Groentje vergaloppeert zich aan liefdeszaken in Victoriaanse
tijd
The go-between is het
verhaal van een liefde tussen een vrouw uit de Engelse upperclass en een
eenvoudige boer in de Victoriaanse tijd. De twee geliefden worden met elkaar
verbonden door een gevoelige jongen, die van de een naar de ander rennen. Ik moest
daarbij denken aan een hond op het strand die wanhopig probeert zijn baasjes bij
elkaar te houden.
Het scenario van Harold Pinter is gebaseerd op de
gelijknamige roman van L.P. Hartley uit 1953. Die begint met de zin dat het
verleden een buitenlands gebied is, waar alles anders is. Dat geldt zeker voor hoofdpersoon
Leo Colston, die terugkijkt op een zomer uit zijn jeugd, toen hij twaalf jaar
was, over magische gaven meende te beschikken en logeerde bij zijn vriend Marcus.
De jongens stoeien vriendschappelijk met elkaar, roetsjen over de vele trappen van
het landhuis en brengen de kijker daarmee in de sfeer van wat komen gaat. De
achtergronden van de twee zijn heel anders. De familie van Marcus woont op een
landgoed, over die van Leo horen we weinig meer dan dat zijn vader gestorven is.
Uit het feit dat hij geen zomerkostuum heeft, valt af te leiden dat zijn moeder
het niet breed heeft.
Marian, de oudere zus van Marcus, gaat met Leo mee naar
Norwich om zomerkleren te kopen. Leo toont zijn kostuum in de veelbetekenende mosgroene
kleur op een bankje aan de familie. Tijdens een zwempartij op een warme dag
zien ze een buurman in het water. Het is Ted Burgess, die boerenland van de
familie pacht en goed met een geweer overweg kan. Als Marcus de mazelen heeft,
gaat Leo zelf op onderzoek uit. Hij komt bij de boerderij van Burgess en glijdt
vanaf een hooiberg naar beneden, maar blesseert zichzelf. Ted komt op zijn
kreet om hulp af en verbindt de wond met een witte zakdoek. Als Leo vraagt of
hij iets terug kan doen, geeft Burgess hem onder geheimhouding een briefje mee
voor Marian.
Het is het begin van een langdurige voettocht tussen de boerderij
en het landhuis, die pijnlijk wordt als Leo zich realiseert dat de twee niet
voor elkaar bestemd zijn. De gedoodverfde huwelijkskandidaat Hughes Trimingham
zit ook vaak aan tafel zit met een litteken op zijn gezicht heeft vanwege een
ongeval. Leo wil met zijn taak stoppen en zelfs naar huis, maar zijn moeder schrijft
terug dat hij niet voortijdig dient af te haken. Ted haalt hem over door te
gaan met zijn boodschappen door hem te beloven later te vertellen waar de
aantrekkingskracht tussen man en vrouw in bestaat. Als Leo met Hughes Trimingham
alleen is, probeert hij op een omzichtige manier aan de weet te komen waar het
in de romantische liefde om draait en of een vrouw misschien iets fout kan
doen. Hughes prent hem in zijn oren dat een vrouw in ieder geval niets verkeerd
kan doen. Als de vader van Marcus zich bij hen voegt praten ze over het
onderwerp door. Leo hoort dat Ted wellicht straks naar de oorlog gaat, maar Ted
ontkent dat. Als Leo aan het eind van zijn verblijf bij de familie afscheid van
hem neemt, geeft Ted hem nog één boodschap mee voor Marian. Haar antwoord wordt
bijna onderschept door de moeder die onraad ruikt. Tijdens zijn dertiende verjaardag
die Leo nog in het landhuis viert, ontbreekt Marian. Haar moeder wil eindelijk eens
helderheid en sleept Leo in de regen mee naar de boerderij, waar hij datgene
voor zijn ogen ziet wat hij altijd had willen weten. De dramatische afloop maakt
dat Leo zijn leven lang geen intieme banden kon aangaan.
De natuur waarin de verhouding zich voordoet, spreekt tot de
verbeelding. In een romantisch decor wordt gegeten, geluierd en cricket
gespeeld. Daar door heen spelen de zorgen van een gevoelige jongen . De
opzwepende muziek van Michel Legrand stookt het vuur op.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten