Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 1 juni 2017

L’ Chaim! To Life! (2014), documentaire van Elkan Spiller


Zorgzame zoon stelt zijn leven in dienst van zijn kapotte ouders

In de serie markante persoonlijkheden mag het portret van Chaim Lubelski, een joodse zoon die vroeger uit de band sprong, maar zich later beijverde om zijn door kampervaringen kapotte ouders te verzorgen, niet ontbreken. De Duitse documentairemaker Elkan Spiller (1963), een neef van de hoofdpersoon, volgt hem op de voet in Antwerpen en in Jerusalem en geeft, afgewisseld met oude foto’s en video-opnames, een aardig inzicht in de opvattingen en levenswijze van deze bijzondere man. Het motto dat we de oorlog pas voorbij is als we terugkeren naar ons hart, zegt genoeg.

Spiller begint in regenachtig Nederland. Hij zit in de auto bij Chaim, die op zoek is naar een coffeeshop omdat hij verslaafd is aan wiet. Hij heeft dat nodig om de zorgen van zich af te houden en het oppervlakkige moderne leven te kunnen verdragen. Regelmatig zien we hem in de documentaire uit het raam hangen en zware rookwolken uitblazen. Dat hij dit naar buiten doet, zegt al veel over de zorgzaamheid voor zijn moeder, die na de dood van haar zieke man alleen in Antwerpen is achtergebleven. Omdat Chaim, die bij zijn moeder inwoont, niet op tijd thuis is om haar op te halen, regelt hij een taxi en belt een buurvrouw met de vraag of ze de taxikosten kan voorschieten.

Op het vakantie adres in Koksijde aan de kust in West Vlaanderen met uitzicht op zee vertelt zijn moeder over haar kampervaringen. Dankzij een aardige commandante overleefde ze het regime van een vreselijke bewaakster. Daarna sloeg de wanhoop toe omdat al haar familieleden omgekomen waren. Naar de Verenigde Staten konden ze niet omdat haar man tuberculose had. Ze had veel zorgen over Chaim die niet wilde deugen, weg liep van huis en rond zwierf. Hij was dealer in Duitsland, bracht een half jaar door in Eilat en zat, nauwelijks herkenbaar vanwege zijn grote zwarte baard, op school in Parijs, maar ging met zijn vader, die hem kwam ophalen, weer mee naar Duitsland. Nu is ze zijn kind, zegt ze.

Chaim koopt Bild Zeitung voor haar, omdat andere kranten te confronterend zijn. Hij heeft haar ook nooit verteld dat zijn zus Lotti op 53 jarige leeftijd aan een medicijnvergiftiging is overleden. Dat zou zijn moeder niet trekken. Vanwege haar depressiviteit slikt ze Xanax ofwel Alprazolam. Zelf heeft hij het ook moeilijk met Lotti’s dood. Hij raadt Spiller aan die weer naast hem in de auto zit, om een vrouw te zoeken, want met zijn tweeën is het leven beter te verdragen dan alleen.

Chaim doet in aandelen maar veel geluk heeft hij daar niet mee. Gelukkig maakt hem dat niet veel uit. Geld speelt geen belangrijke rol in zijn leven. Hij verdiende in New York genoeg als handelaar in jeans om een zekere toekomst voor zijn ouders veilig te stellen. Hij vindt Antwerpen geen prettige stad en heeft in Jerusalem nog een appartement aangehouden voor zijn religieuze boeken. Hij heeft niet veel op met gewone belijdende gelovigen, maar des te meer met echte godvrezenden. Daarnaast is Chaim ook een verdienstelijk schaker. Als hij meer rust in zijn lijf had gehad, had hij zich daarin kunnen onderscheiden.

Terug in Antwerpen rijdt hij zijn moeder rond in een rollator en maakt grapjes over een klimtoestel dat ze zou kunnen proberen. Hij houdt in de gaten dat zijn moeder genoeg eet en zet de hele dag thee voor haar, al drinkt ze maar een paar kopjes. Desondanks kan hij niet voorkomen dat ze aftakelt en overlijdt. Beelden van het lege appartement geven dit stijlvol aan. Chaim ruimt op en verzorgt het graf van zijn ouders. Een in huishoudfolie gewikkeld lantaarntje houdt een kaarsje brandend. Hij zegt tegen Spiller dat toeval niet bestaat. Dat alles in het leven een reden heeft, dat het verleden in ons bloed zit en dat men met zijn overlevingsangsten moet zien om te gaan. Zelf houdt hij het nog wel vol tot de dood. Hij heeft vrienden in St. Tropez waar hij vroeger ook vaak kwam. Inmiddels is hij daar meer zichzelf omdat hij zich meer bewust is van de vergankelijkheid.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten