Grappige en boeiend verwikkelingen rond een interraciaal
huwelijksvoornemen
De samenwerking van Katherine Hepburn en Spencer Tracey
levert altijd vuurwerk af, ook in de laatste film Guess who is coming to dinner die Tracey mocht maken. In de
documentaire The great Kate (2013)
van Rieke Brendel en Andrew Davies wordt uitgelegd hoe dat in elkaar zat. In Guess who is coming to dinner is te zien
dat de twee een bijzondere hartverbondenheid hadden. Aan het eind van de film
toont de liberale krantenmagnaat Matt Drayton uit San Francisco zich een man
met een hart, niet in de laatste plaats voor zijn vrouw Christina. Het
openingslied Glory of love zet de
toon.
De kwestie waarover het gaat is de plotselinge verkering van
hun 23-jarige dochter Joey met de vijftien jaar oudere, zwarte intellectueel
John Prentice (Sidney Poitier), opgeleid in de medische wetenschap en inmiddels bouwend aan een
internationale carrière. John en Joey hebben elkaar op Hawaii ontmoet en waren
meteen verliefd op elkaar. Binnen twintig minuten zegt Joey tegen Christina,
die dat nog lang vindt want de tijd dat zij en Matt gek op elkaar werden, was
korter.
Christina is dan ook de eerste die een huwelijk tussen haar
dochter en de ontspannen en galante zwarte man goedkeurt. Na de eerste schrik
is ze om. Haar man Matt, die eerst denkt dat er iets ergs is gebeurd met een
dokter in huis, heeft er langer voor nodig. Hij voorziet vooral de negatieve
reacties uit de omgeving en wil zijn dochter dit leed besparen. Joey zelf is
daar helemaal niet mee bezig. Ze wil zo snel mogelijk trouwen en vraagt daarom
de toestemming van haar ouders. John is behoedzamer. Hij is zelfs bereid van
een verdere relatie met Joey af te zeggen als de ouders zijn aanwezigheid niet
op prijs stellen. In dit het krachtenveld moet men tot een oplossing zien te
komen, al werd het mij niet duidelijk waarom het huwelijk zich zo snel moest
voltrekken.
De kennismaking tussen John en de ouders van Joey wordt mooi
uitgespeeld. Daarna volgt nog een andere krachtmeting, namelijk met de ouders
van John die op de maatschappelijke ladder een heel stuk lager staan, maar een
groot zelfbewustzijn hebben. Ze weten nog helemaal niet dat hun zoon een jong
blank meisje aan de haak heeft geslagen en moeten, na de uitnodiging van Joey
om meteen bij haar ouders te komen dineren, even bijkomen van de schok.
Daarnaast zijn er boeiende bijrollen van een zeer liberale blanke geestelijke
en een nijdige zwarte huishoudster. De laatste kan het niet zetten dat iemand
van haar eigen ras zich zomaar op gelijke hoogte plaatst met haar blanke
werkgevers. Het is daarbij wel vreemd dat ze haar dochter Dorothy niet verbiedt
om uit te gaan met een kruideniersjongen.
In de vijftig jaar oude film naar de gelijknamige roman van
William Rose klinkt het woord negro waarmee de zwarte wordt aangeduid als een
scheldwoord. Daaraan is te zien dat de maatschappij zich in een halve eeuw
sterk ontwikkeld heeft. Wellicht komt dit ook door een film als Guess who is coming to dinner. De onderonsjes
tussen de vaders maar vooral die tussen de moeders en die tussen Matt en de
moeder van John maken veel duidelijk over principiële kanten van de
rassenkwestie. Matt staat zwaar te peinzen na het gesprek met de moeder van
John, nadat hij er eerder al door de geestelijke opgewezen is dat zijn liberale
denkbeelden, verwoord in The Guardian,
niet alleen een aardig concept zijn om mee te schermen maar dat hij daar ook
mee moet leven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten