Oliepijpleiding slaat gat in Ierse gemeenschap
Onze westerburen hebben het maar moeilijk als het gaat om
het verdedigen van hun aloude rechten en het zeker stellen van hun bestaan. Anthony
Baxter maakte in 2011 een documentaire over Donald Trump die een dure golfbaan
wil aanleggen op een natuurgebied aan de westkust van Schotland. Het verzet van
de bevolking lijkt op het verzet dat de Ieren in diezelfde periode tegen de
aanleg van een oliepijpleiding door Shell, al ging het er bij de Ieren nog
harder aan toe.
In County Mayo aan de westkust van Ierland werd in 1996 een
groot gasveld ontdekt. Shell probeerde dat te exploiteren maar stuitte op sterk
verzet van de bevolking. De documentaire komt binnen in 2005 als er arrestaties
volgen na het blokkeren van het gebied waar de pijpleiding moet komen. Een boer
uit Rossport zegt dat hij nooit toestemming heeft gegeven om op zijn land te
komen. Na drie maanden cel worden de arrestanten vrijgelaten. Een van hen miste
de vangst van oesters voor de kust.
Op 3 oktober 2006 volgt een blokkade van het terrein waar de
raffinaderij moet komen. De politie draagt biddende parochianen weg. Omdat de
overheid weigert te onderhandelen, neemt de pastoor deze taak op zich. Tijdens
een vergadering stelt hij een alternatieve route voor, maar hij krijgt de
handen niet op elkaar. Een deel van de aanwezigen, waaronder de felle Maura,
kiest voor actie met als leus Shell to
sea ofwel Shell de zee in. Boerin
Monica vindt het echter een gemiste kans. Ze wil niet dat er straks gewonden
vallen.
In april 2008 maakt Shell een alternatieve route bekend,
maar volgens de inwoners zijn ze daarmee nog verder van huis. Dan raken ze
ingesloten door de leiding. Het is bovendien gevaarlijk om onder de veenlaag te
graven. De meent is gemeenschappelijke grond. Monica stapt naar de rechter om
Shell te verbieden het gebied te onderzoeken, hetgeen ook lukt, maar
desalniettemin komt er een groepje in opdracht van Shell poolshoogte nemen. Het
blijkt dat Shell zo slinks is geweest om een aandeel van de meent te komen. Monica
moet daarom tegen Shell procederen, maar inmiddels beginnen de voorbereidingen
onder toezicht van bewakers en politie. Het is een belachelijk gezicht om hen
in hun gele pakken te zien rondlopen.
In juli van datzelfde jaar ontstaat een vissersprotest tegen
de vervuiling van hun visgronden voor de kust. Pat O’Donnell (links op de foto) zegt dat hij en
zijn zoons geen schadevergoeding accepteerden, maar dat anderen dat wel deden,
waardoor Shell een wig tussen hen in dreef. Pat voelt zich echter beschermd
door de wet. Als hij uitvaart om zijn fuiken te beschermen, zwaait hij naar de
marine die in de buurt van het schip Solitaire van Shell ligt. Het is tegen
zijn zere been dat hij gearresteerd wordt. Uit woede haalt hij de Ierse vlag
binnen. Maura is in hongerstaking gegaan.
Later haalt Pat zijn schip weer op. Hij gaat opnieuw de zee
op en vraagt Shell zijn fuiken te ontzien. Opnieuw komt de politie bij hem aan
boord. Ditmaal vaart hij zelf terug. Als hij in de haven is, hoort hij dat de
Solitaire verdwenen is omdat het materieel onklaar is gemaakt. Onduidelijk
blijft hoe en wat. Maura wacht tot het beëindigen van haar hongerstaking tot de
Solitaire de Ierse wateren heeft verlaten en dit gebeurt niet lang daarna. Maura
geeft een persconferentie en Pat is door de stress zes kilo afgevallen. De
strijd heeft een zware tol geëist. In de zomer kan hij bijkomen.
Volgens de aftiteling werd hij in 2009 opnieuw gearresteerd
en kon Shell toen wel de pijpleiding voor de kust neerleggen. Shell haalde wel
bakzeil tegen Monica, maar kreeg in januari toestemming om een alternatieve
route te volgen. De bevolking zet de strijd door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten