Presidentsvrouw moet vechten om meer dan alleen maar mooi te
zijn
Drie jaar voor het portret van presidentsvrouw Eleanor
Roosevelt in Eleanor Roosevelt, first
lady of the world verdiepte Patrick Jeudy zich in het leven van die andere
tot de verbeelding sprekende presidentsvrouw Jackie Kennedy (1929-1994), later
Jackie Onassis genoemd, al wordt de verhouding met de schatrijke Griekse reder
nooit genoemd. Jeudy beperkt zich tot de jaren waarin de knappe Jackie aan de
zijde stond van haar man John, door haar Jack genoemd. In het jaar na zijn dood
in 1963 vertelde ze de nodige geheimen aan de historicus Schlesinger, die pas
vijftig jaar later door haar dochter Caroline in de openbaarheid werden
gebracht. De nogal zwalkende stijl van Jeudy, die ook al merkbaar was in de
documentaire over Eleanor Roosevelt, roept meer op dan waargemaakt wordt. De
uitroep van Jackie dat haar interviews nooit openbaar gemaakt mochten worden,
doet het ergste vermoeden. Wat dat betreft valt Jackie without Jack een beetje tegen.
Jackie Kennedy was 34 jaar oud toen haar man in Dallas werd
doodgeschoten. De moord ging als een vuurtje door de wereld en leverde overal
ontsteltenis op. Jackie droeg een roze mantelpakje in de auto, die onder schot
genomen werd en hield dat aan met bloedvlekken erop om te tonen hoe dicht ze
bij haar man stond. Caroline herinnert zich een zwijgende moeder in de dagen na
de moord. Pas na een paar weken vertoonde ze zich weer aan de buitenwereld. Ze
vertrok uit het Witte Huis maar werd belaagd in haar nieuwe woning. Daar werd
ze vijf keer geïnterviewd door de historicus Arthur Schlesinger. Eerder al, op
6 december 1963, werd een interview met journalist Theodore White in Life
magazine gepubliceerd. Daarin sprak ze ook over haar doodgeboren derde kind
Patrick.
Het eerste interview met Schlesinger was op 19 januari 1964.
Jackie is in de rouw en wordt beschermd door Ted en Robert, de broers van John.
Jackie is bedeesd tegen Schlesinger maar neemt geen blad voor de mond. De vader
van John zou zijn oudste zoon Joe als president gewild hebben, maar die kwam om
in de oorlog. Jackie kwam als fotojournaliste in contact met de nieuwe
presidentskandidaat en probeert het voor te stellen dat ze geen trofee of muze
was maar iemand die vanaf 1960, het jaar dat John president werd, ook aan de
knoppen zat.
Op 3 maart spreekt ze over het leven zonder John. Dat is
behoorlijk eenzaam. Haar zoontje John jr. die in 1960 geboren werd, scheurde
zelfs een foto van de moord uit de krant om te voorkomen dat zijn moeder de
vreselijke aanblik weer zou zien. Drie jaar voor de geboorte van John jr.
beviel Jackie al van een meisje, Rebecca, dat dood geboren werd. Het aantreden
van Castro in Cuba was een moeilijke gebeurtenis voor John die in 1962 ook nog
eens de rakettencrisis voor zijn kiezen kreeg maar daar als overwinnaar
uitkwam. Jackie vertelt dat John veel historische boeken las, ook in hun
vakantieverblijf in Virginia en dat hij leed aan een botziekte waardoor hij
niet eens zijn eigen veters kon strikken. Op doktersadvies slikte hij
pijnstillers met cocaïne waar hij verslaafd aan raakte.
Op 4 maart vertelt ze over haar moeite met Johnson die haar
man opvolgde. Vanwege haar francofiele trekje stuurde die haar als ambassadeur
naar Parijs. Ze heeft ook veel contact met Robert, die een oogje op haar had.
Op 23 maart spreekt ze over de verwerking van de dood van
haar zoon Patrick. John keek uit naar andere vrouwen en stuurde haar met de
kinderen op vakantie, onder andere naar Griekenland, waar ze later Onassis
ontmoette. In juni 1962 is ze op Capri als John in Washington een jonge meid
aan de haak slaat. Hij ging er van uit dat Jackie ook overspelig was.
In het vijfde interview op 24 maart maakt ze een karikatuur
van het bezoek samen met John in 1961 aan Parijs, waar ze werd ingehaald als
een prinses. De goede verstandhouding met De Gaulle raakte na drie jaar bekoeld
omdat John en hij politiek niet door één deur konden. Ze haalt zelfs doeken van
Cezanne weg uit haar privévertrekken in het Witte Huis. Ook haar bewondering
voor minister André Malraux , die zelfs de Mona Lisa meenam om die tijdelijk in
de National Gallery tentoon te stellen, veranderde in het tegendeel. Met haar
kinderen ging ze in 1964 skiën in Aspen en werd ook losser in de omgang.
Tijdens de herdenking van zijn dood zegt ze dat John op eenzame hoogte stond.
In het zesde en laatste interview op 3 juli 1964, na haar
ondervraging door de commissie Warren over de moord op haar man waarbij ze niet
geïnteresseerd is in de dader, raken haar herinneringen verzuurd en hakt ze op
iedereen in. Memoires zijn er nooit meer gekomen, zodat we het met de
interviews moeten doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten