Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 15 januari 2017

Filmrecensie: Leviathan (2014), Andrej Zvyagintsev


Sterke weergave van de strijd tussen koppige Rus en corrupte burgemeester

De leviathan is een bijbels monster stammend uit de oertijd, die nog steeds zijn invloed op het leven uitoefent. In de film Leviathan van Andrej Zvyagintsev spookt dit monster in het hoofd van hoofdpersoon Kolja, een automonteur die de strijd aanbindt met de louche burgemeester Vadim Shelevgat in zijn dorp over zijn huis, garage en land. Vadim wil daar graag een villa op bouwen en heeft daartoe al de nodige wettelijke stappen gezet. De plaatselijke pope, die op de hand is van burgemeester, waarschuwt Kolja voor de leviathan als hij al behoorlijk in de problemen zit en net zijn vrouw heeft verloren.

In dit fascinerende sociaal drama, spelend in Rusland aan de kust met de Barentszee, krijgt Kolja de steun van zijn oude vriend Dimitri uit Moskou. In het begin van de film gaat Kolja in de vroege ochtend naar het station om zijn vriend op te halen. Nadat hij heeft ingecheckt in een hotel in de stad, rijden ze samen naar het huis van Kolja om de zaak tegen de burgemeester door te nemen. Onderweg worden ze aangehouden bij een politie controle, maar het is meteen duidelijk dat die op de hand van Kolja is. Op de vraag of hij die dag nog een auto van collega Stephanitsj kan repareren, moet hij een negatief antwoord geven. Hij moet nog naar de rechtbank om de uitspraak van het geschil met de burgemeester te vernemen. In de auto moppert hij tegen Dimitri over het verzoek. Daarmee krijgen we meteen een indruk van zijn driftige karakter.

Dat blijkt ook thuis bij zijn vrouw Lilja en zijn zoon, afkomstig uit een eerder huwelijk. Omdat de jongen brutaal is tegen Lilja krijgt hij een klap voor zijn kop van Kolja. Dimitri probeert de zaak te sussen. Van Lilja hoort Dimitri dat zij wel wil verhuizen. Kolja maakt het weer goed met zijn zoon door hem naar zijn school te laten rijden. Tijdens de uitspraak van de rechter, die de lange tekst snel voorleest, krijgt Kolja nul op zijn rekest. Dimitri heeft echter een en ander uitgezocht over het verleden van Vadim en confronteert hem daarmee. Hoewel de burgemeester belooft met geld over de brug te komen, laat hij Dimitri in elkaar slaan.

Als die daarop de trein naar Moskou neemt, blijkt ook Lilja verdwenen. Eerder al kreeg ze een affaire met Dimitri, die tijdens een mooi in beeld gebracht schietfeestje van Stephanitsj aan het licht kwam. Kolja verdenkt haar ervan dat ze Dimitri achterna is gereisd, terwijl de kijker weet dat ze vooral overstuur was over het woedende gedrag van de zoon van Kolja. In een aangrijpende scène zien we dat ze de volgende ochtend niet naar haar werk in de visfabriek gaat maar naar de kust, om daar, zo meent de kijker een uitweg te vinden voor haar problemen.  

De vader zoon relatie speelt net als in The return (2003) een belangrijke rol in de film. Kolja heeft een moeilijke verhouding met zijn zoon en probeert de onenigheid tussen hem en zijn nieuwe vrouw te sussen, tot dat niet meer gaat. Kolja probeert de problemen, zoals eerder in de film, met wodka weg te spoelen, maar uiteindelijk blijkt het monster in zijn hoofd toch aan de winnende hand.

De muziek van Philip Glass waarmee het drama begint en eindigt is van een hemelse schoonheid. De beelden daarbij van de golven die op de rotsen slaan zeggen veel over de harde strijd tussen twee koppige lieden en het onderspit dat een onvervalste Rus delft tegen het corrupte staatsapparaat.

Hier de trailer van Leviathan, hier mijn bespreking van The return.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten