Onverzettelijke strijders die helpen om te overleven
De Syrische filmmaker Feras Fayyad maakte samen met een
Deense assistent met gevaar voor eigen leven de lange documentaire Last men in Aleppo, waarin hij twee
burgers uit Aleppo volgt die zich de gevolgen van de bombardementen op de belegerde
stad binnen de perken proberen te houden. Een half miljoen mensen zit vast
sinds de Russen vanaf september 2015 Bashar Assad te hulp zijn geschoten.
Khaled (zie poster) en Mahmoud, twee oprichters van de Witte Helmen, spoeden zich naar rampplekken
om samen met anderen mensen onder het puin vandaan te halen, zo dat nog
mogelijk is. Fayyad spreekt hen verder niet, maar laat beelden van de
verwoestende bombardementen, die we nog kennen van de Tweede Wereldoorlog, voor
zichzelf spreken. Waarom zijn we niet in staat daar een einde aan te maken?
Aan het begin van de documentaire kijkt Khaled naar de lucht
om te zien wat voor vliegtuigen er boven de stad vliegen. Na een inslag gaat
hij met zijn auto naar de plek des onheils. Omdat de motor oververhit raakt,
moet hij eerst langs een garage. Een monteur helpt hem zonder daar geld voor te
vragen. Als hij op de rampplek aankomt hoort hij dat de gewonden al naar het
ziekenhuis vervoerd zijn. Een andere keer is zijn hulp hard nodig in de stad in
puin waarin steeds nieuwe lijkenzakken aangevoerd moeten worden.
Khaled heeft een hele goede band met zijn dochters. De
jongste heeft hij zelf uit de buik van zijn vrouw getrokken, zo lijkt de oudste
dochter op de telefoon te laten zien.
Met haar gaat hij naar de apotheek om te vragen of men
medicijnen heeft voor haar dunne pezen. De apotheker zegt dat het door de
slechte voeding komt, maar moet hem, net als eerder collega’s van hem deden,
teleurstellen. Khaled vraagt zich af of hij naar Turkije moet gaan om de
medicijnen te halen. Hij twijfelt zichtbaar om, net als anderen, de wijk te
nemen, maar de stad is hem te lief. Hij vertelt tegen Fayyad dat zijn vrouw
zijn besluit respecteert en verder haar mond daarover houdt. In beeld komt ze echter
niet.
Later krijgt Khaled een wond aan zijn been door een
graafmachine. De centrale van Witte Helmen is het doelwit van een bombardement
door de Russen, die ook niet te beroerd zijn om kinderziekenhuizen plat te
gooien. Khaled zoekt naar de twee slachtoffers die in het gebouw waren en haalt
menselijke resten tussen het puin vandaan. Hij concludeert dat het onmogelijk
is om in zo’n angstaanjagende ravage te leven.
Tijdens een wapenstilstand gaat hij met zijn dochters naar
een parkje waar ze kunnen spelen. Zelf gaat hij ook een keer van de glijbaan.
Als er toch weer vliegtuigen over komen wordt de jongste dochter bang en
besluit Khaled naar huis te gaan. Hij koopt vissen op de markt om die in een
fontein in zijn tuin te laten zwemmen. Een ander plant een boom, die in ieder
geval vruchten zal leveren aan toekomstige generaties. Het zijn kleine acties
die een tegenwicht moeten bieden tegen de dood en verderf zaaiende
bombardementen van Assad en zijn vrienden. Op straat wordt hevig gedemonstreerd
en gezongen om de moed erin te houden. Khaled spreekt een man aan die hem
eerder wilde helpen om naar Turkije te gaan, maar die nu zegt dat het te
moeilijk is. Khaled vreest een wraakactie na afloop van de wapenstilstand en
zou het liefst naar Duitsland gaan en daar zijn haar tot stekeltjes laten
knippen.
Mahmoud probeert met een witte helm op zijn hoofd zoveel
mogelijk mensen uit een ingestort huis te redden. Hij haalt een baby’tje omhoog
maar dat overleeft het niet. Hij gaat naar de ouders om zijn medeleven te
betuigen maar zegt achteraf tegen Fayyad dat hij dat moeilijk vindt omdat hij
denkt dat men hem ook nog dankbaar moet zijn. In de avonduren kookt hij. Een
metgezel klaagt erover dat de wereld niets voor hen doet en dat ze het alleen
moeten uitzoeken, maar Mahmoud zorgt dat hij zijn maat weer aan het lachen
krijgt.
Zijn broer Ahmad gaat ook een keer mee, maar raakt gewond.
Mahmoud haast zich naar het ziekenhuis en vertelt dat hun ouders denken dat ze
in Turkije zij en gelukkig niet weten wat ze doen. Dat zou teveel voor hen
zijn. Het liefst zou hij willen dat zijn broer weer gezond is en het gezin
herenigd. Voor een eigen gezin is het geen tijd. Na een nieuwe reddingsactie
moet hij naar een bruiloft van een vriend. Ook dat gaat door. Een andere
reddingspoging gebeurt onder de ogen van een wanhopige vader. In ieder geval
wordt zij vrouw gered, maar hun baby lijkt het opnieuw niet te overleven.
Khaled vreest uithongering tijdens het beleg. Hij slaapt met
anderen in de centrale en houdt telefonisch contact met zijn kinderen. Na een
reddingsactie zien we een half verlamde kat die zich uit de voeten probeert te
maken. Khaled heeft het moeilijk en trekt zich terug in een verlaten ruimte. Op
11 augustus 2016 wordt hij zelf bij een bombardement gedood. We zien beelden
dat hij gewassen wordt en in het donker begraven. Zijn kinderen komen niet meer
in beeld. Er zijn grenzen.
Hier
meer informatie op de site van Movies
that matter, waaronder ook een trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten