Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 20 februari 2014

Filmrecensie: Memoires of a geisha (05), Rob Marshall



Boeiende terugblik op het vlietende leven

Geisha’s zijn bijzondere vrouwen, die het hart van een man op hol brengen, maar zelf geen relatie mogen aangaan. In Memoires of a geisha worden ze kunstenaars van het vlietende leven genoemd. Ze leven in een geheime wereld. Ze zijn geen courtisanes maar gezelschapsdames die wijze opmerkingen maken en dansvoorstellingen geven. Een intensieve opleiding is nodig om deze taken te kunnen vervullen. Rob Marshall laat ons ruim twee uur onderduiken in die wereld.

Memoires of a geisha speelt vanaf de jaren dertig in Kyoto. Het drama is vanaf de eerste minuut aanwezig. De negenjarige Chiyo en haar zus Satsu worden, vanwege hun ernstig zieke moeder, door hun vader verkocht. Ze gaan met de trein naar Kyoto. Voordat ze een stap gezet hebben in het geishahuis waar de Moeder de scepter zwaait, wordt Satsu geweigerd. Chiyo is erg overstuur dat ze opeens gescheiden wordt van haar zus. De pijprokende Moeder besluit al gauw dat ze de knappe Chiyo, net als een leeftijdsgenootje die de geuzennaam Pompoen draagt, een opleiding tot geisha geeft. De eerste reactie van Chiyo is om te ontsnappen en haar zus te zoeken maar Pompoen raadt haar dat af.

In het huis van de Moeder woont ook oppergeisha Hatsumono. Zij heeft meteen al een moeilijke verhouding met Chiyo. Ze wil niet dat die aan haar spullen zit omdat haar handen zouden stinken. Ze bindt het meisje aan zich daar te verklaren dat haar zus is langs geweest en dat ze in de buurt woont. Als de zussen elkaar op een dag tegenkomen besluiten ze te ontsnappen. Chiyo valt daarbij echter van het dak en komt gewond terug in haar huis. Als ze hoort dat haar ouders inmiddels overleden zijn ervaart ze een verlies dat niet in woorden te vatten is. Ze mag ook al niet verder met de opleiding omdat ze de Moeder teveel kost.

Ze krijgt weer wat levensmoed door de ontmoeting met een vriendelijke heer, die voorzitter van het een of ander is. Ze stelt zichzelf ten doel om zijn geisha te worden. Ze wordt daarbij geholpen door geisha Mameha die rivaliseert met Hatsumono. Mameha zorgt ervoor dat Chiyo een versnelde opleiding krijgt. Ze stelt zichzelf tot doel dat Chiyo en niet Pompoen daarna de plaats van Hatsumono in het huis van de moeder kan innemen.

De Tweede Wereldoorlog gooit roet in het eten. De voorzitter stuurt haar naar de bergen. Pas na de oorlog komen ze bij elkaar. Maar dat gaat niet vanzelf. Door is een ingenieus plot voor nodig waarbij de mizuage en een actie van Pompoen een belangrijke rol spelen. De vereniging is meer dan waar Chiyo ooit op gehoopt had. De kijker deelt haar geluk.

Memoires of a geisha is een meesterstuk in zijn genrem gemaakt naar de gelijknamige roman van Arthur Golden uit 1997. De Engelse taal doet afbreuk aan de Japanse sfeer. De vormgeving is van fluweel. Dat maakt het tegelijk glad en erg verzorgd maar dat past ook wel weer in het wereldbeeld van de geisha, die opgesloten zit in haar wereld van schoonheid.

Door middel van af en toe een voice-over vertelt de oudere Chiyo haar levensverhaal. Ze had veel in zich van het element water, dat overal in kan doordringen. Suzuka Ohgo (1993) speelt de jonge Chiyo met verve. Haar gezichtsuitdrukking is hemels. Helaas miste ik die bij de oudere Chiyo, al werd dat gecompenseerd door haar snedige opmerkingen. Gong Li als Hatsumono heeft haar faam als rasactrice bewezen.

Hier de trailer, hier meer over de mizuage.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten