Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 8 juni 2017

Pervert Park (2014), documentaire van Frida en Lasse Barkfors


Praten over problemen voorkomt nieuwe slachtoffers

Pervert Park is de bijnaam voor een wijkplaats in St. Petersburg, Florida waar personen die zedenmisdrijven gepleegd hebben, rustig samenwonen. De officiële naam is Florida Justice Transitions, een initiatief van Nancy Moran, de moeder van een zedendelinquent. Zij stelt dat mensen een deel van het probleem zijn of van de oplossing. Op het terrein wonen honderdtwintig zedendelinquenten. De leiding is in handen van mensen die zelf een zedenmisdrijf hebben gepleegd en die weten hoe dat voelt. Tijdens het verblijf worden de bewoners scherp in de gaten gehouden door de politie. Daarnaast worden er groepsgesprekken gevoerd onder leiding van therapeut Don Sweeney. Daarin tonen de bewoners hun bljdschap dat ze betaalbare huisvesting hebben en elkaar kunnen helpen om een nieuw leven op te bouwen. De Scandinaviërs Frida en Lasse Barkfors volgen een aantal bewoners van Pervert Park, waarvan ik er vier bespreek. Ook de directeur en therapeut Sweeney komen aan het woord. Duidelijk wordt dat repressie het probleem alleen maar groter maakt en dat behandeling een beter antwoord is in een maatschappij met 500.000 veroordeelden voor seksuele misdrijven.

Peter Naughton was snel verveeld en ging dan problemen opzoeken. Omdat hij veel naar porno keek dacht hij dat seks normaal was. Hij werd boos op een meisje dat dit niet wilde en reed naar Mexico om daar een hoer te bezoeken, maar greep een meisje. Nadat hij zijn achtervolgers van zich afgeschud had, verkrachtte hij het meisje. Hij vertelt dat geweld tegen vrouwen altijd een grote rol in zijn leven speelde. Praten is voor hem belangrijk. Gelukkig ontmoet hij in het park genoeg mensen die zijn verhaal begrijpen. Hij vindt het niet erg een etiket opgeplakt te krijgen, want dan weet men met wie men te maken heeft en dan kan men ongewenste praktijken voorkomen.

Jim Broderick (zie poster) geeft leiding aan het park en heeft zelf de nodige ervaringen met zedenmisdrijven. Hij kwam uit een extreem gezin, waarin de oppas hem aanzette tot seksuele spelletjes. Op het moment dat hij dacht dat hij het leven op de rails had, werden zijn vrouw en kind bij een auto-ongeluk gedood. Daardoor raakte hijzelf de weg kwijt. Twintig jaar lang draaide hij door. Hij had een obsessie voor vrouwenondergoed, werd eerder al eens voor vijf jaar vastgezet en kreeg later nog eens twaalf jaar voor verkrachting van een minderjarige vrouw. Hij kan nu beter omgaan met mensen en spreekt met voorbijgangers die zien dat de bewoners van het park geen monsters zijn.

Tracey Hutchinson werd misbruikt door haar vader en herhaalde dat met haar neefjes totdat ze afgeranseld werd door haar tante. Ze bleef hunkeren naar seks in de tehuizen waar ze verbleef. Hoewel ze van binnen stuk was, ook letterlijk, .raakte ze toch zwanger, van een man nota bene die haar probeerde te overrijden. Tijdens de opvoeding van haar zoon Dustin begon ze weer te drinken en zocht ze weer contact met haar vader. Een man die haar financieel uit de brand wilde helpen verlangde dat ze als tegenprestatie seksueel contact had met haar zoon, hetgeen tot heftige schuldgevoelens bij Tracey leidde. Ze is in tranen omdat ze dit nog nooit tegen iemand verteld heeft. Dustin vertelde in een YMCA over zijn seksuele ervaringen met zijn moeder en werd uithuisgeplaatst. Daarop bood Tracey hem haar excuses aan, iets dat haar vader nog nooit had gedaan. Ze bekende haar fouten om het contact met haar zoon te kunnen behouden. De jongen ging zelf weer in de fout. Als dertienjarige vergreep hij zich aan een driejarige en zit nu vast voor een roofoverval. Tracey doet inmiddels een opleiding en zegt dat ze graag eerder hulp gekregen had.

Jamie Turner, een jongeman met een punk uiterlijk, vertelt dat hij aandacht zocht in via een advertentie in contact kwam met een vrouw die graag wilde dat hij seks had met haar veertienjarige dochter. Sweeney ziet daarin een geval van uitlokking, zoals vaker voorkomt. Turner vond de gevangenis een ramp en wil in het park leren omgaan met zijn beperkingen.

Het is mooi om te zien met hoeveel begrip Sweeney deze slachtoffers van hun eigen geweld tegemoet treedt, hen laat zien dat ze een schakel zijn in een ketting van problemen die ze doorgeven als ze daar geen inzicht in krijgen, temeer omdat het stigma niet zo gemakkelijk te verwijderen is.

Het is jammer dat de NPO een ingekorte weergave van de documentaire heeft vertoond, maar gelukkig is de integrale uitzending te zien op YouTube.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten