Boeiende terugblik op het vlietende leven
Geisha’s zijn bijzondere vrouwen, die het hart van een man
op hol brengen, maar zelf geen relatie mogen aangaan. In Memoires of a geisha worden ze kunstenaars van het vlietende leven
genoemd. Ze leven in een geheime wereld. Ze zijn geen courtisanes maar
gezelschapsdames die wijze opmerkingen maken en dansvoorstellingen geven. Een intensieve
opleiding is nodig om deze taken te kunnen vervullen. Rob Marshall laat ons ruim
twee uur onderduiken in die wereld.
Memoires of a geisha speelt
vanaf de jaren dertig in Kyoto. Het drama is vanaf de eerste minuut aanwezig. De
negenjarige Chiyo en haar zus Satsu worden, vanwege hun ernstig zieke moeder, door
hun vader verkocht. Ze gaan met de trein naar Kyoto. Voordat ze een stap gezet
hebben in het geishahuis waar de Moeder de scepter zwaait, wordt Satsu
geweigerd. Chiyo is erg overstuur dat ze opeens gescheiden wordt van haar zus. De
pijprokende Moeder besluit al gauw dat ze de knappe Chiyo, net als een
leeftijdsgenootje die de geuzennaam Pompoen draagt, een opleiding tot geisha
geeft. De eerste reactie van Chiyo is om te ontsnappen en haar zus te zoeken
maar Pompoen raadt haar dat af.
In het huis van de Moeder woont ook oppergeisha Hatsumono.
Zij heeft meteen al een moeilijke verhouding met Chiyo. Ze wil niet dat die aan
haar spullen zit omdat haar handen zouden stinken. Ze bindt het meisje aan zich
daar te verklaren dat haar zus is langs geweest en dat ze in de buurt woont. Als
de zussen elkaar op een dag tegenkomen besluiten ze te ontsnappen. Chiyo valt
daarbij echter van het dak en komt gewond terug in haar huis. Als ze hoort dat
haar ouders inmiddels overleden zijn ervaart ze een verlies dat niet in woorden
te vatten is. Ze mag ook al niet verder met de opleiding omdat ze de Moeder teveel
kost.
Ze krijgt weer wat levensmoed door de ontmoeting met een
vriendelijke heer, die voorzitter van het een of ander is. Ze stelt zichzelf
ten doel om zijn geisha te worden. Ze wordt daarbij geholpen door geisha Mameha
die rivaliseert met Hatsumono. Mameha zorgt ervoor dat Chiyo een versnelde
opleiding krijgt. Ze stelt zichzelf tot doel dat Chiyo en niet Pompoen daarna
de plaats van Hatsumono in het huis van de moeder kan innemen.
De Tweede Wereldoorlog gooit roet in het eten. De voorzitter
stuurt haar naar de bergen. Pas na de oorlog komen ze bij elkaar. Maar dat gaat
niet vanzelf. Door is een ingenieus plot voor nodig waarbij de mizuage en een actie van Pompoen een
belangrijke rol spelen. De vereniging is meer dan waar Chiyo ooit op gehoopt
had. De kijker deelt haar geluk.
Memoires of a geisha
is een meesterstuk in zijn genrem gemaakt naar de gelijknamige roman van Arthur
Golden uit 1997. De Engelse taal doet afbreuk aan de Japanse sfeer. De vormgeving
is van fluweel. Dat maakt het tegelijk glad en erg verzorgd maar dat past ook
wel weer in het wereldbeeld van de geisha, die opgesloten zit in haar wereld
van schoonheid.
Door middel van af en toe een voice-over vertelt de oudere
Chiyo haar levensverhaal. Ze had veel in zich van het element water, dat overal
in kan doordringen. Suzuka Ohgo (1993) speelt de jonge Chiyo met verve. Haar gezichtsuitdrukking
is hemels. Helaas miste ik die bij de oudere Chiyo, al werd dat gecompenseerd
door haar snedige opmerkingen. Gong Li als Hatsumono heeft haar faam als rasactrice
bewezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten