Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 22 april 2016

Filmrecensie: The bridges of Madison County (1995), Clint Eastwood


Huisvrouw verscheurd door de liefde voor knappe fotograaf

The bridges of Madison County vertelt het dramatische liefdesverhaal tussen fotograaf Robert Kincaid en huisvrouw Francesca Johnson in de staat Iowa. De intense romance die ze gedurende vier dagen beleefden, is ingebed in een latere bijeenkomst van haar kinderen Michael en Carolyn over de erfenis van Francesca. Ze stuiten daarbij op informatie uit dagboeken van een romance waarover ze nooit geweten hebben. Het stemt beiden tot nadenken over hun eigen huwelijken.

De kracht van de film zit niet in de inzichten die de kinderen over hun moeder opdoen, maar in de manier waarop de uit Italië afkomstige Francesca en Robert in 1965 vier dagen lang om elkaar heen draaien. Vooral het begin van hun ontmoeting is sprekend. De langzame beelden vanuit de boerderij van de Johnsons te midden van de graanvelden doen denken aan de film Paris Texas van Wim Wenders. Francesca zwaait haar zorgzame man en puberkinderen uit die naar een grote kermis gaan en heeft het rijk alleen. Ze heeft op de vraag van haar man, wat ze vier dagen lang gaat doen, gezegd dat ze hetzelfde zal doen als altijd alleen zonder zijn hulp, maar haar aandacht wordt gewekt door de komst van een vreemdeling in een pick-up die voor haar deur stopt. Hij fotografeert voor de National Geografic en zoekt de houten Roseman Bridge in verband met een reportage voor het tijdschrift. Francesca probeert de man zo goed mogelijk te vertellen hoe hij bij de brug, die een paar kilometer verder ligt, moet komen, maar is nogal onduidelijk, waarop ze besluit om met hem mee te gaan om hem de weg te wijzen.

De film volgt een voorspelbaar spoor, maar de hoofdrolspelers Maryl Streep als Francesca en Clint Eastwood als de gescheiden fotograaf Robert Kincaid maken veel goed. Streep geeft een mooie invulling aan de dubbelheid die Francesca in zichzelf voelt en die door Eastwood als de vriendelijke fotograaf en knappe man van de wereld Robert wordt versterkt. Het is de kleine aanraking van zijn hand als hij zijn sigaretten uit het dashboardkastje haalt die haar gevoelens aanwakkert en de aanblik van zijn bovenlijf als hij zich voor het avondeten wast, die haar in vuur en vlam zet. Tijdens de conversaties waarin Robert vertelt over zijn goede herinneringen aan haar woonplaats Bari en haar vraagt naar haar leven als huisvrouw in het saaie Iowa, is ook een dissonant te horen. Als hij plompverloren heeft gevraagd of zij wellicht weg wil bij haar man, slaat de stemming om, maar om de volgende dagen met nog meer vuur terug te keren.  

De bezorgdheid van Robert, die verneemt hoe veel er geroddeld wordt over een vrouw de een affaire met een man begint, maakt Francesca alleen maar meer volhardend om haar gevoelens te volgen. Ze koopt in Des Moines een nieuwe jurk waarmee ze hem de volgende dag betovert. Ze wil graag ook als vrouw gezien worden en niet alleen als huishoudster van haar man en haar puberkinderen. De komst van een vriendin dreigt roet in het eten te gooien, maar dit gevaar wordt afgewend. Een groter gevaar schuilt voor Francesca in de levenshouding van Robert. Hoe zit het met zijn andere vriendinnen? Is zij een van de vele over de hele wereld? De wens van Robert dat zij met hem meegaat, schept een probleem voor Francesca die bijna net zo groot is als die van Sophie in Sophie’s Choice uit 1982. Helaas wordt de film op een wat sentimentele manier afgerond, maar de verscheurdheid van Francesca wordt mooi in beeld gebracht. Dat kunnen we wel aan Streep overlaten.  

The bridges of Madison County is gemaakt naar de gelijknamige roman van Robert James Walter.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten