Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 16 februari 2014

Filmrecensie: Lebanon (2009), Samuel Maoz



De oorlog vanuit de lens van een tank

De verschrikking van de oorlog begint en eindigt in een zonnebloemenveld waarvan de kopjes neerhangen. Het verschil is dat aan het eind pontificaal de tank te zien is van waaruit de film hoofdzakelijk gedraaid wordt (zie poster). In de tank bevindt zich een viertal met ieder een eigen functie. Tankofficier Assis met zijn boordschutter, chauffeur en een vierde die de munitie verzorgt. De oorlog wordt vooral door de lens van de tank gevolgd. In de tank is een opschrift gedrukt met de tekst dat een tank slechts van ijzer is maar de mens van staal. De communicatie tussen tank en commandocentrum gaat met codenamen. De tank heet Neushoorn. Een gewonde is een Engel.

De dag begint al vroeg op 20 juni 1982 als Israël Libanon binnenvalt. De mannen in de tank rijden door een bananenplantage naar een open plek en wachten op instructies. Die krijgen ze van de commandant Gamil, die regelmatig bij hen naar binnen zal komen, niet om een gemoedelijk praatje te maken, maar om de orders te geven, ook om met verboden fosforgranaten te schieten.

In de tank heerst al gauw onenigheid. Dat begint met de vraag wie de wacht moet houden tot zij hun instructies ontvangen, maar krijgt een serieuzer vervolg als er een BMW op de weg verschijnt die beschoten moet worden. Schutter Shunlik kan het niet over zijn hart verkrijgen op de auto te vuren en schiet er naast, met als gevolg dat een van de soldaten die voor de tank vechten, zwaar gewond raakt. Hij wordt in de tank opgevangen voordat hij met een helikopter kan worden weggevoerd. De volgende keer vuurt Shunlik wel, al heft de bestuurder van de pick-up zijn hand ten teken dat hij dat niet moet doen. Niet veel later lopen er allemaal kippen rond de plaats waar de auto in vlammen is opgegaan. De zwaargewonde bestuurder wordt doodgeschoten. 

De strijd wordt steeds heviger. Veel burgers vinden de dood. De beelden zijn vreselijk. Vooral die van een Palestijnse vrouw die te midden van brandende huizen dolende op zoek is naar haar kind. De vrouw kijkt met angstige ogen naar de schutter. Ze wil in haar dunne jurk de strijd aangaan met een zwaar bewapende militair. Die raadt haar aan te blijven liggen. Tenslotte gaat ook zij eraan. Als Gamil weer verschijnt vraagt chauffeur Yimal of hij zijn moeder op de hoogte wil stellen van het feit dat hij nog leeft en ongedeerd is. Dat weigert hij, evenals verlof op het moment dat zijn dienstplicht erop zit. Alle verloven zijn ingetrokken, zegt Gamil bot.

Op het heetst van de strijd begeeft de tank het na een raketaanval. Yimal ziet dat alle wijzers naar beneden staan. Gamil komt erbij en spoort hem aan te blijven starten en pompend gas te geven, waardoor Yimal de tank toch weer aan de praat krijgt. Gamil brengt een Syriër binnen die de aanval op zijn geweten heeft. Hij wordt vastgebonden. De situatie verergert als men zich in door Syrië gecontroleerd gebied blijkt te bevinden. Twee falangisten in een Mercedes zullen hen de weg uit het vijandelijk gebied wijzen. Een van hen komt de tank in en vertelt de Syriër in het Arabisch wat hem zo dadelijk te wachten staat. De man is dermate overstuur dat men hem morfine toedient. 

Het is geen pretje om naar alle ellende te kijken. De gezichten van de tankbemanning worden steeds zwarter en viezer, net als het interieur van de tank. In de oorlog vervallen alle normen. Gamil blijkt niet eens de beroerdste. Hij meldt de commandopost om aan de moeder van Yimal door te geven dat haar zoon nog leeft. Helaas is hij daarmee net te laat.

Hier de trailer van Lebanon, die opdragen is aan Laura, wie dat ook mag zijn.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten