Uiteenlopende frustraties zetten spanning op
driehoeksverhouding
Een jaar voordat Xavier Dolan de film Mommy maakte over de moeilijke verhouding tussen een impulsieve
moeder en haar onhandelbare zestienjarige zoon, kwam hij met Tom à la ferme, een drama dat zich op
een boerderij op het Canadese platteland afspeelt. Hij speelde daarin zelf de
hoofdrol en verwerkte daarin opnieuw veel dreiging, met een nog gewelddadiger
karakter dit keer, getuige alleen al de koe die achter een tractor over het erf
gesleurd wordt.
De openingsbeelden van reclameman Tom die vanuit Montreal
naar de begrafenis van zijn vijfentwintigjarige vriend Guillaume op het
platteland gaat, mogen er zijn. De kaarsrechte weg die we vanuit de lucht zien,
omgeven door net zo rechte voren in de akkers, die in de Haarlemmermeerpolder
niet zouden misstaan, symboliseert wellicht de directe wijze waarop Tom in zijn
auto op zijn doel afgaat, maar kan ook slaan op de weinig flexibele levenswijze
op het platteland. Tom komt in ieder geval al snel in aanvaring met Francis, de
oudere broer van Guillaume, die absoluut niet wil dat zijn moeder te weten komt
dat haar overleden zoon homoseksueel was en Tom intimideert.
Daarmee zitten we meteen in een moeilijke driehoeksverhouding
tussen Tom, Francis en de moeder Agathe. Om met de laatste te beginnen: zij is
een weduwe, voelt zich eenzaam op de boerderij en leunt zwaar op haar zoon die
de boerderij runt. Francis heeft met haar te doen en wil haar zorgen nog niet groter
maken, Tom herkent veel van Guillaume in diens onvoorspelbare broer en dat
maakt dat hij tegen zijn wil in de driehoek gezogen wordt.
Onder druk van de dominante Francis vertelt hij de moeder
dat Guillaume een relatie had met hun collega Sarah. Hij nodigt haar zelfs uit
om langs te komen en de moeder daarmee gerust te stellen over de liefde die
Guillaume tijdens zijn leven gekend heeft. Als Sarah opduikt en, na een seksuele
bedreiging door Francis, al gauw weer weg wil, merkt ze dat Tom zich
verantwoordelijk is gaan voelen voor het werk op de boerderij. Pas als hij in
een café hoort waarom Francis daar niet meer wordt toegelaten, kiest hij eieren
voor zijn geld en pakt alsnog zijn koffer.
De personages gedragen zich niet al te invoelbaar om het
drama, dat gebaseerd is op het gelijknamige toneelstuk van Michel Marc Bouchard
(1958), echt geloofwaardig te maken. Het is al niet erg voor de hand liggend
dat Tom zo verknocht raakt aan het boerenwerk en dat hij de dreiging die van de
dwingende Francis uitgaat daarbij accepteert. De moeder toont tijdens de
aanwezigheid van Sarah een doos met bezittingen van Guillaume, waaronder een
dagboek dat ze zelf niet gelezen heeft. Sarah zelf vrijt later die avond in een
dronken bui met Francis voordat ze op de bus stapt.
Dat neemt niet weg dat door de uiteenlopende frustratie die
de drie hoofdrolspelers bij elkaar houdt de dreiging des te sterker wordt. De ontwapenende
wijze waarop Dolan zelf de rol van de langharige blonde en wat verwarde Tom speelt,
maakt Tom à la ferme ondanks de wat
kinderlijke titel een lust voor het oog. De onvoorspelbaarheid in de driehoeksverhouding, die ook door de camerastandpunten wordt getoond, houdt de spanning tot het eind toe vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten