De laatste zomer van een patiënte met een agressieve vorm
van ALS
Anneke Bakker is tweeënzestig jaar oud als ze te horen
krijgt dat ze aan een agressieve vorm van ALS lijdt. Ze was altijd een
levenslustige, ondernemende vrouw maar stort in korte tijd volledig in elkaar.
Ze vraagt haar nichtjes Jade en Mirthe van Doornik om een film over haar
levenseinde te maken. In de auto, met Jade achter het stuur en Anneke naast
haar (zie foto), bespreken ze de beweegredenen van Anneke. Hoewel die, ook door de
spraakproblemen van Anneke, niet helemaal duidelijk worden, zetten de nichtjes
zich voor honderd procent in om het verval en de interventies van een hele
batterij aan hulpverleners aan de kijkers te tonen.
Op een tijdlijn geven ze aan hoe hard de achteruitgang van
hun tante gaat. Ze beginnen haar laatste zomer in het begin van augustus.
Anneke tikt woorden op haar tablet omdat ze niet goed meer kan praten en moet
kwijlen als ze drinkt omdat ze niet goed kan slikken. Het frustreert haar dat
ze zich niet goed kan uiten, maar is blij dat ze nog niet in een karretje hoeft
te zitten. Die komt er snelller dan verwacht, zoals haar hele ziekteproces
sneller gaat dan gedacht.
Half augustus valt ze naast het karretje, maar wordt erin
geholpen door de filmmakers. Ze had ooit een woonboot en houdt van de geur van
het water en maakt daarom met haar al 33 jaar geliefde partner Lidia een
boottochtje door de Rotterdamse haven. Lidia vreest dat ze straks Anneke niet
meer in bed kan helpen als het fysiek slechter met haar gaat. Anneke
verafschuwt de voedingssonde temeer omdat ze vroeger ook als kok gewerkt heeft
en de meest exquise gerechten maakte.
Begin september kan Anneke niet veel meer dan zwaaien naar
de camera. Ze doet dit vanuit bed nadat Jade en Lidia haar daar na een val in
teruggelegd hebben. Zelf zegt ze dat ze minder stoer is dan ze zelf gedacht
had. Ze verafschuwt het slechte nieuws dat ze keer op keer in het ziekenhuis te
horen krijgt. Ze is opstandig omdat ze zelf de regie wil houden. Ze wil rust en
denkt aan euthanasie. Lidia krijgt te maken met de onrustige nachten van
Anneke, die absoluut niet alleen gelaten wil worden. De relaxfauteuil die Jade
in de kamer zetten, geeft ze het cijfer drie.
Half september wordt de datum van de euthanasie vastgesteld.
Lidia vertelt hoe ze zich dat voorstelt en heeft het er moeilijk mee. Anneke
denkt niet dat ze haar geliefden aan gene zijde zal terugzien, maar dat ze wel
met andere zielen zal samenkomen. Jade danst op de avond voor het zelfgekozen
einde in het appartement. Ze zegt dat haar tante al niet meer leeft. Het enige
dat ze kunnen doen is naar elkaar zwaaien. Met erbarmen wordt de volgende dag ingezoomd
op de hand van Anneke waar de huisarts een infuus ingebracht heeft.
De documentaire worden beelden van het voortschrijdende
ziekteproces van Anneke afgewisseld met zonnige beelden van haar huis in
Frankrijk. De nichten waren daar ook vaak en hielpen een de oude woning
leefbaar te maken, een project van jaren, dat in tegenstelling stond met het
razendsnelle proces van verval van hun tante. Anneke laat zien dat een mens
zelf niet zoveel in de melk te brokkelen heeft. De nichtjes tonen deemoed.
Hier nog enige informatie over de
makers op de site van het AV festival 2017:
Jade en Mirthe groeiden op in Rotterdam
waar ze allebei de vrije school en later de school voor de journalistiek
doorliepen. Jade (1986) is journalist/ redacteur bij de NOS en samensteller,
verslaggever en nieuwspresentator bij omroep West. Mirthe (1982) is journalist
en schrijver. In september 2017 verschijnt haar debuutroman Moeders van Anderen bij uitgeverij Prometheus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten