Oudere worstelaar in de greep van zijn publiek
Moet je een sado-masochistische karakter hebben om vrijworstelaar
te worden? Wat moet er in je jeugd mis zijn gegaan om een beroep uit te oefenen
waarbij je een ander - en in de hitte van de strijd ook de scheidsrechter - op
de meest extreme manier, met apparaten, glas, verwondt en de ring uitgooit. Het
is een bloederige toestand, de manier waarop de heren elkaar toetakelen, al
worden er in de kleedkamer afspraken gemaakt van de trucs dat ze zullen toepassen,
zoals we in The wrestler zien tussen de
man die zichzelf en zijn opponent Randy the Ram met een nijptang te lijf gaat. Wat
voor een publiek is door zulk onpasselijk geweld geboeid en lust er pap van? Zijn
dat lieden die anders ten oorlog zouden zijn getrokken? Genoeg vragen.
Hoofdpersoon in The wrestler
is de genoemde Randy the Ram Robinson met zijn lange geblondeerde haren. In werkelijkheid
heet hij Robin Ramzinski. Na een succesvolle carrière als vrijworstelaar is hij
aan lager wal geraakt. De tol van de roem, zullen we maar zeggen. Hij verblijft
op een RV park en zit in geldnood. Doordeweeks werkt hij als magazijnbediende
en in het weekend is hij nog altijd op de worstelclub en draait hij mee met de
wedstrijdjes. Om indruk te maken stopt hij een stuk scheermes in zijn polsband.
Als hij eenmaal door zijn tegenstander een paar keer met zijn hoofd tegen de
hoekpaal is geslagen en zogenaamd half dood op de vloer ligt, kerft hij nog
even gauw een snee in zijn voorhoofd waardoor hij er, bij het opstaan, nog vreselijker
uitziet. Natuurlijk wint hij de partij ook nog.
Afleiding vindt Randy in een nachtclub bij Cassidy, een
paaldanseres die ook privé shows geeft. Een type dat het in dit soort films
altijd goed doet. Na haar striptease bekijkt ze de wond in zijn voorhoofd en
moet denken aan de film The passion of
Christ, waarin Jezus op goede vrijdag tot bloedens toe gemarteld werd.
Randy vertelt haar dat hij een come back wil met een
tegenstander van twintig jaar geleden, Ayatollah geheten. Een returnmatch zoals
dat heet, vergelijkbaar met die in het boksen tussen Joe Frazier en Cassius
Clay, zo stel ik me voor . Hij gaat daarvoor naar de kapper om zijn haar te
laten blonderen, naar de zonnebank om er gebronsd uit te zien, slikt de nodige
pillen en zet een spuit in zijn bilpartij. Na een gewonnen partij tegen de man
met het nietpistool krijgt hij in de kleedkamer een hartaanval. De hartspecialist
die een bypass regelde, waarschuwt hem niet meer te worstelen, maar Randy kan
het gewoon niet laten. Temeer omdat zijn dochter Stephanie niets met hem te
maken wil hebben.
Cassidy gaat uiteindelijk met hem mee naar een modezaak om kleding
voor Stephanie te kopen en bewerkstelligt daarmee een betere relatie tussen
vader en dochter, waardoor hij de tweestrijd laat schieten. Zelf houdt Cassidy
wat afstand van Randy. Haar werk en haar privé leven wil ze niet door elkaar
laten lopen. Als Randy door onachtzaamheid, door in te gaan op een vrouwelijke
fan kan ik beter schrijven, een etentje met Stephanie vergeet wil ze hem nooit
nee nooit meer zien. Hij is a fuck up, roept ze hysterisch. Uit frustratie daarover
en ook omdat zijn werk in de delicatessenafdeling van de supermarkt hem
tegenstaat, bereidt hij zich voor op de tweestrijd. Hij spuit wat witsel in
zijn haar, scheert zijn oksels en spuit een bruiningscrème op zijn huid.
Cassidy die op het laatste moment toch meer met hem wil, kan hem niet meer
tegenhouden. Zijn publiek is zijn familie.
Mickey Rourke als Randy speelt een prachtrol, hem op het
lijf geschreven. Vooral de scènes achter de toonbank in de delicatessenzaak konden
me niet lang genoeg duren. Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten