Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 7 februari 2014

Justice for Sergei – vier jaar later (2013), documentaire van Hans Hermans en Martin Maat



Onschuldige Russische advocaat sterft in cel

Sergei Magnitsky was een Russisch advocaat die op een kantoor in Moskou werkte en een ernstige fraudezaak op het spoor kwam. Helaas werden niet de fraudeurs aangepakt maar hijzelf. De daders lopen nog steeds rond terwijl Magnitsky op 36 jarige leeftijd in november 2009 in zijn cel overleed. Postuum werd hij veroordeeld vanwege belastingontduiking. Dit klinkt met de zaak rond Chodoroski in het geheugen, zeer bekend.  

Zijn moeder Natalia brengt aan het begin van de documentaire bloemen naar zijn graf. Ze vertelt op een bankje over haar zoon. Hij was dol op zijn kinderen, ging als tegenwicht tegen zijn drukke baan graag naar concerten en werd op school vriendjes met kinderen die niet geliefd waren. Helaas komt zijn vrouw Natasja niet in beeld. Tante Tatjana had verwacht dat de wet haar neef zou beschermen. Ze vertelt dat hij op zijn tiende al Dante las en dat hij altijd de bloemen wilde die een verkoopster moeilijk kon verkopen. Ook vriend Roman komt aan het woord. Hij vindt het treurig dat hij zijn vriend niet kon helpen.

Achtergrond van zijn dood is een zaak die door Bill Browder, een grote Amerikaanse investeerder in Moskou werd aangespannen tegen de Russische overheid nadat zijn bedrijf werd verdacht van belastingontduiking. Nadat hem in 2007 een visum was geweigerd, viel de politie in bij het bedrijf en nam twee bestelwagens met documenten mee. 

Vervolgens kreeg men te horen dat het bedrijf in andere handen was overgegaan. Dat bleken de handen van een moordenaar. Magnitsky onderzocht de zaak en kwam erachter dat er 230 miljoen aan belastinggeld gestort was op de rekening van het overgenomen bedrijf. Hij verwachtte dat Poetin de criminelen zou aanpakken, maar kreeg zelf de overheid op zijn dak. Omdat die samenwerkte met criminelen, verlieten veel betrokken advocaten het land. Magnitsky bleef, werd gearresteerd en opgesloten in een ijskoude cel waarin het rioolwater over de vloer liep. In de documentaire zijn fragmenten te horen van het gevangenisdagboek dat Magnitksky bijhield.  

In november 2008 volgt de eerste hoorzitting over de zaak. Magnitsky wilde niet dat zijn familie zou komen. Omdat hij liever niet had dat ze hem geboeid zagen, zegt zijn moeder. Hij had zich serieus voorbereid, maar kreeg geen voet aan de grond. Hij twijfelde of hij wel moest doorgaan met zijn strijd.

Gezondheidsproblemen worden niet onderzocht. Bezoek werd niet toegestaan. Als uit een brief van Magnitsky is op te maken dat hij een ontsteking aan de alvleesklier heeft, wordt hij, zogenaamd vanwege een verbouwing, overgeplaatst naar een andere gevangenis waar het regime nog harder is. Men wilde hem dwingen zijn getuigenis in te trekken. Hij lag als een foetus in zijn brits maar brak niet, zegt Browder. Net als Solzenitsjin sloot hij geen deal met de overheid.

Tijdens een tweede hoorzitting in november 2009 oogde hij mager zegt zijn moeder. De rechter was erg bot tegen hem. Ze viel hem voortdurend in de rede. Magnitsky verliet de zaal in staat van wanhoop. Zijn tante vertelt dat ze niet meer wachten tot hij met een auto zou worden afgevoerd, omdat het al laat was en erg koud. Kort daarop hoorden ze het bericht van zijn overlijden.

Het bericht kwam als een schok. De moeder vertelt dat ze in het mortuarium onder het laken keek en zag dat hij na het proces op zijn handen geslagen was. Browder noemt het verontrustend dat een autopsie geweigerd werd. Ook de onderzoekrechters zitten nog met veel vragen.

Een medewerker van het investeringsbedrijf typeert Magnitksy als gewetensvol. Een lange zachtaardige man met ijzer van binnen. Een vrouw van een celgenote vertelt dat Magnitsky in de cel waarin het barstte van de vlooien en luizen en verklikkers druk uitoefenden, zijn gevoel probeerde uit te schakelen. Ze hoopt dat zijn dood een keerpunt teweegbrengt. In ieder geval weigerde de Verenigde Staten toegang aan betrokkenen bij deze zaak.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten