Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 14 juli 2017

Ultra (2017), documentaire van Balazs Simonyl


Spartathlon vooral een gevecht tegen zichzelf

De Hongaarse documentaire maker Balazs Simonyl is ook een ultra hardloper. Hij filmt zichzelf en drie anderen tijdens de Spartathlon, de loop van 246 kilometer van Athene naar Sparta. Deze loop, die al door Herodotes genoemd wordt in de Historiën, is niet zonder gevaar. Helaas brengt Simonyl de lopers niet duidelijk met naam en toenaam naar voren zodat het, zeker in het donker, moeten raden wie hij bedoelt. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat tijdens zo’n ultralange afstandsloop het ego er niet meer toe dient. De lopers zweven tussen hemel en aarde. Waarschijnlijk speelt ook mee dat ik een ingekorte versie van Ultra zag.

De loop begint om zeven uur in de ochtend in Athene. Al gauw worstelt men zich door de ochtendspits heen. Simonyl vertelt dat hij tien jaar geleden in slechte doen was vanwege een echtscheiding en een rotbaan,. Hij begon hard te lopen en de afstand werd steeds langer, maar dat voelde juist goed. Winnaars van de Sparathlon zijn er niet zegt hij. Vooral de onderlinge sfeer is van belang om deze monsterafstand te volbrengen.

Een Franspratende vrouw coacht haar man Gilles en haar zoon Angel, die zich nooit goed kon uitdrukken. Ze leerde zijn lesstof uit haar hoofd en hielp hem ermee als ze aan het hardlopen waren. Zo is het gekomen. Haar man oefent zijn spieren tijdens de ochtendgymnastiek op televisie. Angel heeft tijdens de loop last van de hitte, Gilles zegt dat zijn hartchakra open staat maar straks wel weer dicht gaat. De Franse vrouw mag van de organisatie zelf geen voedsel aan haar man en zoon aanbieden. Dat is tegen de reglementen en die zijn voor een moeder moeilijk te accepteren. Angel heeft moeite om het tempo vol te houden. Hij komt binnen buiten de tijdslimiet en wordt uit de strijd gehaald. Zijn moeder huilt maar zijn vader zegt dat hij ook wel eens uitgeschakeld werd. Hij loopt om te begrijpen waarom hij loopt.

In de voorbereiding op de wedstrijd spreekt de vrouw van de Hongaar Bela haar man moed in. Hij zegt dat een mens toch ergens in wil uitblinken. Hij heeft al verschillende keren deze loop gedaan maar is nog nooit over de finish gekomen. Na de pauze van twintig minuten na tachtig kilometer zegt Bela dat hij blij is als het erop zit. Zijn vrouw wacht op hem en steekt nog maar eens een sigaret op. Bela is moe na 162, 5 km. en schakelt over op zijn eigen tempo. Hij doet gewoon een privé Spartathlon en praat met een Japanner die bibberend van kou op een bankje zit voor hij de berg opgaat. Bela betreurt het dat zijn regenjas lekt, strompelt naar boven en bedankt daar zijn vrouw door een walkie talkie voor al haar support. Zijn vrouw vreest vooral het drukke verkeer op de weg. Ze zou liever zien dat haar man opgeeft. Het leven gaat verder ook voor hun twee kinderen. Gilles en Bela omhelzen elkaar als ze elkaar tegenkomen in de hitte.

De aankomst in Sparta is van een heroïsche allure. Simonyl gaat over de eindstreep en krijgt een lauwerkrans om het hoofd. Ook Gilles bereikt de finish. Simonyl gaat terug naar Bela die nog ergens over de weg worstelt en last heeft van zijn hoofd dat niet zo goed meer werkt. Zijn vrouw vindt de loop het risico van vallen en gewond raken niet waard. Ze zou liever zien dat haar man op een renbaan zou gaan lopen. Omdat Bela bang is door zijn benen te zakken, geeft hij inderdaad na 225 km. op. Het is de vijfde opgave vanaf 2009, maar hij is weer een vrij man.

Hier de Engelse trailer op vimeo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten