Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 22 april 2015

Theaterrecensie: De man die zijn haar kort liet knippen, de Koe, Toneelschuur, 21 april 2015



Beste Peter,

Een bespreking van de voorstelling De man die zijn haar kort liet knippen zit er helaas niet in. Jouw optreden heeft me te zeer aangegrepen. Ik droomde vannacht dat ik in een auto wegreed terwijl een portier nog open stond. Op het moment dat ik uitstapte om het te sluiten, reed de auto zelf tegen de gevel van een huis aan. Daarin zat een beklagenswaardige oudere Vlaamse die een ski ongeluk gehad had en duidelijk op mijn geld uit was. Dat was nog maar het begin van vreselijker dromen, die me vanmorgen het bed uitjoegen. (Het verbaasde me dat ik niet eens van een lijkschouwing gedroomd had.)

Voordat ik inga op de inhoud van jullie reprise uit 2004, wil ik zeggen dat ik dankbaar was dat jullie de moeite namen om mijn woonplaats te bezoeken. Peter, jij was heel lang geleden een inspiratiebron voor mij. Jouw eigentijdse manier van theatermaken, gekruid met absurdisme en persoonlijke bekentenissen, was me uit het hart gegrepen. Met spitsvondigheden die bij je passen wist je me te boeien. Helaas vond ik het dit keer sneu voor Natali dat zij daarvan het slachtoffer was.

Het begon heel mooi zoals jullie helemaal achterin het restaurant gingen zitten. De schemering maakte de sfeer intiem. De groene flesjes mineraalwater vormden een sterk detail. Je vertelde Natali dat je nog altijd het kind was van vroeger, altijd maar aan het analyseren, altijd bezig in je hoofd. Je bekentenis deed me, misschien ook door dat latere bizarre verhaal van die ontleding, denken aan de man die een roos begeert en daarom de blaadjes uit elkaar trekt, waardoor er niets overblijft. Naarmate de hoeveelheid licht op het toneel toenam, werden de tegenstellingen tussen jullie duidelijker. (Overigens waren de lichteffecten fantastisch. De manier waarop het licht bijvoorbeeld op de witte tafellakens viel, was een lust voor het oog.)

Ik vond het jammer te horen dat Natali tegen een burn-out aan zat, maar ik kan me voorstellen dat een actrice wel eens genoeg heeft van het theaterleven, temeer omdat het publiek zichzelf in de spiegel ziet, zoals zij zelf opmerkte. Ik begrijp dan ook niet dat jij het haar zo moeilijk maakte met je volslagen belachelijke uitweidingen over kunstgeschiedenis en je kennis van andere werelddelen. Eigenlijk ben je een sneue figuur, in de steek gelaten, jaloers, niet in staat op een normale manier contact te maken met een vrouw en zeker niet met zo’n charmante jonge dame als Natali. Zo’n morbide verhaal over een lijkschouwing helpt zeker niet, dat weet je zelf ook wel. Wellicht was het de spanning. Op zo’n moment zeg je precies het verkeerde, zoals de opmerking dat ze gegroeid leek. Dat doet me er trouwens aan denken dat een kleinere man zijn lengte altijd wil compenseren.

Met kromme tenen hoorde ik aan dat je haar steeds in de rede viel. Ik begrijp dan ook heel goed dat Natali zich af en toe naar het publiek wendde voor steun en om even los te komen van de klem die jij op haar zette. Natali is een schat, een ander was allang opgestapt. Helemaal erg vond ik het toen je zei dat je de vrouw in haar begeerde. Natali blies gelukkig flink van zich af en haalde je moeder erbij. Uit wanhoop duwde ze je van haar weg. Daarmee begonnen de handtastelijkheden.  

De scène waarbij de tafellakens door de lucht vlogen deed me, misschien ook door de opgestapelde stoelen aan de zijkant, denken aan de voorstelling Café Müller van Pina Bausch en was van een verscheurende intensiteit, maar leverde tenslotte niets op, zoals in het kale neonlicht duidelijk werd. Terwijl Natali de moed nog niet opgaf , ommuurde jij je nog meer in je paternalisme. Het was dan ook niet gek dat je tenslotte je vraag kwijt was en dat Natali het ook niet meer wist. Samen gingen jullie de mist in, al noemde Natali dat nog de schoonheid van het verdwijnen van het zien.

Het had allemaal anders kunnen gaan, Peter. De lange rits aan de achterkant van haar nauwsluitende jurk nodigde uit om die langzaam omhoog te trekken. Waarom trekt een vrouw anders zo’n verleidelijk kledingstuk aan? Openingen waren er ook anderzijds zat. Ze bood zelfs aan je te omhelzen, maar daarop kon je niet anders dan bot reageren. Toen het later daadwerkelijk tot een omhelzing kwam, verdween de intimiteit meteen weer door je gedachtespinsels.

Het idee van de hoofdpersoon in het verhaal van Johan Daisne om zijn haar kort te laten knippen om zich daarmee meer bloot te stellen aan de fysieke werkelijkheid, zit dat er bij jou helaas niet in, Peter. Sinds ik je ken heb je een kale kop. Toch verlang ik naar de nieuwe de Koe creatie. Misschien heb je je bedacht en toch nog een stuk voor Natali geschreven. Dat zou het beste zijn in deze omstandigheden, denk ik.

Met innig medeleven,
Rein Swart

Hier meer informatie en foto’s van de voorstelling op de site van de Toneelschuur.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten