Indiase guru blinkt uit in grootse eenvoud
Documentairemaker Jaap Verhoeven richt zich op aspecten van
het Tibetaans boeddhisme. Dit bleek eerder in de documentaire Kikker zit stil (2014), waarin hij de
waarde van mindfulness voor kinderen onderzoekt. Hoewel ik eerder sceptisch was
over het idee om kinderen te laten stilzitten denk ik tegenwoordig dat het goed
zou zijn als tegenwicht tegen de drukte die in het kinderlichaam gaat zitten.
In zijn laatste documentaire The mountain yogi portretteert Verhoeven op ingetogen wijze een
Indiase man die van stilzitten zijn leven heeft gemaakt. Inmiddels is hij
daardoor zo onthecht geraakt dat anderen naar hem toekomen om zijn zegen teontvangen.
Het motto van de documentaire is ontleend aan de mysticus Milarepa die in de
elfde eeuw leefde. ‘Hoe mooi de woorden
van een lied ook zijn, het is niet meer dan een melodie voor hen die de ware
betekenis niet begrijpen.’
Een helper van deze man, Lama Govinda (Pooh, 1962, zie foto) genoemd, vertelt
over de verschillende jarenlange retraites die de goeroe gedaan heeft en dat
hij met briefjes met hem communiceert. Hij is erbij als Govinda zijn
voettochten over de openbare weg houdt en daarbij mensen zegent, rijst uitdeelt
en in een flesje thee blaast. Steeds meer mensen sluiten zich bij Govinda aan
met een groene hoofdband als onderscheidingsteken.
De broer van Govinda toont hem op een foto. Hij zegt dat
zijn broer alles heeft opgegeven om een geheime vorm van tantrische meditatie
te ontwikkelen. Hij noemt Govinda een zelf gerealiseerd wezen, net als
Milarepa. Ooit zat zijn broer maandenlang op een plaats waar geen voedsel was,
een andere keer een half jaar op een plaats zonder water. De moeder vertelt dat
haar zoon altijd een mala om zijn hals droeg en dat hij vierentwintig jaar was
dat hij het huis verliet. Een jaar na zijn geboorte had ze bezoek gehad van
drie monniken die hem voor een nieuwe tulku aanzagen. Later werd dit bevestigd
door de boeddhistische astrologie.
Govinda vertelt dat hij al op jonge leeftijd geïnteresseerd
was in de dharma, de leer van de Boeddha. Hij verliet zijn vriendin die zes
maanden zwanger was omdat hij vreesde dat hij daarna niet meer zou kunnen
wegkomen. De vriendin trad vervolgens in het huwelijk met de broer van Govinda.
Dat is in India waarin gecombineerde huwelijken tussen één man en meerdere
vrouwen bestaan, geen probleem.
Govinda vertelt dat mededogen belangrijk is en dat we van
binnen allemaal hetzelfde zijn. Hij vindt het niet nodig dat men naar hem
toekomt en leeft ook onder de mensen, geeft onderricht en geneest lichamelijke
en geestelijke kwalen. Net als Milarepa die huizen bouwde, probeert hij een
goede leerling te zijn. Diens duizend gedichten hielpen hem om inzicht te
krijgen in zijn geest. Hij vindt het belangrijk dat een leerling oefent en
vertrouwen ontwikkelt. Obstakels dient men onder ogen te zien en verder te
laten voor wat ze zijn. Hij zei nog veel meer maar door het ontbreken van de
ondertiteling kon ik dat niet helemaal volgen. Zijn innemende uitleg dat men de
vinger die naar de maan wijst niet moet verwisselen met het object zelf, zegt
echter genoeg over de grootse eenvoud van deze goeroe. Het was een voorrecht om
naar hem te kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten