Pijn van een jonge delinquent mooi zichtbaar gemaakt
Het debuut van de Zweedse filmmaker Magnus van Horn, die in
Polen aan de filmacademie studeerde, mag er zijn. Het onderwerp is boeiend
genoeg. De eenzaamheid van een jonge delinquent die weer aansluiting probeert
te vinden bij zijn vroegere leven in een Zweedse plattelandsgemeente, wordt
fraai weergegeven met lange shots, die The
here after ofwel Efterskalv veel
zeggingskracht geven. De harde geluiden van de televisie en knetterende
brommertjes versterken die alleen maar.
Van Horn vertelt het verhaal op een rustige manier van begin
tot eind zonder een flashback naar de gebeurtenis die hoofdpersoon John twee
jaar van zijn leven in een cel kostte. In het begin van de film wordt hij door
zijn vader met de auto opgehaald uit de gevangenis. Met lange shots op het
gezicht van John schept Van Horn spanning over hetgeen John overkomen is en wat
hem nog gaat overkomen.
Dat laatste valt niet mee. De aansluiting op school verloopt
nogal desastreus en zijn vader is ook de gemakkelijkste niet. Een moeder
ontbreekt en broertje Filip is nog te klein om John tot steun te zijn. De enige
die hem echt goed gezind is, is schoolgenootje Malin, het nieuwe buurmeisje van
Bea, die de reden was dat John in de gevangenis belandde. In een fraaie scène uit
het begin van de film komt John Beai n de supermarkt tegen. Zij werkt hem
meteen tegen de vloer, waardoor John door zijn vader ontzet moet worden.
Na een eerste wantrouwen van John die ziet dat Malin heeft
gezien dat hij uit het huis van de ouders van Bea kwam, ontstaat er een band
tussen de twee. Malin neemt John mee naar haar huis en vraagt hem, terwijl ze
samen in de schuur een brommer repareren, naar het incident. Malin hoort dat
Bea inmiddels verkering had met Kim, maar dat John toch nog heel kwaad werd
toen zij met hem naar bed ging. Malin vraagt John zelfs voor te doen hoe hij
Bea te grazen nam.
Een aparte plaats in de film neemt de opa van John en Filip
in. De oude man komt wel eens op de boerderij en schiet daar op een dag de
zieke hond dood, terwijl Filip een dierenarts ging bellen. Filip is des duivels
en neemt het zijn oudere broer kwalijk dat hij daar niets tegen gedaan heeft en
zelfs een graf voor de hond graaft. Hij verdomt het zelfs om naar huis te gaan
als zijn vader hem te midden van voetballende jongens ziet en roept. De scène
waarin de groep zich tegen de vader keert, is angstwekkend, de volgende scène
waarin men de ramen bij het gezin ingooit is angstaanjagend. Het laat zien wat
er gebeurt als er helemaal niet gecommuniceerd wordt. De crisis die ontstaat
wordt heel sterk door Von Horn in beeld gebracht.
John zegt verschillende keren dat hij niet alleen wil zijn.
Hij doet zijn best om aansluiting te vinden bij zijn eerdere vriendengroep, maar
wordt bij de eerste gelegenheid al uitgekotst. Ook thuis heeft hij het niet
gemakkelijk met een vader die vooral oog heeft voor zijn tafelmanieren. Het
enige wat hij op het eind nog kan bedenken om Bea te vragen hem met een geweer
dood te schieten.
Hier
de trailer, die begint met de eerste dag van John op school.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten