Spartathlon vooral een gevecht tegen zichzelf
De Hongaarse documentaire maker Balazs Simonyl is ook een
ultra hardloper. Hij filmt zichzelf en drie anderen tijdens de Spartathlon, de
loop van 246 kilometer van Athene naar Sparta. Deze loop, die al door Herodotes
genoemd wordt in de Historiën, is niet zonder gevaar. Helaas brengt Simonyl de lopers
niet duidelijk met naam en toenaam naar voren zodat het, zeker in het donker, moeten
raden wie hij bedoelt. Wellicht heeft dit te maken met het feit dat tijdens
zo’n ultralange afstandsloop het ego er niet meer toe dient. De lopers zweven
tussen hemel en aarde. Waarschijnlijk speelt ook mee dat ik een ingekorte
versie van Ultra zag.
De loop begint om zeven uur in de ochtend in Athene. Al gauw
worstelt men zich door de ochtendspits heen. Simonyl vertelt dat hij tien jaar
geleden in slechte doen was vanwege een echtscheiding en een rotbaan,. Hij
begon hard te lopen en de afstand werd steeds langer, maar dat voelde juist
goed. Winnaars van de Sparathlon zijn er niet zegt hij. Vooral de onderlinge
sfeer is van belang om deze monsterafstand te volbrengen.
Een Franspratende vrouw coacht haar man Gilles en haar zoon
Angel, die zich nooit goed kon uitdrukken. Ze leerde zijn lesstof uit haar
hoofd en hielp hem ermee als ze aan het hardlopen waren. Zo is het gekomen.
Haar man oefent zijn spieren tijdens de ochtendgymnastiek op televisie. Angel
heeft tijdens de loop last van de hitte, Gilles zegt dat zijn hartchakra open
staat maar straks wel weer dicht gaat. De Franse vrouw mag van de organisatie
zelf geen voedsel aan haar man en zoon aanbieden. Dat is tegen de reglementen
en die zijn voor een moeder moeilijk te accepteren. Angel heeft moeite om het
tempo vol te houden. Hij komt binnen buiten de tijdslimiet en wordt uit de
strijd gehaald. Zijn moeder huilt maar zijn vader zegt dat hij ook wel eens
uitgeschakeld werd. Hij loopt om te begrijpen waarom hij loopt.
In de voorbereiding op de wedstrijd spreekt de vrouw van de
Hongaar Bela haar man moed in. Hij zegt dat een mens toch ergens in wil
uitblinken. Hij heeft al verschillende keren deze loop gedaan maar is nog nooit
over de finish gekomen. Na de pauze van twintig minuten na tachtig kilometer
zegt Bela dat hij blij is als het erop zit. Zijn vrouw wacht op hem en steekt
nog maar eens een sigaret op. Bela is moe na 162, 5 km. en schakelt over op
zijn eigen tempo. Hij doet gewoon een privé Spartathlon en praat met een
Japanner die bibberend van kou op een bankje zit voor hij de berg opgaat. Bela
betreurt het dat zijn regenjas lekt, strompelt naar boven en bedankt daar zijn
vrouw door een walkie talkie voor al haar support. Zijn vrouw vreest vooral het
drukke verkeer op de weg. Ze zou liever zien dat haar man opgeeft. Het leven
gaat verder ook voor hun twee kinderen. Gilles en Bela omhelzen elkaar als ze
elkaar tegenkomen in de hitte.
De aankomst in Sparta is van een heroïsche allure. Simonyl
gaat over de eindstreep en krijgt een lauwerkrans om het hoofd. Ook Gilles
bereikt de finish. Simonyl gaat terug naar Bela die nog ergens over de weg worstelt
en last heeft van zijn hoofd dat niet zo goed meer werkt. Zijn vrouw vindt de
loop het risico van vallen en gewond raken niet waard. Ze zou liever zien dat
haar man op een renbaan zou gaan lopen. Omdat Bela bang is door zijn benen te
zakken, geeft hij inderdaad na 225 km. op. Het is de vijfde opgave vanaf 2009,
maar hij is weer een vrij man.
Hier de Engelse
trailer op vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten