Sterke schets van de samenhang tussen sport, politiek en
racisme
De titel Forever pure
van de jonge Israëlische filmmaakster Maya Zinshtein - met een Russische
afkomst - slaat op een spandoek dat fanatieke supporters van de Israëlische
voetbalclub Beitar Jerusalem F.C. tijdens trainingen en wedstrijden ophouden.
Het wil zeggen dat men geen spelers van een ander ras in het eerste team duldt.
Zinshtein laat zien wat er gebeurt als de steenrijke eigenaar van de club twee
Tsjetsjenen aantrekt om het team te versterken. De wandaden van het legioen van
Feyenoord zijn daarbij vergeleken niet noemenswaardig. De manier waarop in de
openingsbeelden de spelersbus van Beitar wordt begeleid, doet het ergste
vrezen.
Zinshtien is er bij aan het begin van het seizoen 2012 –
2013. Tijdens de trainingen is er al veel belangstelling van het legioen dat La
Familia wordt genoemd. Beitar Jerusalem F.C. is meer dan een club. Het staat
voor een rechtse cultuur, nauw verbonden met de rechtse, nationalistische
politiek van Likud. Politici zoals Netanyahu recruteren hun aanhang onder de
supporters van de voetbalclub, bezoeken de wedstrijden en laten zich erop
voorstaan dat ze zelf ook supporter van de club zijn. In het vorige seizoen
bungelde het team onderaan, maar dit jaar gaat het beter. Eigenaar Arcadi
Gaydamak moet het ontgelden omdat hij weinig investeert in de club. Hij komt er
eerlijk voor uit dat voetbal hem niet interesseert. Zijn bijdrage heeft een
politiek doel, namelijk om burgemeester van Jeruzalem te worden. Dat hij door
de Franse regering wordt gezocht voor een illegale wapendeal maakt zijn positie
er niet beter op. Na het verliezen van de verkiezingen en verkeerde
geldtransacties, organiseert hij een trip naar Tsjetsjenië om daar een
wedstrijd te spelen tegen moslims. Zijn bedoeling is om twee spelers mee terug
te nemen om te laten zien hoe sterk het racisme binnen de vereniging leeft.
Voorzitter Itzik werd gebombardeerd met negatieve berichten toen het accoord
naar buiten kwam.
Coach Cohen en de andere spelers proberen te leven met de
nieuwe situatie, maar gemakkelijk is het niet. Ook voor de negentienjarige Jabo
en de vier jaar oudere Zaur niet. Beledigingen en bedreigingen op Facebook zijn
hun deel. Jabo wil terug naar huis, Zaur reageert laconiek en probeert er het
beste van te maken. De moeder van Jabo, overigens een bijnaam omdat zijn echte
naam in Israël niet uit te spreken was, komt naar hem toe en ziet met eigen
ogen dat Jabo uitgejouwd wordt en later een rode kaart krijgt nadat hij werd
aangevallen door een supporter. De Argentijn Dario begrijpt niets van het
racistische gedrag, maar hij is een van de weinigen die dat opmerkt. Het gros
van de teamleden houdt zich buiten de strijd die gaande is. De 21 jarige
verdediger Ofor heeft familie in La Familia en heeft zijn loyaliteit duidelijk
bij de laatsten liggen. Itzik krijgt politiebescherming.
Het legioen kiest voor een radicale weg door het team de rug
toe te keren. Het stadion zit leeg tijdens de wedstrijden hetgeen het spel van
Beitar niet ten goede komt. Er dreigt zelfs degradatie. Ofor wordt geschorst
nadat hij zijn steun aan La Familia op twitter kenbaar heeft gemaakt. Brandstichting
door een molotovcocktail die het clubhuis in de fik zet, verergert de toestand.
In de laatste wedstrijd, nota bene tegen een Palestijnse club, wordt over
degradatie beslist. De sfeer in en buiten het veld is hard, keihard. Beitar
blijft door de 0-0 in de hoogste divisie spelen, maar er zijn veel verliezers.
Cohen wordt ontslagen en Itzik vertrekt. Gaydamak verkoopt de club aan een
ander en geeft zich aan in Frankrijk, Ofor wordt aanvoerder en de gematigde
deel van de aanhang begint een nieuwe club. Voor Jabo en Zaur is het eens maar
nooit meer, de eerste ging verder in de Tsjetsjeense competitie, de tweede in
Polen.
Hier
een geschreven interview met Zinshtein over Forever
pure.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten