Angst maakt illegaal kind het spreken onmogelijk
Mussa is een twaalfjarige jongen die al vijf jaar met zijn
ouders in Tel Aviv woont en op een rijke school zit. Voorafgaande aan de
documentaire lezen we dat er in Israël 65 duizend illegale Afrikanen wonen,
grotendeels in de armste wijken van Tel Aviv. Ze worden daar bedreigd door
racisme en met uitzetting. De moeder van Mussa blijft daarom liever binnen,
maar dat kan niet verhinderen dat ze later toch een uitzettingsbericht krijgt.
We horen de kinderen in de klas van Mussa praten over dit
probleem. De meningen zijn verdeeld. Veel kinderen nemen het op voor de
illegalen, anderen vinden dat ze weg moeten omdat ze anders straks de macht in
Israël overnemen. Mussa zelf zegt niets. Al vijf jaar houdt hij zijn mond. Juf
Anna neemt het voor de illegalen op. Zij komt zelf uit een land waar ze niet
gewenst was.
Mussa chat met een meisje die vindt dat hij moet gaan
praten, maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het leger in zijn keel is
zo klein dat hij de strijd niet kan winnen. Dat neemt niet weg dat Tamir, de
zoon van juf Anna, de beste vrienden met hem is. Anna zelf zet hem onder de
douche, geeft hem schone kleren en regelt een bril voor hem, al maakt dat laatste
niet dat hij daardoor ook gaat praten.
Aangrijpend is het vertrek van Moses, een Soedanese jongen
die in het busje zit dat de kinderen uit de arme buurt naar school brengt. Een
meisje spreekt hem moed in, de chauffeur wenst hem het allerbeste en Anna zet
hem in het zonnetje, terwijl de kinderen huilen en hem knuffelen.
Aan het eind van het schooljaar is er een feestelijke
bijeenkomst met de ouders, maar Mussa wil niet dat zijn ouders daarbij zijn.
Anna gaat op huisbezoek en begrijpt dat de moeder van de jongen, die
kamermeisje is, in een moeilijk parket zit. Dit blijkt ook als de vader van
Mussa wordt opgepakt en voor een paar dagen in de cel verdwijnt. Als hij weer
vrij komt heeft men zijn geld afgepakt als borg, terwijl de moeder ook al geld
betaald had.
In de nieuwe klas is de sfeer strenger. Tot ontsteltenis van
de moeder moeten zij en haar zoon Israël binnen een week verlaten. Mussa is zo
overstuur dat hij aanvankelijk geen afscheid van zijn klasgenoten wil nemen,
maar de juf haalt hem over dit wel te doen. De sfeer tussen de ouders is slecht.
De vader belooft dat hij zijn vrouw en kinderen zal nareizen. Op de luchthaven
heeft Anna via de smartphone nog contact met Mussa. Nadat hij gezegd heeft dat
hij niet weg wil, wordt de verbinding verbroken.
Acht maanden later is Goren in Addis Abeba. Mussa skypt met
Anna en Tamir. De laatste moet huilen. Op de vraag van Mussa waarom hij dat
doet, antwoord hij dat hij de stem van Mussa al die tijd nooit gehoord heeft en
niet wist hoe die klonk. Mussa zegt dat het goed gaat op school maar hij hoopt
dat ooit weer naar Israël terug kan gaan.
In de aftiteling lezen we dat de vader nooit terug ging naar
Ethiopië en dat het onduidelijk was of de moeder van Mussa zijn schoolgeld voor
het komende jaar zou kunnen betalen. Goren vertelde mij via Messenger dat het
nog steeds goed met Mussa gaat.
Hier
de trailer
Geen opmerkingen:
Een reactie posten