Zeekapitein lost raadsel op rond seksuele mishandeling van
nichtje
De laatste speelfilm van Claire Denis (Parijs, 1946), White
material (2010), handelde over
een Francaise, prachtig gespeeld door Isabelle Hupert, die met de moed der
wanhoop een koffieplantage in Afrika in stand probeert te houden. Drie jaar
later bestaat de dreiging uit een louche zaak, uitlopend in de zelfmoord van de
eigenaar van een schoenenfabriek, die door een kapitein van een zeetanker wordt
opgelost.
Denis begint met een aantal heftige beelden, die later in de
film duidelijk worden. We zien Jacques, de eigenaar van de schoenenfabriek,
uitkijkend op een donkere straat in de stromende regen en zijn dochter Justine
die op naaldhakken naakt over straat gaat, waarbij het bloed uit haar onderlijf
stroomt, tot ze weggevoerd wordt door de politie.
Het verhaal begint met Sandra, die bij de politie zit en
daar de afscheidsbrief van Jacques te lezen krijgt. Ze sist meteen in de
richting van de afwezige Edouard Laporte die ze verantwoordelijk houdt voor de dood
van haar man en roept de hulp in van haar broer Marco Silvestri, een
zeekapitein, knap gespeeld door Vincent Lindon. Deze moet eerst nadenken
voordat hij op haar verzoek ingaat, maar geeft zich dan gewonnen.
De volgende scènes komen uit Parijs, een maand later. Marco
is ingetrokken in een fraai appartement, stijl Hausmann, naast dat van
Raphaëlle, de vrouw van Laporte, mooi gespeeld door Chiara Mastroianni. Zij
staat nogal alleen voor de opvoeding van haar zoontje Joseph, omdat haar man
met allerlei criminele zaken bezig is. Zoals te verwachten valt, ontstaat er
een heftige seksuele verhouding tussen Marco en Raphaëlle, die door Marco
gebruikt kan worden om dichter bij Laporte te komen.
De opname van Justine de dochter van Sandra en Jacques in
een psychiatrische inrichting stelt Marco voor een raadsel. Omdat Sandra
daarover weinig kwijt wil, polst hij haar behandelend arts, die vertelt dat ze
seksueel zo zwaar mishandeld is dat ze misschien nog een operatie aan haar
vagina moet ondergaan. Marco begrijpt vervolgens dat Jacques, een oude vriend
van hem uit de tijd van de marine, geld leende bij Laporte om zijn bedrijf
overeind te houden. Marco neemt zijn levensverzekering op en verkoopt zijn auto
om de schuld terug te betalen en achterhaalt de plek waar Justine werd
mishandeld.
De ontsnapping van Justine uit de kliniek, waar zij zich
niet veilig voelde, leidt het laatste deel van deze spannende film in. Marco
gaat naar haar op zoek en stuit op het stel dat het afgelegen huis in de
buitenwijken van Parijs bewoont, waar Justine eerder werd mishandeld. Op
hetzelfde moment wordt Joseph door Laporte gekidnapt. De man heeft er weet van
gekregen dat zijn vrouw een relatie heeft met Marco. Tenslotte komt het tot een
confrontatie tussen Marco en Laporte, waarbij Raphaëlle, met een revolver in de
hand, de keus heeft wie van de twee ze zal helpen.
De muziek geeft de dreiging die in de film zit, nog meer
kracht. De beelden hebben soms een hallucinerende werking waardoor Denis Les salauds onttrekt aan het genre van
de gewone misdaadfilm. Vincent Lindon (1959) speelde eerder de rol van zwemleraar
Simon Calmat in Welcome (2009) en nog
eerder de rol van Chris in L’ école de la
chair (1998) om maar een paar films te noemen waarin hij te zien was.
Hier
de trailer van Les salauds, hier
mijn bespreking van White material,
hier die van Welcome, hier
die van L’ école de la chair.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten