Microbiologe wil de kudde bijsturen
Rosanne Hertzberger was eerder al
te zien in VPRO Boeken. Ze sprak daar over haar boek Ode een de E-nummers hetgeen haar op veel kritiek kwam te staan.
Haar toegeeflijke houding ten opzichte van de voedingsindustrie zou wellicht in
het programma Zomergasten, waarin men
drie uur lang zelf de regie heeft, verduidelijkt worden. Daar kwam het echter
niet van. Microbioloog Hertzberger fulmineerde meer tegen lieden die tegen de
wetenschap ingaan, zoals de jonge, hippe vrouwen van The green happiness of de jonge guru die het paleodieet aanbeveelt.
Blijft staan dat de voedingsindustrie verantwoordelijk is voor de enorme
toename van obesitas in onze maatschappij. In de documentaire Fed up (2014) wordt de voedingsindustrie
op één lijn gezet met de sigarettenindustrie, die na veel gebeuk tegen de
schadelijke belangen het onderspit heeft gedolven. Vlak voor de uitzending kwam
Groningen in het journaal in beeld als eerste rookvrije stad, hetgeen een
nieuwe stap is om het roken verder te ontmoedigen.
Helaas ging de nieuwe presentator
Janine Abbring, die verrassend genoeg zichzelf is in een tijd waarin alles en
iedereen gemaakt lijkt te zijn, verder niet in op de kwalijke rol die de
industrie op het gebied van onze voeding speelt. Omdat Abbring zich in het begin
nogal op de vlakte hield, zelfs niet haar mening wil geven over het verplicht
vaccineren, kwam het gesprek moeizaam op gang. De motivatie van Hertzberger om
enkele belangwekkende natuurwetenschappers (Fritz Haber, Louis Pasteur, Lynn
Margulis) in herinnering te brengen, was een beetje veel na de dertig die
Robbert Dijkgraaf in The mind of the
universe opvoerde. De fragmenten waren voor het eerst dat ik naar Zomergasten keek, een verademing
vergeleken bij de hollende en hakkelende manier van spreken van Hertzberger.
Wat dat betreft zou ze een voorbeeld kunnen nemen aan haar grootvader Ellis
Hertzberger, een arts bacterioloog die in 2006 overleed en in 1995 op zeer
boeiende manier vertelde over zijn gang langs de concentratiekampen. Misschien
was het fragment uit 2014 over een dans ritueel van een ultra-orthodoxe joodse
sekte wel het moment dat er meer pit in het programma kwam. Hertzberger vond
het nogal impertinent dat Abbring, zelf atheïst na een godsdienstige opvoeding,
haar een vraag stelde over haar manier van bidden. Door de eigen ervaring van
Abbring met euthanasie in haar omgeving ontstond er toch nog het nodige vuur.
Het decor waarin Abbring en Hertzberger
op het dak van een camper zaten, deed denken aan een verregende zomer die op
hetzelfde moment bij mij buiten hard toesloeg. Het maakte het kijken alleen
maar knusser. Hertzberger, nog steeds een wat steile liberaal, bleek de
slechtste nog niet, al mag ze, in plaats van dat steeds op te merken, wat mij
betreft buiten de lijntjes kleuren. Haar actie tegen vrouwonvriendelijke media,
passend in de verhuftering die in de maatschappij plaatsvindt, verdient alle
steun. Inmiddels doet ze, na een teleurstellende ervaring in de Verenigde
Staten, zelf in haar eentje microbiologisch onderzoek op de Vrije Universiteit.
Ze wil waarde toevoegen en heeft het idee dat ze in haar schrijvende werk
alleen maar commentaar geeft op anderen. Ze financiert het onderzoek met de
opbrengst van haar boeken, haar columns in NRC en spreekbeurten in het land. De
onderzoeksresultaten publiceert ze op haar blog. Het idee dat ze de kudde wil
bijsturen is sympathiek. Ze is doordrongen van het feit dat het anders moet in
de wereld en haar zorgen over de manier waarop D’66 een wet wil maken waarin
oude mensen gemakkelijk een eind aan hun leven kunnen maken zijn terecht. Het
is vooral onze optiek die van oude mensen zielige mensen maakt en daar kunnen
we beter aan sleutelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten