Sterk portret van een jonge bokser met sterke vuisten maar
een kleine mond
De Eindhovense fotograaf en filmmaker Dré Didderiëns maakte
een fantastisch portret van de jonge Roma bokser Juliano Westhiner, die geldt
als een belofte voor de toekomst. Didderiëns volgt hem vier jaar lang op zijn
weg naar de Olympische Spelen in Londen in 2012. Die weg is bezaaid met klemmen
en voetangels, niet in de laatste plaats omdat Westhiner zich verbaal
nauwelijks kan uitdrukken, zoals we tijdens interviews zien. Tegelijk met het
portret van Westhiner laat Didderiëns de moeite zien waarmee coach Eric van den
Heuvel te maken krijgt om zijn pupil in de goede richting te krijgen.
Het documentaire begint met een oefenstage in Ierland in
2008. Van den Heuvel en Westhiner zitten aan het ontbijt in een bed &
breakfast, maar Westhiner wil niets eten. Volgens de coach heeft hij wat in
zijn maag nodig als hij straks gaat boksen, maar Westhiner is niet zo
gemakkelijk te vermurven. Beelden uit het woonwagencentrum in Veldhoven laten
zien waar Westhiner vandaan komt. Na een brand woont de familie met zeven
kinderen en een papegaai al jaren zeer kleinbehuisd in een noodopvang.
De Europese Kampioenschappen in Bulgarije in 2008 vinden
plaats onder moeilijke omstandigheden. Van den Heuvel moet door de telefoon
naar de weegkamer informeren en de plaats van de openingsceremonie is niet te
vinden, maar de prestaties zijn goed.
Van den Heuvel vindt dat de druk van de belofte groot is op
zijn pupil. Hij dient zich eerst nog te kwalificeren.
Vooral zijn gewicht is een probleem. Westhiner moet onder de
zestig kilo zijn en dat is hij niet. Daarna breekt hij ook nog zijn duim,
waardoor hij zes weken gedwongen rust moet houden. Aanpassing van het trainingsschema
is nodig. Verdere complicatie is een mishandeling van een man door Westhiner.
De rechter veroordeelt hem tot zes weken jeugddetentie en een cursus sociale
vaardigheden. Na die tijd is hij wel weer aangekomen, maar met zijn duim gaat
het in ieder geval beter.
De trainer sociale vaardigheden spreekt met Westhiner over
zijn gevoelens en leert hem om niet meteen zijn vuisten te gebruiken als hij
beledigend met zigeuner wordt aangesproken.
Van den Heuvel krijgt te maken met een ander probleem.
Westhiner heeft verkering en zegt daar weinig over, maar wil nog wel door om
Olympisch kampioen te worden. De tweekamp tegen Engeland in het najaar van 2009
verloopt echter slecht. Tijdens de WK in Azerbeidzjan komt hij met zijn hakken
over de sloot. Naast trainen en werken heeft Westhiner aandacht voor zijn toekomstige
vrouw die ook in het kamp woont. Uiteindelijk wordt een nieuwe blessure hem
fataal. Als troost kan hij wel zijn dochter in zijn handen houden en dat is ook
een mooie prijs.
Het is leuk om te zien dat de gesloten Westhiner soms zijn
frustratie uit tegen Didderiëns. De melancholieke liedjes maken de documentaire
af. Ze verhogen de sfeer en maken De
zwijgende bokser tot een pareltje onder de sportdocumentaires en een mooie
voorganger van I am innocent van Mark
Limburg en Jeroen Wolf uit 2014.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten