Buigzame houding gaat langer mee dan starheid
Les roseaux sauvages
- ofwel Wild reeds in het Engels - vertelt
het verhaal van een viertal Franse jongeren, drie jongens en een mooi meisje,
in de tijd van de Algerijnse onafhankelijkheidsstrijd, die van 1954 tot 1962
duurde. Het broeierige verhaal speelt aan het eind van de oorlog - waarin de
Fransen het moeilijk hebben om de kolonie te behouden - in de Provence aan de
oevers van de Garonne. De sfeer van de prille jaren zestig wordt mooi verbeeld
door Francois, Serge, Henri en Maité die allemaal hun eigen problemen in het
leven hebben. De popmuziek, waaronder het afsluitende nummer Runaway sluit daar prachtig bij aan.
De film begint met een trouwerij van Pierre, de broer van
Serge. Francois is daar ook bij met Maité. Samen gaan ze wel eens naar de film,
maar de verhouding is een platonische. Haar moeder, een lerares op de school
van Francois en Serge, vindt het prima als hij Maité begeleidt. Serge bekijkt
de vriendschap tussen Francois en Maité met jaloezie want hij zou zelf graag
zo’n meisje hebben, zeker op de bruiloft van zijn broer. Tijdens het feest
vraagt Pierre aan de moeder van Maité of zij niet een onderduikadres voor hem
heeft, want hij wil niet meer als soldaat naar Algerije. De moeder, een
overtuigd communiste, heeft echter geen zin om haar leven voor hem in de
waagschaal te leggen.
In de eindexamenklas van Francois en Serge bevindt zich ook de
21 jarige Henri, een zogeheten pied noir, zoon van een Franse kolonist in
Algerije en aanhanger van de extreem rechtse OAS. Hij doet weinig aan zijn
schoolwerk en ook op het internaat onthoudt hij zich van contact. Hij luistert
liever naar de radio om de strijd in zijn geboorteland te volgen. Hij schampert
over de ontluikende liefde die hij tussen Francois en Serge ziet opbloeien.
Vooral Serge kan de vreemde snoeshaan niet uitstaan.
De gevoelens die Francois koestert voor Serge zet zijn
verhouding met Maité onder druk. Hij vraagt of ze nog wel met hem door wil,
aangezien hij het bed gedeeld heeft met een andere jongen maar voor Maité is
dat geen bezwaar.
De dood van Pierre in de oorlog brengt het leven in een
stroomversnelling. Serge is nijdig dat Pierre op de begrafenis een held genoemd
wordt, want zijn broer had dat eerder weersproken. Francois stuurt Maité op hem
af om hem te troosten. Dat leidt tot een erotisch zwempartijtje tussen Serge en
Maité. Ze zou graag tien jaar ouder zijn en meer richting in haar leven hebben,
zegt ze tegen Serge. Haar moeder voelt zich zo schuldig over de dood van Pierre
dat ze moet worden opgenomen. Haar invaller Alvarez probeert Henri te helpen om
zijn eindexamen te halen. Ook Francois komt dichter bij Henri. Hij voelt zich
steeds meer aangetrokken tot jongens en wil daarover een homoseksuele winkelier
in het stadje polsen, maar vlucht daar toch op het laatste moment voor weg.
Henri ontsteekt in woede als Fransen uit Algerije moeten
vluchten, zoals hij op televisiebeelden ziet. Hij vertrekt uit het internaat,
is te laat voor de trein en neemt wraak op zijn tegenstanders door
aanplakbiljetten van de communisten in de straten te verbranden. Aldus komt hij
ook bij Maité, die wel begrip voor hem heeft ook al is ze het met zijn
denkbeelden niet eens. De volgende dag leidt dat zelfs tot een vrijscène tussen
Henri en Maité aan de oevers van de Garonne.
De titel heeft te maken met het gedicht De eik en het riet van Jean de la Fontaine dat Alvarez in de les
behandelt. De strekking is dat buigzaamheid langer meegaat dan onverzettelijk
bij de eigen mening blijven. Vooral Francois, Serge en Maité maken dit waar.
Vandaar dat de film, na het vertrek van Henri naar zijn gerepatrieerde moeder
in Marseille, eindigt met het drietal dat fluitend op weg gaat naar de uitslag
van het eindexamen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten