Verborgen agenda van leider kerkbezetting geeft
vluchtelingenfilm kracht
Mary Jimenez (1948) is een Peruaanse filmmaakster die samen
met haar Belgische collega Bénédicte Liénard (1965) eerder in 2013 de
documentaire Sobre las brasas maakte.
Dit portret over een Peruaanse familie die moet zien te overleven in het
regenwoud, wordt gevolgd door een portret van vluchtelingen in een kerk in
Brussel, gebaseerd op verhalen die ze kenden van werkelijke kerkbezettingen. De
spanning over het verkrijgen van een verblijfsvergunning door middel van een
hongerstaking wordt aangevuld met de relationele spanning tussen de leiders van
de bezetting, Esma en Kader, mooie rollen van respectievelijk Maryam Zaree en
Assaad Bouab.
Nog meer spanning scheppen de makers met het in beeld
brengen van de dagen die de bezetting duurt. Eerst worden de matrassen en de
dekens in grote canvas zakken naar binnen gebracht. Esma noteert wie er
allemaal deelnemen. Het zijn mensen uit oorlogsgebieden als Syrië en Congo,
maar ook uit Iran en Marokko. Zij betalen vijf euro voor deelname. Volgens
pastoor André die de kerk beschikbaar stelt is dat weinig voor wat ze ervoor
krijgen, maar toch zijn er nog mensen die dat niet kunnen betalen. Die
verrichten hand- en spandiensten. Esma bergt het geld op in een kast in de
sacristie waar de benodigdheden voor de mis bewaard worden, zoals een kelk met
hosties. Kader maakt zich druk dat er zomaar een vrouw wordt afgevoerd en
dringt er bij de bewaker op aan dat hij zijn werk beter verricht.
Iedereen deelt in de kerk zijn of haar eigen ervaringen en
plannen. Esma vertelt Najat voor het slapen gaan dat ze in Iran als
onderwijzeres werkte en dat ze de scheiding tussen jongens en meisjes ongedaan
maakte en daardoor door de mollahs naar Teheran wordt gestuurd. Najat wil haar
zoon met het vliegtuig laten overkomen. Ze heeft daartoe wat geld gespaard.
Kader zegt tegen de man die zijn haar knipt dat hij wil gaan studeren als hij
een verblijfsvergunning heeft. Esma weet niet dat Kader zijn eigen plan trekt
samen met snackbarhouder Ali. Ze incasseren geld van mensen, zoals het gezin
van de Iraanse Rostam, die Kader ook op de lijst zet. Om Esma daarvan onwetend
te houden mogen ze niet in de kerk komen. In de snackbar skypt hij met zijn
broer in Marokko die daar olijven teelt. Kader raadt hem aan daar te blijven
zodat hij de olijven in Europa kan verkopen.
De filmmakers brengen de uitputting en de wanhoop van de
knappe Esma van dichtbij langdurig in beeld. Na vijftien dagen is zij uitgehongerd
en neemt een hostie uit de kelk voordat ze terug in een stoel zakt. Kader wil
niet dat de officiële lijst afgegeven wordt aan de autoriteiten. In de snackbar
koopt hij een flesje cola voor de zoon van Rostam. Hij is boos op zijn broer
die toch naar Duitsland vertrokken is. Esma haalt op de terugweg tegen de zin
van André een zieke uit de klaarstaande ambulance. De minister van Buitenlandse
Zaken komt op bezoek en deelt mee wie er een verblijfsvergunning krijgen. Nog
voor ze uitgesproken is, wordt ze weggestuurd door Kader, hoewel die zelf ook
een verblijfsvergunning kan krijgen. Hij is boos op Esma dat de lijst toch
doorgegeven is. André bekent dat hij de lijst aan het Rode Kruis gaf. Esma
excuseert zich tegen Kader.
De spanning neemt toe als de zoon van Rostam tegen Kader
zegt dat zij het ingelegde bedrag van tweeduizend euro terug willen hebben. Zo
niet dan zal zijn vader Kader vermoorden. Op de zesentwintigste dag bezoeken
Kader en Esma een redevoering van een linkse politicus. Kader gaat tegen hem in
en Esma kleedt zich uit en gaat op het podium staan, hetgeen later door de
groep in de kerk met veel hilariteit aangehoord wordt. Als Esma hoort van de
verborgen agenda van Kader is ze woedend. Een ander gaat een gevecht met Kader
aan die aangeslagen afdruipt. André meldt inmiddels dat het geduld van de
autoriteiten op is en dat men de kerk dient te verlaten. Na een laatste maal
wacht men de komende gebeurtenissen lijdzaam af.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten