Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 10 juli 2017

Filmrecensie: Le chant des hommes (2015), Mary Jimenez en Bénédicte Liénard


Verborgen agenda van leider kerkbezetting geeft vluchtelingenfilm kracht

Mary Jimenez (1948) is een Peruaanse filmmaakster die samen met haar Belgische collega Bénédicte Liénard (1965) eerder in 2013 de documentaire Sobre las brasas maakte. Dit portret over een Peruaanse familie die moet zien te overleven in het regenwoud, wordt gevolgd door een portret van vluchtelingen in een kerk in Brussel, gebaseerd op verhalen die ze kenden van werkelijke kerkbezettingen. De spanning over het verkrijgen van een verblijfsvergunning door middel van een hongerstaking wordt aangevuld met de relationele spanning tussen de leiders van de bezetting, Esma en Kader, mooie rollen van respectievelijk Maryam Zaree en Assaad Bouab.

Nog meer spanning scheppen de makers met het in beeld brengen van de dagen die de bezetting duurt. Eerst worden de matrassen en de dekens in grote canvas zakken naar binnen gebracht. Esma noteert wie er allemaal deelnemen. Het zijn mensen uit oorlogsgebieden als Syrië en Congo, maar ook uit Iran en Marokko. Zij betalen vijf euro voor deelname. Volgens pastoor André die de kerk beschikbaar stelt is dat weinig voor wat ze ervoor krijgen, maar toch zijn er nog mensen die dat niet kunnen betalen. Die verrichten hand- en spandiensten. Esma bergt het geld op in een kast in de sacristie waar de benodigdheden voor de mis bewaard worden, zoals een kelk met hosties. Kader maakt zich druk dat er zomaar een vrouw wordt afgevoerd en dringt er bij de bewaker op aan dat hij zijn werk beter verricht.

Iedereen deelt in de kerk zijn of haar eigen ervaringen en plannen. Esma vertelt Najat voor het slapen gaan dat ze in Iran als onderwijzeres werkte en dat ze de scheiding tussen jongens en meisjes ongedaan maakte en daardoor door de mollahs naar Teheran wordt gestuurd. Najat wil haar zoon met het vliegtuig laten overkomen. Ze heeft daartoe wat geld gespaard. Kader zegt tegen de man die zijn haar knipt dat hij wil gaan studeren als hij een verblijfsvergunning heeft. Esma weet niet dat Kader zijn eigen plan trekt samen met snackbarhouder Ali. Ze incasseren geld van mensen, zoals het gezin van de Iraanse Rostam, die Kader ook op de lijst zet. Om Esma daarvan onwetend te houden mogen ze niet in de kerk komen. In de snackbar skypt hij met zijn broer in Marokko die daar olijven teelt. Kader raadt hem aan daar te blijven zodat hij de olijven in Europa kan verkopen.

De filmmakers brengen de uitputting en de wanhoop van de knappe Esma van dichtbij langdurig in beeld. Na vijftien dagen is zij uitgehongerd en neemt een hostie uit de kelk voordat ze terug in een stoel zakt. Kader wil niet dat de officiële lijst afgegeven wordt aan de autoriteiten. In de snackbar koopt hij een flesje cola voor de zoon van Rostam. Hij is boos op zijn broer die toch naar Duitsland vertrokken is. Esma haalt op de terugweg tegen de zin van André een zieke uit de klaarstaande ambulance. De minister van Buitenlandse Zaken komt op bezoek en deelt mee wie er een verblijfsvergunning krijgen. Nog voor ze uitgesproken is, wordt ze weggestuurd door Kader, hoewel die zelf ook een verblijfsvergunning kan krijgen. Hij is boos op Esma dat de lijst toch doorgegeven is. André bekent dat hij de lijst aan het Rode Kruis gaf. Esma excuseert zich tegen Kader.

De spanning neemt toe als de zoon van Rostam tegen Kader zegt dat zij het ingelegde bedrag van tweeduizend euro terug willen hebben. Zo niet dan zal zijn vader Kader vermoorden. Op de zesentwintigste dag bezoeken Kader en Esma een redevoering van een linkse politicus. Kader gaat tegen hem in en Esma kleedt zich uit en gaat op het podium staan, hetgeen later door de groep in de kerk met veel hilariteit aangehoord wordt. Als Esma hoort van de verborgen agenda van Kader is ze woedend. Een ander gaat een gevecht met Kader aan die aangeslagen afdruipt. André meldt inmiddels dat het geduld van de autoriteiten op is en dat men de kerk dient te verlaten. Na een laatste maal wacht men de komende gebeurtenissen lijdzaam af.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten