Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 6 juli 2017

Filmrecensie: Trip van Teetje (1998), Paula van der Oest



Naïeve Rotterdammer werkt zich in de nesten

Verlangend naar een ander bestaan, lukt het maar niet het oude leven achter zich te laten. Vanuit dit universele thema schetst Paula van der Oest het leven van de sympathieke maar wat naïeve Theo van Nierhof, in de wandeling Teetje genoemd.

In het begin van de film houdt hij een tirade voor zijn rode sportwagen, waarin hij zijn levensfilosofie voor ons ontvouwt. Zo snel mogelijk binnen lopen en dan genieten van het geld en het leven. Als voorschot laat hij alvast een nestje bouwen voor hem en zijn liefje Mary die hij al vanaf de lagere schoolbanken kent . Hun nieuwe huis moet een verrassing voor haar zijn. Hij wil dolgraag met haar trouwen, maar de godvruchtige verpleegster Mary is zelfs nog niet zover om hem toe te laten tot haar bed. Ze weet niet of Teetje zijn wat criminele verleden opzij kan zetten.

Na het kraken van een brandkast met twee maten gaat Teetje naar zijn contactpersoon Ricardo die hem overhaalt om een Russisch schip te kopen met een grote lading die naar Ghana moet. Teetje is nog wel zo snugger om de papieren te vragen, maar daarna ziet hij het grote geld al voor zich.

Hij tekent daarmee zijn eigen ondergang, zoals de teneur van de film al aangeeft, maar het is prachtig die ondergang als kijker mee te maken. Elke keer krijgt hij weer een tegenslag te verwerken. De eerste keer dat hij op het schip komt ziet hij tot zijn verbazing een dertig koppige bemanning die al drie jaar op het roestende schip zit dat door de douane aan de ketting is gelegd. De kapitein ligt in de ziekenboeg, maar Nicolai die een paar woorden Nederlands spreekt en verhalen aan de bemanning vertelt, geeft Teetje een rondleiding en vertelt over de berooide toestand waarin ze zich bevinden. Teetje kan weinig anders dan beloven dat hij werk zal maken van alle misstanden.

Het belangrijkst voor hem is dat ze kunnen uitvaren, maar de inspectie laat hem niet zomaar gaan. Inmiddels willen zijn maten van de kraak ook wel eens hun geld, maar dat heeft Teetje in de aankoop van het schip gestoken. Met zijn mobiele telefoon loopt hij als een druk baasje het ene gat voor het andere te vullen. Het komt allemaal goed, is zijn credo. Ook tegen Mary die af en toe behoorlijk tureluurs van hem wordt. Een gestolen Rolex wijst ze meteen af. 

Teetje wil eerst niet dat de oudere en sociaal voelende Arend, die altijd in de haven heeft gewerkt, kranten en sigaretten naar de bemanning brengt, maar later heeft hij hem toch nodig. Hij wil wel eens weten of er echt wel een kapitaal aan electronica in het ruim van het schip zit. Arend kan de verzegeling die door de douane is aangebracht ongemerkt verwijderen. Teetje is eindelijk weer eens blij als hij ziet dat de lading inderdaad aan boord is. Het is het kapitaal waarmee hij van zijn zorgen verlost kan worden.

Hij vraagt Mary om in de ziekenboeg te komen werken, waar steeds meer leden van de ondervoede bemanning in terecht komen. Hoewel Mary daar weinig zin in heeft, kan ze Teetje toch ook niet alleen laten (zie foto). Om de goede afloop te vieren, geeft Teetje alvast een feestje op het schip. Hij laat Mary ook daarbij een toepasselijk lied van Rene Froger zingen. Een eigen huis, een plek onder de zon en altijd iemand in de buurt die van me houden kon. Helaas kan de jonge matroos Boris zijn handen niet van Mary afhouden. Zij is overstuur en wil meteen weg, maar als de jongen later van boord springt en een eind aan zijn leven maakt, besluit ze toch te blijven, waarna de verrassende afloop wordt ingezet.  

Mooie rollen voor de hoofdrolspelers Cees Geel en Thecla Reuten.  



Geen opmerkingen:

Een reactie posten