Opwekkende gedachten over een nieuwe wereldorde
De Nigeriaanse schrijver en dichter Ben Okri (1959) die in
1991 de Booker prijs won met zijn roman The
famished road, vertaald als De
hongerende weg, woont in Engeland en is op uitnodiging van de Royal Academy
for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce (RSA) in Londen om voor
te lezen over zijn nieuwe essaybundel A
time for new dreams (2011), waarin hij schrijft over Afrika, schoonheid,
kindertijd en het schrijven zelf.
Okri begint met twee gedichten. Het eerste gaat over zijn
moeder die niet meer leeft maar die hij als kind terug ziet terwijl ze slaapt.
Het tweede bevat slechts vier regels en gaat over een rinoceros. Volgens Okri is
het een hele prestatie om zo’n log beest in een korte beschrijving te vatten.
In het essay The
romance of difficult times stelt hij dat er een circulaire beweging bestaat
tussen voor- en tegenspoed. We moeten niet bij de pakken neer gaan zitten als
het leven ons tegenzit, maar de moed moeten hebben om een nieuwe ontwikkeling
in gang te zetten. Succes is ook niet alles. Het brengt ons, net als Icarus, te
dicht bij de zon, terwijl we door tegenslag leren om op de grond te blijven
staan.
Tales of freedom
gaat over een feest dat ergens in een landhuis gehouden worden, inclusief een
diner waarbij echter niet iedereen kan aanschuiven. De schrijver en zijn vrouw
kijken maar niet naar achteren waar mensen zich voor de ramen verdringen, maar
als ze na het maal toch opkijken, zien ze dat er helemaal niet zoveel mensen
staan.
Het titelessay A time
for new dreams betreft de economische crisis die tegelijk een crisis van de
Westerse beschaving is. De crisis legde de zwakte ervan bloot. Eerder zagen we
niet zo duidelijk hoe hebzucht ons in de greep had. We zijn meer met elkaar
verbonden dan we zelf denken en dienen onze leefwijze opnieuw te overdenken.
Okri maakt een vergelijking met het bijbelverhaal uit Genesis waarin het Joodse
volk te kampen had met zeven magere jaren. Door rustig en hoopvol te blijven
doorstonden ze die. Wij dienen in deze tijd een visie op vernieuwing te
ontwikkelen. Van economen hoeven we weinig te verwachten. Die hebben nu eenmaal
niet de blik die nodig is om verder te kijken dan de economische. Leerkrachten,
kunstenaars, schrijvers, religieuze en politieke leiders zijn daar beter toe in
staat. We hebben een nieuwe mythe nodig die ons leidt. De heroriëntatie op een
nieuwe toekomst kan niet zonder het idee van one planet denken. Een nieuw
sociaal bewustzijn dient zorg te dragen voor de armsten op de wereld. We dienen
als meer op te stellen als globalisten, mensen die de hele wereld willen
omvatten. We staan voor de keuze om te transformeren of te verdwijnen.
De presentatrice vraagt Okri na afloop over de plaats van
Afrika in het geheel.
Okri zegt dat Afrika de mensheid veel te geven heeft, maar
dat het in de wereld waarin alleen succes telt, nog te weinig van zich laat
horen. Dit gaat echter veranderen.
Vervolgens wil de presentatrice weten waarom hij korte essays,
zoals The romance of difficult times
in paragrafen opdeelt.
Okri zegt dat hij daarmee dieper in het onderwerp
doordringt. Men kan er een stukje uitnemen zoals een steen uit de muur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten