Aangrijpende reconstructie van de aanslagen in Parijs, twee
jaar geleden
De gerenommeerde documentairemaakster Ursula Macfarlane
blikt in Three days that shook Paris
terug op de dramatische dagen, begin januari 2015, in Parijs waar
achtereenvolgens een aanslag werd gepleegd op de redactie van Charlie Hebdo,
een politie agente en een joodse supermarkt. Door minutieus de gebeurtenissen
te volgen ontstaat spanning als in een film. Al zijn de grote lijnen bekend, de
details voeren terug naar de bange dagen die later dat jaar zouden worden
opgevolgd door nog bangere dagen.
Dag 1
Op 7 januari is de kerstvakantie afgelopen. Ook de redactie
van het satirische weekblad Charlie Hebdo komt bijeen om de zaken door te
nemen. Macfarlane doet een stapje terug naar de meidagen van 1968 toen het
tijdschrift geboren werd uit weerzin tegen macht, politiek en religie. Het
verhaal eindigde in de nachtmerrie die van zeer nabij gefilmd werd. Een
politieman zag dat zijn collega Ahmed Merabet op koelbloedige wijze door de
daders doodgeschoten werd. Hij was het twaalfde slachtoffer die dag. Macfarlane
praat met Maryse, de vrouw van de omgekomen tekenaar Georges Wolinski, die van
een taxi chauffeur over de aanslag hoorde, de grond onder haar voeten voelde
wegzakken, zich thuis opsloot en de gebeurtenissen nog steeds niet verwerkt
heeft. Medewerker Patrick Pelloux kwam later bij het kantoor aan en trof een
bloedbad aan in de kleine redactieruimte. Zelfs met zijn achtergrond als arts
kon hij weinig doet. Hij is voor het eerst weer terug en ruikt nog de
kruitdampen en het gekreun van de zwaargewonden. De politie kende inmiddels de
identiteit van de daders, de broers Saïd en Chérif Kouachi, maar pakken kon men
hen nog niet.
Dag 2
Een ronselaar namens Al Qaida spreekt in een video over de
goede daden van de martelaren, die klaar waren voor hun opdracht zoals appels
die rijp zijn van de boom vallen. Inmiddels wordt er in het zuiden van Parijs
nog een moord gepleegd en wel op een politieagente, door Amedy Coulibaly, ook
een pion van de terreurorganisatie. De politie zet een anti terreur eenheid in
omdat gewone agenten niets tegen kalashnikovs kunnen beginnen. Een overval op
een tankstation zet de politie op het spoor van de broers Kouachi in Picardië.
Coulibaly, zo blijkt uit inlichtingen, kende de broers uit de gevangenis en
kreeg net als zij een band met de islamitische terreurbewegingen. Terwijl de
Fransen ’s avonds massaal een wake houden, probeert het Front National
verdeeldheid te zaaien. Pelloux zegt op de televisie dat men niet moet zwichten
voor het geweld. De politie ontdekt de vlag van IS in de flat van Coulibaly.
Dag 3
De broers Kouachi kwamen met hun auto in de modder vast te
zitten en hielden een andere auto aan. Dat werd gezien door een onderwijzeres
die de politie belde. Die zette meteen de omgeving af. De broers vluchtten een
drukkerij binnen. De eigenaar ging, ondanks zijn vrees doodgeschoten te worden,
naar hen toe terwijl medewerker Lilian zich verborg in een gootsteenkastje. Hij
moest van de broers de politie bellen en verzorgde de wond die de oudste broer
bij het daarop volgende vuurgevecht opliep. Hij denkt dat die daad hem het
leven gered heeft. Inmiddels werd door Coulibaly en anderen in Vincesses een joodse
supermarkt overvallen, waarbij personeel en klanten gegijzeld werden en anderen
in een koelcel vluchtten. De kassière vertelt in silhouet over haar angstige
ervaringen. Ze zag dat Yohav probeerde de daders te doden, maar werd zelf
gedood. Coulibaly dreigde de gijzelaars te doden als de politie actie zou
ondernemen tegen de broers Kouachi, maar inmiddels kwamen die al zelf naar
buiten om nog zoveel mogelijk doden te maken. Als de politie hen gedood heeft,
valt men meteen in bij de supermarkt. De daders worden gedood terwijl de
gijzelaars ongedeerd blijven.
Veel tijd om de verliezen te verwerken was er niet want in
november volgde een nog gruwelijker bloedbad in de Bataclan en op andere
locaties in de hoofdstad.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten