Onderhoudend boek voor de juni maand
Juni is geloof ik de maand van het spannende boek. De
boekverkoper van Athenaeum Haarlem moest, na mijn mislukte poging om Nacbtwandeling te zoeken onder de moderne
literatuur, het nieuwste roman van Robert Welagen zelf ook opzoeken en haalde
die bij de misdaadromans vandaan. Welagen schrijft, zoals het hoort in dit
genre rechttoe rechtaan, al zijn er natuurlijk de nodige hobbels en frustraties
die een inspecteur zich moet laten welgevallen. In Nachtwandeling wordt inspecteur Mudde bijgestaan door de jongere
Kramer. Mudde, die aan het eind van zijn loopbaan zit, weet dat Kramer hem
straks zal opvolgen. Tussen de twee heerst een aangename botsing van karakters,
omdat Kramer nog de nodige ambitie heeft en Mudde het vuur niet meer uit de
schoenen loopt. Hij zegt zelfs dat een oudere werknemer vooral met rust gelaten
wil worden. Helaas zal dat in deze maatschappij een uitzondering zijn. Van alle
kanten worden ouderen bedreigd in hun welzijn, omdat ze zich verder dienen te
ontwikkelen, maar daar gaat deze roman verder niet op in.
Nachtwandeling
gaat over de moord op een Nederlands schrijver die net een belangrijke
literaire prijs heeft gewonnen en vanuit het Amstelhotel terug loopt naar het
goedkopere Ambassade Hotel, omdat de organisatie blijkbaar niet al veel geld
heeft. De in de hoofdstad wonende auteurs slapen zelfs gewoon thuis. Winnaar,
de 63 jarige Jacob van Herwijnen uit Bergen NH bereikt zijn slaapplaats echter
nooit, want wordt dood gevonden in de Amstel, niet ver van Carré. De
burgemeester vreest een aanslag. Mudde wordt tegen zijn zin op de zaak gezet,
samen met Kramer.
Volgt een tamelijk traditioneel verhaal over de oplossing
van een moord, zij het dat deze de inspecteur te maken krijgt met het literaire
wereldje dat zoals andere hem wel bekende biotopen van haat en nijd aan elkaar
hangt. De eerste verdachte is de ex van Van Herwijnen die het nodige te stellen
had met haar man en helemaal niet blij dat hij in het prijswinnende boek hun
relatie scherp fileerde. Daarnaast komen er ook andere verdachten in beeld,
niet in de laatste plaats omdat er ingebroken wordt in het huis van Van
Herwijnen en later wordt er ook nog iemand vermoord in een huis aan de Amstel,
dicht bij de plek waar de eerste moord gepleegd is.
Een bezoek van Mudde en Kramer aan het huis van Van
Herwijnen, nog voordat de inbreker langs is geweest, leidt tot een sleutel.
Mudde heeft namelijk een fotootje van een jonge vrouw opgemerkt na de inbraak
verdwenen is. Het valt niet mee om achter de identiteit van de jonge vrouw te
komen die een rol speelt in het autobiografische boek dat Van Herwijnen op dat
moment aan het schrijven was en dat Mudde leest nadat het van de computer is
gehaald. Verdere verwijzingen naar de schrijver als leugenaar komen kort aan de
orde, maar het blijft allemaal binnen de perken, net als de kritiek op het
prijzenfestival in de literatuur.
De karakters van de hoofdpersonen Mudde en Kramer zijn
sympathiek en menselijk. Zo kan Mudde er niet tegen dat Kramer in zijn auto op
een appel kauwt. Ook beantwoordt hij een filosofische vraag van de uitgever van
Van Herwijnen over de kwestie of het geluid van een vallende boom hoorbaar is
als er geen mensen in de buurt zijn, nogal simpel. Mudde is iemand die met
beide benen op de grond staat en kan het menselijk bestaan aardig relativeren. Het
is leuk dat hij en Kramer allebei een ander spoor willen volgen, waarbij Mudde
tenslotte aan het langste eind trekt. Een echte crimi is het boek niet.
Daarvoor mist Welagen de geslepenheid van de moderne misdaadschrijver. Maar het
verhaal is zeker onderhoudend, vooral in de maand juni als men zich even
afwendt van het serieuzere literaire werk.
Hier
mijn verslag van het gesprek dat Carolina La Galbo met Robert Welagen over Nachtwandeling had.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten