Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 24 juni 2017

ALS Anneke (2017), documentaire van Jade en Mirthe van Doornik


De laatste zomer van een patiënte met een agressieve vorm van ALS

Anneke Bakker is tweeënzestig jaar oud als ze te horen krijgt dat ze aan een agressieve vorm van ALS lijdt. Ze was altijd een levenslustige, ondernemende vrouw maar stort in korte tijd volledig in elkaar. Ze vraagt haar nichtjes Jade en Mirthe van Doornik om een film over haar levenseinde te maken. In de auto, met Jade achter het stuur en Anneke naast haar (zie foto), bespreken ze de beweegredenen van Anneke. Hoewel die, ook door de spraakproblemen van Anneke, niet helemaal duidelijk worden, zetten de nichtjes zich voor honderd procent in om het verval en de interventies van een hele batterij aan hulpverleners aan de kijkers te tonen.

Op een tijdlijn geven ze aan hoe hard de achteruitgang van hun tante gaat. Ze beginnen haar laatste zomer in het begin van augustus. Anneke tikt woorden op haar tablet omdat ze niet goed meer kan praten en moet kwijlen als ze drinkt omdat ze niet goed kan slikken. Het frustreert haar dat ze zich niet goed kan uiten, maar is blij dat ze nog niet in een karretje hoeft te zitten. Die komt er snelller dan verwacht, zoals haar hele ziekteproces sneller gaat dan gedacht.

Half augustus valt ze naast het karretje, maar wordt erin geholpen door de filmmakers. Ze had ooit een woonboot en houdt van de geur van het water en maakt daarom met haar al 33 jaar geliefde partner Lidia een boottochtje door de Rotterdamse haven. Lidia vreest dat ze straks Anneke niet meer in bed kan helpen als het fysiek slechter met haar gaat. Anneke verafschuwt de voedingssonde temeer omdat ze vroeger ook als kok gewerkt heeft en de meest exquise gerechten maakte.

Begin september kan Anneke niet veel meer dan zwaaien naar de camera. Ze doet dit vanuit bed nadat Jade en Lidia haar daar na een val in teruggelegd hebben. Zelf zegt ze dat ze minder stoer is dan ze zelf gedacht had. Ze verafschuwt het slechte nieuws dat ze keer op keer in het ziekenhuis te horen krijgt. Ze is opstandig omdat ze zelf de regie wil houden. Ze wil rust en denkt aan euthanasie. Lidia krijgt te maken met de onrustige nachten van Anneke, die absoluut niet alleen gelaten wil worden. De relaxfauteuil die Jade in de kamer zetten, geeft ze het cijfer drie.

Half september wordt de datum van de euthanasie vastgesteld. Lidia vertelt hoe ze zich dat voorstelt en heeft het er moeilijk mee. Anneke denkt niet dat ze haar geliefden aan gene zijde zal terugzien, maar dat ze wel met andere zielen zal samenkomen. Jade danst op de avond voor het zelfgekozen einde in het appartement. Ze zegt dat haar tante al niet meer leeft. Het enige dat ze kunnen doen is naar elkaar zwaaien. Met erbarmen wordt de volgende dag ingezoomd op de hand van Anneke waar de huisarts een infuus ingebracht heeft.
  
De documentaire worden beelden van het voortschrijdende ziekteproces van Anneke afgewisseld met zonnige beelden van haar huis in Frankrijk. De nichten waren daar ook vaak en hielpen een de oude woning leefbaar te maken, een project van jaren, dat in tegenstelling stond met het razendsnelle proces van verval van hun tante. Anneke laat zien dat een mens zelf niet zoveel in de melk te brokkelen heeft. De nichtjes tonen deemoed.

Hier nog enige informatie over de makers op de site van het AV festival 2017:
Jade en Mirthe groeiden op in Rotterdam waar ze allebei de vrije school en later de school voor de journalistiek doorliepen. Jade (1986) is journalist/ redacteur bij de NOS en samensteller, verslaggever en nieuwspresentator bij omroep West. Mirthe (1982) is journalist en schrijver. In september 2017 verschijnt haar debuutroman Moeders van Anderen bij uitgeverij Prometheus.

Hier de trailer op vimeo, hier de site van Jade van Doornik, hier die van het AV festival.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten