Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 22 februari 2014

Filmrecensie: Onder ons (2011), Marco van Geffen



Getraumatiseerde Poolse au-pair toont Nederlandse cultuur

Onder ons gaat op geheimzinnige manier over een verkrachting in een kille Nederlandse nieuwbouwwijk, waar de inrichting goed geregeld is maar waar in de gezinnen een dodelijke sfeer heerst. De verkrachting blijft in een drieluik, waarin het verhaal vanuit drie verschillende perspectieven wordt verteld, zelf op de achtergrond.

In het eerste deel gaat het over het jonge gezin van Peter en Ilse met hun dreumes Stijn. Ilse is weer hoogzwanger en daarom hebben ze een au-pair geregeld die Ewa heet en uit Polen komt (zie het meisje in het groene vest). Zij maakt meteen al een afstandelijke, getraumatiseerde indruk, maar ze gaat op een liefdevolle manier met Stijn om zodat de ouders haar zwijgzaamheid in eerste instantie voor lief nemen. Als de blijmoedige Aga, een Poolse collega van haar langskomt, is Ewa niet erg blij om haar te zien. Later wil ze zelfs niet aan de telefoon komen. Ilse vraagt haar naar de reden en wil dat ze iets over zichzelf vertelt. Ewa zegt dat ze thuis een zusje heeft van zeven jaar en dat ze die mist, maar verder gaat ze niet. Als ze vervolgens Stijn in haar eigen bed neemt, een andere keer tijdens een wandeling erg lang wegblijft en tenslotte na een discofeest ook nog eens op de vloer kotst, is de grens voor de ouders bereikt. Ze brengen haar terug naar de bus die naar Polen gaat.

Vriendin Aga staat in het tweede deel centraal. Ze is een levenslustig type en wandelt vaak samen met Ewa met hun oppaskinderen. Aga praat over een verkrachter die in de wijk actief is en is zeer geïnteresseerd in jongens, maar Ewa wil niets van hen weten. Als Ewa bij het echtpaar is dat Aga als au-pair heeft, toont de man, die Anton heet, interesse in Ewa, maar zij zo bang voor hem dat ze alle deuren en ramen sluit alls ze alleen thuis is.

In het derde deel staat Ewa voor de spiegel en trekt schoenen en een jurk van Ilse aan. Ze heeft een gesprek met Peter en Ilse. Als ze zelf iets wil opmerken gaat men aan haar voorbij. Als ze gehoord heeft dat ze weg moet, belt ze haar moeder en zegt dat ze het had willen zeggen maar er geen kans voor kreeg.

De vorm van het drieluik is erg boeiend, al zijn de scènes niet allemaal even adequaat. De voortgang ontbreekt soms waardoor een herhaling van zetten ontstaat. Desondanks is het verhaal van de getraumatiseerde au-pair intrigerend. In het eerste maar ook in het derde deel zien we een shot bij een politiebureau waarvoor Ewa zit te wachten. De oplossing van het drama wordt niet gegeven, maar uit het verhaal maak ik op dat Ewa thuis door haar vader misbruikt is en dat haar zusje haar eigen kind is dat door de moeder wordt opgevoed. Door de avances van Anton wordt ze weer herinnerd aan het trauma. Als Ewa vertrekt neemt Aga afscheid van haar. Anton die Aga naar het busstation gebracht heeft, voegt Ewa toe dat hij haar nooit iets wilde aandoen, haar niet, waarop Ewa achterin de al rijdende bus nog probeert om Aga te waarschuwen.

Onder ons bevat veel lange shots en begint met een beeld van een meertje en zoomt in op de waterkant. Op het eind zien we weer hetzelfde water, dit keer echter met het lijk van een jonge vrouw erin die duidelijk is verkracht.

Onder ons werpt een fraai licht op het vreugdeloze Nederlandse cultuur. Vooral Ilse is een schoolvoorbeeld van een vrouw met een praktische instelling die nauwelijks in staat is zich in een ander in te leven. In het begin praat ze veel tegen Ewa maar zonder interesse in het meisje zelf. Peter gedraagt zich als het schoothondje van zijn vrouw. De film is het eerste deel van een trilogie over het drama van het gelukkige gezin en maakt nieuwsgierig naar de volgende twee delen.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten