee eens. Het zijn broers met wie Robbie een familievete uitvecht. Ze zeggen dat hij in de gevangenis veiliger is.

Meteen al bij de geboorte van zoon Luke gaat het fout. De broers trimmen Robbie in elkaar. De sympathieke Harry, die de taakstraffen begeleidt en met hem meeging, neemt hem mee naar zijn eigen huis om hem tot rust te laten komen. Leonie, de vrouw van Robbie eist van hem dat hij niet meer de fout ingaat, omdat hij dan het vaderschap kan vergeten. Ze woont nog niet met hem samen, maar ze gaat mee met hem op gesprek met een gezin dat eerder onder zijn geweld leed. Ze schaamt zich als ze de verhalen van de familie hoort. Robbie zweert dat hij zich goed zal gedragen.

Harry neemt Robbie en drie anderen waaronder ook Albert clandestien mee naar een whisky stokerij. Zelf houdt hij ook wel van een slok. Hiermee begint de slapstick. Het zet Robbie aan tot het zelf brouwen. Hij laat zijn mede gestraften proeven. Goor is de scène waarin een drankzuchtige huisbewoner van Robbie de kan leegdrinkt waarin anderen hun slokken uitgespuugd hebben. Inmiddels wordt hij nog steeds door de kale broers op de huid gezeten. De vader van Leonie raadt hem dringend aan om zich een tijdje in Londen schuil te houden, maar Robbie heeft de smaak van whisky te pakken gekregen.

Tijdens een proeverij in Edinburgh hoort het viertal van een zeer speciaal vat dat gevonden is en op een veiling verkocht zal worden. Ze komen zelfs aan de locatie waar zich het vat bevindt. Robbie bedenkt het plan om als beginnende whisky vereniging in quilts (zie poster) naar de stokerij toe te reizen en daar de whisky te stelen. Vermakelijk is de heenweg waarbij een van de groepsleden pijn aan zijn ballen krijgt vanwege het dragen van een quilt. Verder is het allemaal nogal hilarisch en voor de hand liggend.

De titel is ontleend aan een begrip dat een jonge vrouw van de stokerij die ze bezoeken, uitlegt. Bij het bewaren in vaten gaat twee procent van de whisky door verdamping verloren. Dit wordt heel mooi het engelendeel ofwel the angel’s share genoemd.

Hier de trailer, hier mijn recensie van Looking for Eric.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten