Zelfmoord televisiereporter mooi verbeeld
door Rebecca Hall
In zijn derde film verbeeldt Antonio Campos het verhaal van scenarioschrijver
Craig Shilowich over een Amerikaanse televisiemedewerkster werkzaam voor een
regionale zender in Sarasota, Florida, die in 1974 in een nieuwsprogramma een
eind aan haar leven maakte. Deze Christine Chubbuck wordt fantastisch gespeeld
door Rebecca Hall maar daar is dan ook alles mee gezegd. Christine is een duidelijk product van commerciële Amerikaanse
makelij met allerlei popliedjes tussen door die het bioscooppubliek een
gezellig avondje moet bezorgen.
Natuurlijk gaat het niet zo goed met het televisiestation
WZRB waar Christine voor werkt. Volgens de wetten van de kapitalistische
maatschappij worden de kleintjes langzaam opgegeten door de grote landelijke
zenders. Kijkcijfers geven aan hoe slecht het gesteld is met de kijkersgunst.
Volgens hoofdredacteur Mike moet er meer spanning in de regionale
nieuwsvoorziening komen. Dat geldt ook voor Christine in een oranje gelde Kever
rondrijdt en veel te positieve onderwerpen brengt.
In het begin van de film is ze aan het oefenen om Richard
Nixon te ondervragen over zijn impeachment, maar ze wordt daarbij gestoord door
collega’s die met nieuwe apparatuur komen binnenvallen. Daarmee geeft Campos voor
de kijkers aan dat ze grote ambities heeft. Ze is ook heel precies. Ze
bestudeert de opnames heel uitvoerig en klaagt als haar lichaamshouding niet
helemaal perfect is. De relatie met haar moeder is niet geweldig en ook een
intiemere vriendschap met collega George komt niet van de grond. Christine is
nogal een hark die niet weet hoe ze haar leven vorm moet geven. Tot overmaat
van ramp heeft ze ook nog buikpijnen, die niet, zoals ze zelf denkt, voorkomen
uit stress maar door een gynaecoloog verklaard worden uit een gezwel bij haar
eierstokken. Het gevolg van een operatie zou kunnen zijn dat ze geen kind meer
zal kunnen krijgen.
In een fraaie scène waarin anchorman George haar meeneemt
naar een sessie volgens de Transactionele Analyse zegt Christine tijdens een
oefening dat ze een man wil voor ze een kind krijgt en ook werk dat haar
vervult. Het is een pluspunt in de film dat Christine daarnaast ook nog
poppenspeelster voor kinderen is. Daarin kan ze haar frustraties goed kwijt en
de teksten die ze hierin uitspreekt zijn van filosofische kwaliteit. Daarnaast probeert ze toch maar, door het afluisteren
van de intercom van de politie, aan meer
sensationeel nieuws te komen.
Het publiek dat al weet wat er komen gaat, ziet de negatieve
spiraal waarin Christine zich bevindt alleen maar toenemen. Ze dringt er, na
een ongemakkelijk etentje met George, bij eigenaar Bob Andersen op aan dat hij
haar, net als George, meeneemt naar een nieuw op te richten zender in
Baltimore. In een mooie scène zegt Andersen haar ijskoud dat hij het jonge
blonde ding Andrea al heeft gecontracteerd die de sport doet. Op haar moeder
hoeft ze ook niet te rekenen. Die is in de ban van haar nieuwe vriend.
Rebecca Hall schitterde eerder als Caroline Cushing in Frost/Nixon (2008), in dat zelfde jaar
als Vicky in Vicky Christina Barcelona
van Woody Allen, in 2012 als Beth in Lay
the favorite (2012) van Stephen Frears.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten