Opgenomen in een verbeelding die over de dood reikt.
Drie jaar na de nogal gelikte film Monster’s ball kwam Marc Forster met het heel wat innemender Finding Neverland, waarin Johnny Depp en
Kate Winslet (zie poster) mooie rollen vervullen als de toneelschrijver James Matthew Barrie
die in het Londen van begin 1900 inspiratie zoekt bij weduwe Sylvia Davies met
haar vier schattige en fantasierijke kinderen.
James Barrie heeft weinig fiducie in zijn laatste productie.
Vanuit de coulissen houdt hij de gezichten van het publiek in de gaten, die hem
niet erg geruststellen. Zoals gewoonlijk gaat hij de volgende dag met zijn
hond het park in om te schrijven. Hij
ontmoet daar een van de kinderen Davies die onder zijn bank gekropen is en doet
een act met zijn hond als zijnde een beer voor het gezin in het gras. Het is
aardig dat Forster daarbij beelden monteert van een circus, waar men met een
beer danst, al zullen strenge dierenbeschermers daar niet zo blij mee zijn.
Thuis vertelt James over de ontmoeting aan zijn vrouw Mary.
Ze kent die familie wel. Ze weet dat de man van Sylvia aan kaakkanker overleden
is en dat de moeder het gezin in financiële zin bijstaat. Ze vraagt haar man om
het gezin uit te nodigen voor een etentje. Dat gebeurt ook, maar dat valt niet
helemaal in goede aarde bij Mary, omdat haar man zich erg kinderlijk gedraagt,
vindt ze. Ook de moeder van Sylvia, iemand van de discipline, kan zijn gedrag
niet goedkeuren, maar zoon Peter (een prachtrol van Freddie Highmore) is meteen
gegrepen door zijn werk als schrijver en krijgt van James een leeg boek.
Terwijl James de avonturen, die hij met de kinderen beleeft,
beschrijft, maakt hij zich zorgen over Peter die volgens hem veel te snel
volwassen wordt. Hij vertelt dat aan Sylvia, die zegt dat Peter de dood van
zijn vader nooit verwerkte. James herkent dit. Hij maakte dat zelf mee na de
dood van zijn eigen broer, de oogappel van zijn moeder.
James wil tegen de zin van de producent in het nieuwe stuk
dat hij bedacht heeft op de planken brengen. De acteurs kijken vreemd op van de
rollen van kinderen en zelfs die van hond die ze moeten spelen. De zoons hebben
inmiddels hun eigen stuk klaar, geschreven door Peter en spelen dat voor James
en Sylvia, die met een akelige hoest de eerste tekenen van ziekte vertoont. Dat
maakt Peter zo wanhopig dat hij zijn stuk van ellende uit het boek
scheurt.
De toestand wordt er niet beter op als Sylvia, bang om weer
met een akelige ziekte geconfronteerd te worden, niet naar het ziekenhuis wil. Mary
van haar kant vindt dat James veel te veel in dat andere gezin is. Ze stelt hem
een ultimatum en dreigt te vertrekken naar een vriend die James eerder in hun
huis ontdekte, maar James kan zijn handen noch van de voorstelling, noch van de
zieke Sylvia aftrekken. Hij zet door en reserveert plekken in de zaal voor
kinderen uit een weeshuis die het nette publiek op sleeptouw nemen. Omdat
Sylvia te ziek is, laat hij een aangepaste uitvoering spelen in haar huiskamer,
waardoor ook zij, net als de kinderen en de moeder van Sylvia, opgenomen worden
in een verbeelding die tot voorbij de dood reikt.
Finding Neverland is
gebaseerd op het toneelstuk The man who
was Peter Pan van Allan Knee. De bedoelde man heeft betrekking op ware
gebeurtenissen uit het leven van de toneelschrijver Barrie (1860-1937), iemand
met een grote fantasie, die ook in Finding
Neverland te zien is en waaruit in
1904 Peter Pan ontstond, een stuk
over een jongen die niet wilde opgroeien. Die jongen was weer een oudere broer
van Barrie die op veertien jarige leeftijd met schaatsen verongelukte en in de
herinnering van zijn moeder nooit groter werd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten