Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 10 april 2015

#chicagoGirl – The social network takes on a dictator (2013), Joe Piscatella



De revolutie vanaf de laptop

De negentienjarige studente Ala’a Basatneh uit een voorstad van Chicago is het spin in het web in het verzet tegen het regime van Assad. Met digitale middelen onderhoudt zij het contact met medestrijders in Syrië. Ze brengt hen op de hoogte van demonstraties en zet naderhand de filmpjes op YouTube. Verschillende malen werden de filmpjes door de Amerikaanse netwerken uitgezonden en door westerse leiders gebruikt om meer druk op het regime uit te oefenen. De journalistiek krijgt door Ala’a en haar vrienden een ander karakter.

Ala’a onderhoudt via Facebook (1200 vrienden), Twitter (2000 volgers) en Skype contact met een drietal goede vrienden die in Syrië helpen om Assad te verdrijven. De eerste is Auos, een 26 jarige student uit Damacus, de tweede is Bassel Shahade een 19 jarige filmschoolstudent, die uit de Verenigde Staten naar zijn land is teruggekeerd en met zijn camera vecht. Haar beste vriend is de 23 jarige architectuurstudent Omar uit Homs die ook filmt. Door het regime worden de films als een regelrecht gevaar wordt gezien. Men doet er alles aan om de camera’s uit te schakelen.

Ala’a koopt klein filmmateriaal en medicamenten en verscheept die naar een buurland van Syrië waarna ze het land binnengesmokkeld wordt. Ook zorgt zij voor verbindingen tussen mensen. Vertrouwen is het sleutelwoord. Hun netwerk mag niet in handen vallen van het regime en kan daarom snel uitgeschakeld worden.  

Ala’a was zes jaar toen haar vader Damascus verliet vanwege de brute macht van de dictator, die later zei dat de Arabische lente aan zijn land voorbij zou gaan. Op 15 maart 2011 werd met veel geweld een opstand in de plaats Daraa neergeslagen en gevangengenomen demonstranten zwaar gemarteld. Sinds de tijd laat Aous zijn haar groeien. Pas als Assad verdreven is, laat hij het weer knippen.

Ala’a heeft weinig vrienden onder de studiegenoten. Ze heeft daar geen tijd voor. Ook tijdens de lessen is ze vaak online. De vader vindt dat zijn dochter ook tijd voor zichzelf moet nemen. Ala’a zelf zegt dat ze veel online vriendschappen sluit met personen in Syrië en hen na de bevrijding wil bezoeken. Ze wordt bedreigd door het regime maar weet dat anderen het zwaarder hebben.  

Ze is geschokt als Omar in Homs gedood wordt en houdt een bewogen toespraak. De protesten in Homs nemen toe. De demonstranten worden beschermd door het Vrije Syrische Leger (VSL). Als de stad in februari 2012 gebombardeerd wordt, versterkt dat de saamhorigheid. Medestander Khalid toont, ondanks de vele sluipschutters de zware beschietingen in de stad en stuurt de beelden door naar Ala’a. Zijn opnames van de gewonden in een ondergrondse kliniek, waar een groot gebrek aan medische middelen is, zijn schokkend. Een plan van de Veiligheidsraad voor een staakt het vuren loopt door gebrek aan toezichthouders op niets uit. Assad wordt moordzuchtiger. Aous treedt toe tot het VSL. Bassel blijft filmen.  

Ala’a maakt zich zorgen over Bassel die tijdens het filmen in Homs gedood wordt. Ala’a hoort het van Aous en is in tranen. Ze voelt zich machteloos en wil meer doen. Met steun van haar ouders pakt ze haar koffers met filmmateriaal en medicamenten voor de veldhospitalen en vliegt naar Syrië. Ze overleefde haar eerste reis. 
   
De documentaire is opgedragen aan Bassel. Hier de trailer op vimeo, die begint met beelden van Khalid, hier de Facebookpagina met actuele informatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten