Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 5 februari 2014

Filmrecensie: Taxidermia (2006), Györgi Palfi



Kleurrijke, maar wel erg groteske schets van drie generaties Hongaren

Na de rustige, innemende film Hukkle (2002) over een dorp op het Hongaarse platteland, gooit Palfi het over een andere boeg. Het is alsof hij alle kolder in zijn hoofd de vrije hand geeft. Hij schetst een beeld van Hongarije aan de hand van drie generaties Morosgoványi. Het eerste deel gaat over de knecht van Vendel, luitenant in de Tweede Wereldoorlog. Daarna komt de zwaarlijvige Kalman in beeld die in de tijd van de Koude Oorlog aan eetwedstrijden meedoet. Tenslotte is de beurt aan de waanzinnig ogende Lagos, een taxidermist. Als dit de ontwikkeling van Hongarije moet verbeelden belooft de toekomst niet veel goeds. De verhalen worden steeds absurder, tot het voor iemand die al griezelt bij programma over operaties, te veel wordt. Ook de voorafgaande eetwedstrijden waarbij al het voedsel weer uitgekost wordt, deden al een aanslag op de verfijnde smaak.

Taxidermia begint evenwel fraai. Het verhaal dat zich afspeelt op de boerderij van de luitenant op het Hongaarse platteland is nog wel het meest gevoelig. De luitenant laat zijn knecht zijn eerder gegeven instructies herhalen. De volgorde van de handelingen is belangrijk. Voor zijn knappe dochters in bad kunnen moet er hout gehakt worden, vuur gemaakt waarop het water kan worden verwarmd. De fraaie houten badkuip wordt ook voor andere doeleinden gebruikt, zoals voor een varken dat wordt geslacht.

De knecht houdt de kirrende meiden vanuit zijn schuur scherp in de gaten. Ze winden hem zodanig op dat hij zijn pik in het met vet ingesmeerde kijkgat steekt en flink heen en weer rost. Een loslopende kip, die daardoor gealarmeerd wordt, pikt in de eikel. Ook gevoelig!
Niet alleen de knecht is oversekst, ook de luitenant en zijn vrouw zijn er niet vies van. Als de vrouw zich door de knecht laat pakken, hetgeen tot een bevalling leidt, is het hek van de dam. De luitenant schiet de knecht dood, kijkt naar de baby, die in de badkuip ligt te spartelen, loopt naar de schuur om een nijptang te pakken waarmee hij de baby op niets ontziende wijze castreert.

In een volgende scène is Kalman, zoals de baby genoemd werd, bezig met een eetwedstrijd. Het gaat er om zoveel mogelijk voedsel in zo kort mogelijke tijd naar binnen te werken. De deelnemers staan als sumoworstelaars naast elkaar op een weegschaal die hun gewicht aangeeft. De twee Hongaren strijden om de hand van een knappe vrouw, die hen aanmoedigt. Helaas moet Kalman opgeven vanwege een kaakklem. Zijn rivaal gaat er met de vrouw vandoor. Later ontmoet ze Kalman weer tijdens eetwedstrijden. Ze eten zoveel mogelijk kaviaar. Ze is dan zwanger en valt neer in haar eten tijdens een toespraak over de opbouw van het communisme.

Haar baby Lagos wordt prepatateur in Budapest. Hij vilt dieren en zet die op. Hij koopt in een supermarkt vet en chocolade voor zijn vader die bij hem in huis woont en zo dik is dat hij niet meer kan lopen en alleen nog maar televisie kan kijken, naar eetwedstrijden natuurlijk. Lagos heeft een oogje op de cassière, maar zij wil niets van hem weten. Verder is het allemaal zo bloederig, dat ik met geloken ogen het eind van Taxidermia haalde.  

Het is grotesk en absurdistisch, maar fantasie heeft het zeker ook. Droom en werkelijkheid lopen af en toe fraai door elkaar. De knecht droomt dat hij in het pop up boek van Het meisje van de zwavelstokjes terecht komt en haar troost, maar tegelijkertijd komt hij klaar in de badkuip waar het varken zich in bevindt. Toch is het allemaal te veel van het goede. Het is te hopen dat Palfi zich de volgende keer weer wat intoomt.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten