Brabo’s zongen tegen het kapitalisme en over geluk
Bots was een socialistisch georiënteerde popgroep uit
Eindhoven in de jaren zeventig. Boegbeeld was zanger en gitarist Hans Sanders.
Zijn teksten leverde werden zonder commentaar door de andere bandleden gespeeld.
Hij kwam van de sociale academie en wilde het wereldbeeld dat hij daar
overgedragen had gekregen in gemakkelijk in het gehoor liggende politieke
liedjes naar buiten brengen. Bots was zijn afstudeerproject, zegt drummer Sjoerd
van Bommel, vanaf 1985 bij de band.
In het begin van de documentaire waarschuwt drummer Sjoerd al
dat dit soort terugblikken op succesvolle popgroepen van vroeger vaak leidt tot
oude lullen verhalen en dat er altijd leden zijn die er niet aan mee willen
werken. Beide zijn inderdaad het geval. Veel meer dan hetgeen ik in de
inleiding gezegd heb, is er niet over Bots te vertellen. Ex drummer Frans Meijer
en pianist Kees Buenen tonen ons nog eens hun gouden platen. Saxofonist Sjors
van de Molengraft blijft net als enkele anderen buiten beeld.
Bots speelde eerst in clubhuizen, daarna in sporthallen en
vervolgens in stadions. Sjoerd vond dat een bijzondere ervaring. Op tournee zijn
was een geweldig ervaring, herinnert Frans Meijer zich. Hij zou het zo weer
doen.
Opmerkelijk is de gemakkelijke ingang die Bots vond in
Duitsland. Ze speelden eerst hun nummers in het Nederlands en leverden daarbij
een ruwe vertaling. Ze bezochten ook de DDR, dat zich natuurlijk in de handen
kneep met de ideologische medestanders uit Nederland. In 1976 zingen ze op Het
festival van het politieke lied de hit Zeven
dagen lang en dragen dat op aan zanger Wolf Biermann, die een beroepsverbod
had. Tijdens Rock gegen Rechts in
juli 1979 in Frankfurt deinde een enorme massa op hun muziek. Dit optreden
vormde hun doorbraak in Duitsland. Dieter Dehm werkte mee aan een vertaling van
hun liedteksten. Het is een anti fascisme vol levensvreugde. De Stasi hield hen
wel in de gaten. Een jonge vrouw, Suzanne, deed pogingen via hen naar het
Westen te komen, maar koos voor een weg langs Tsjecho-Slowakije, waar ze werd
opgepakt. Bots maakte een nummer over haar. De Deutsch Holländische
Freundschaft was behoorlijk afgekoeld.
In 2007 hoort Hans dat hij ongeneeslijk ziek is. Later in
het jaar sterft hij, nadat hij ons vanuit zijn bed nog een laatste
videoboodschap meegeeft. Sjoerd zegt dat hij wel een etterbak kon zijn met zijn
arrogante look en zijn tante-achtige gedrag als hij in de bus zijn nagels
vijlde.
Een smet op de groep vormde de royalty’s die Hans Sanders opstreek.
Hij kocht een café en ging golfen.
Rik Polman nam in 2007 de plaats van Hans als zanger over.
Hij zegt dat de teksten na bijna veertig jaar nog steeds actueel zijn. Hij
vindt dat er in Duitsland meer actiebereidheid is dan in Nederland. Liederen
als Aufstehn en Das Weiche Wasser werden hymnes van de Duitse vredesbeweging.
Volgens Frans Meijer stond Hans Sanders gelijk aan Bots en kan
de huidige formatie daarom niet zo genoemd worden. Maar daar denkt niet
iedereen zo over. Sjoerd leurt met cd’s en samen met Kees gaat hij in Duitsland
om daar samen met Dieter Dehm oude liedjes te zingen. Ze bezoeken het archief
van de Stasi, dat weinig informatie bevat. Er moet meer zijn geweest, zegt
Sjoerd tegen Kees. In het voormalige Oost-Berlijn krijgt Kees het weer benauwd.
Tijdens een optreden op een marktplein komen maar weinig mensen luisteren. De stemming
is eruit. Het regent pijpenstelen. Een tijdperk lijkt afgesloten.
Hier
de trailer van een halve minuut.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten