Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 6 januari 2017

Filmrecensie: Onder het hart (2014), Nicole van Kilsdonk


Ziekte huisarts vormt bron van ingewikkelde loyaliteitsgevoelens

Nicole van Kilsdonk draait alweer enige tijd mee in de filmwereld met regelmatig een nieuwe productie. Eerder besprak ik haar film Man, vrouw, hondje (1999), die een paar jaar geleden nog eens werd uitgezonden als eerbetoon aan Kees Brusse. Vijftien jaar later maakte ze Onder het hart, dat in het Engels In the heart heet. De laatste titel is duidelijker dan de Nederlandse die net als de film zelf niet helemaal raak is.

Het is moeilijk te zeggen wat er aan Onder het hart schort want de tekst van Peer Wittenbols mag er zijn en het spel van Koen de Graeve, Kim van Kooten en Lies Visschedijk is ook niets mis. Wellicht is het toch het onderwerp dat niet helemaal geslaagd is: de strubbelingen die ontstaan als een man, die net bij zijn vrouw is weggegaan en een nieuwe vriendin heeft, hoort dat hij een hersentumor heeft. Ik moest nadat de ziekte geconstateerd was meteen denken aan Turks fruit, een film met veel meer impact.

De man die met zijn aandoening geconfronteerd wordt, heet Luuk en is huisarts. Op een dag is hij met zijn puberdochters naar een vlindertuin, waar biologe Masha werkt. De ontmoeting tussen Luuk en Masha vindt plaats nadat hij per ongeluk op een vlinder is gaan zitten, hetgeen meteen al tot een grappige situatie leidt. Luuk houdt goede herinneringen over aan hun ontmoeting en gaat nog een keertje terug. Van het een komt het ander en voor we het weten zien we een eerste happerige kus, gevolgd door een onstuimige vrijpartij.

De eerste irritatie dient zich aan tijdens een spelletje midgetgolf, dat misschien al te kneuterig is voor een echte romance. Masha is nogal overstuur dat Luuk haar nog niet aan zijn dochters wil voorstellen, maar eerst nog een tijdje voor zichzelf wil houden. Desalniettemin volgt per ongeluk een confrontatie met de dochters van Luuk. Vooral de oudere Sophie moet niets van Masha hebben. Haar broer Rogier, een gemoedelijke caféhouder met een vrouw die op het punt van bevallen staat, buigt zich over de karaktereigenschappen van Luuk en keurt hem goed. De twee kunnen daarop op zoek naar een nieuwe woning.

Tijdens een bezoek met een makelaar die heel onnodig lijdt aan bloedneuzen, hoort Masha dat Luuk met spoed naar het ziekenhuis vervoerd is. Als ze zich daar heen haast ziet ze diens vrouw Suzanne aan het bed zitten en deinst ze achteruit. Dat vormt een duidelijke vooruitwijzing naar de problemen die gaan komen. Hoe stelt Masha zich op tegenover het gezin van Luuk dat nog altijd hele sterke banden met hem heeft? Ook vanuit de zieke Luuk gezien zijn de loyaliteitsgevoelens lastig te bepalen. De onzekerheden zijn groot. Masha trekt zich in de laatste fase terug en komt pas weer terug tijdens de euthanasiebijeenkomst.

Het valt niet mee om de genuanceerde verhoudingen rond het afscheid van een geliefde helder voor het voetlicht te brengen, zelfs niet met de romantische muziek die af toe ook onder de beelden doorloopt. Masha weet dan ook niet meteen antwoord te geven op de vraag van de jongste dochter of ze op haar twaalfde verjaardag komt.

Hier de trailer van Onder het hart, hier mijn bespreking van Man, vrouw, hondje.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten