Beste Peter,
Een bespreking van de voorstelling De man die zijn haar kort liet knippen zit er helaas niet in. Jouw optreden
heeft me te zeer aangegrepen. Ik droomde vannacht dat ik in een auto wegreed
terwijl een portier nog open stond. Op het moment dat ik uitstapte om het te sluiten,
reed de auto zelf tegen de gevel van een huis aan. Daarin zat een
beklagenswaardige oudere Vlaamse die een ski ongeluk gehad had en duidelijk op
mijn geld uit was. Dat was nog maar het begin van vreselijker dromen, die me
vanmorgen het bed uitjoegen. (Het verbaasde me dat ik niet eens van een lijkschouwing
gedroomd had.)
Voordat ik inga op de inhoud van jullie reprise uit 2004,
wil ik zeggen dat ik dankbaar was dat jullie de moeite namen om mijn woonplaats
te bezoeken. Peter, jij was heel lang geleden een inspiratiebron voor mij. Jouw
eigentijdse manier van theatermaken, gekruid met absurdisme en persoonlijke
bekentenissen, was me uit het hart gegrepen. Met spitsvondigheden die bij je passen
wist je me te boeien. Helaas vond ik het dit keer sneu voor Natali dat zij daarvan
het slachtoffer was.
Het begon heel mooi zoals jullie helemaal achterin het
restaurant gingen zitten. De schemering maakte de sfeer intiem. De groene
flesjes mineraalwater vormden een sterk detail. Je vertelde Natali dat je nog
altijd het kind was van vroeger, altijd maar aan het analyseren, altijd bezig
in je hoofd. Je bekentenis deed me, misschien ook door dat latere bizarre verhaal
van die ontleding, denken aan de man die een roos begeert en daarom de blaadjes
uit elkaar trekt, waardoor er niets overblijft. Naarmate de hoeveelheid licht op
het toneel toenam, werden de tegenstellingen tussen jullie duidelijker. (Overigens
waren de lichteffecten fantastisch. De manier waarop het licht bijvoorbeeld op
de witte tafellakens viel, was een lust voor het oog.)
Ik vond het jammer te horen dat Natali tegen een burn-out
aan zat, maar ik kan me voorstellen dat een actrice wel eens genoeg heeft van het
theaterleven, temeer omdat het publiek zichzelf in de spiegel ziet, zoals zij zelf
opmerkte. Ik begrijp dan ook niet dat jij het haar zo moeilijk maakte met je
volslagen belachelijke uitweidingen over kunstgeschiedenis en je kennis van
andere werelddelen. Eigenlijk ben je een sneue figuur, in de steek gelaten,
jaloers, niet in staat op een normale manier contact te maken met een vrouw en
zeker niet met zo’n charmante jonge dame als Natali. Zo’n morbide verhaal over
een lijkschouwing helpt zeker niet, dat weet je zelf ook wel. Wellicht was het de
spanning. Op zo’n moment zeg je precies het verkeerde, zoals de opmerking dat
ze gegroeid leek. Dat doet me er trouwens aan denken dat een kleinere man zijn
lengte altijd wil compenseren.
Met kromme tenen hoorde ik aan dat je haar steeds in de rede
viel. Ik begrijp dan ook heel goed dat Natali zich af en toe naar het publiek
wendde voor steun en om even los te komen van de klem die jij op haar zette.
Natali is een schat, een ander was allang opgestapt. Helemaal erg vond ik het
toen je zei dat je de vrouw in haar begeerde. Natali blies gelukkig flink van
zich af en haalde je moeder erbij. Uit wanhoop duwde ze je van haar weg. Daarmee
begonnen de handtastelijkheden.
De scène waarbij de tafellakens door de lucht vlogen deed me,
misschien ook door de opgestapelde stoelen aan de zijkant, denken aan de voorstelling
Café Müller van Pina Bausch en was van een verscheurende intensiteit, maar
leverde tenslotte niets op, zoals in het kale neonlicht duidelijk werd. Terwijl
Natali de moed nog niet opgaf , ommuurde jij je nog meer in je paternalisme. Het
was dan ook niet gek dat je tenslotte je vraag kwijt was en dat Natali het ook
niet meer wist. Samen gingen jullie de mist in, al noemde Natali dat nog de
schoonheid van het verdwijnen van het zien.
Het had allemaal anders kunnen gaan, Peter. De lange rits aan
de achterkant van haar nauwsluitende jurk nodigde uit om die langzaam omhoog te
trekken. Waarom trekt een vrouw anders zo’n verleidelijk kledingstuk aan? Openingen
waren er ook anderzijds zat. Ze bood zelfs aan je te omhelzen, maar daarop kon
je niet anders dan bot reageren. Toen het later daadwerkelijk tot een omhelzing
kwam, verdween de intimiteit meteen weer door je gedachtespinsels.
Het idee van de hoofdpersoon in het verhaal van Johan Daisne
om zijn haar kort te laten knippen om zich daarmee meer bloot te stellen aan de
fysieke werkelijkheid, zit dat er bij jou helaas niet in, Peter. Sinds ik je
ken heb je een kale kop. Toch verlang ik naar de nieuwe de Koe creatie. Misschien
heb je je bedacht en toch nog een stuk voor Natali geschreven. Dat zou het
beste zijn in deze omstandigheden, denk ik.
Met innig medeleven,
Rein Swart
Hier
meer informatie en foto’s van de voorstelling op de site van de Toneelschuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten