Filmrecensie: Capote (2005), Bennett Miller

Sentimentele weergave van een verslag van een Amerikaanse schrijver over moordzaak in de Midwest

De film Capote is gebaseerd op een werkelijke gebeurtenis in 1959 waar de schrijver Truman Capote zich in verdiept en heeft alles in zich om een fraai drama te worden, maar verliest zichzelf in een al te   melodramatische benadering.

De gebeurtenis waar het om gaat betreft een viervoudige moord in een dorp in de staat Kansas op een landbouwer en zijn gezin. De dandyachtige en gevierde Capote leest erover in de krant en wil er voor The New Yorker verslag van doen. Samen met een vriendin  reist hij per trein vanuit New York naar Kansas om de sfeer te proeven. Hij is niet zo geïnteresseerd in de moorden op zich, maar wil een sfeerreportage maken.

Meteen al valt zijn komst niet zo goed bij de detective Dewey die de zaak onderzoekt en ook de vriendin van de dochter die de moorden ontdekte is eerst niet erg bereidwillig om Capote erover te vertellen. Door zijn flair en zijn begrip wekt Capote haar vertrouwen en geeft ze hem het dagboek van haar vermoorde vriendin. Bij de detective komt hij binnen omdat diens vrouw een liefhebster is van zijn boeken. Tijdens een etentje komt hij aan de weet dat Dewey de daders kent.

In een volgende episode kijkt Capote naar Perry en Dick, de twee jonge mannen die verdacht worden van de moorden en bij de rechtbank aankomen. Het is echt de sfeer van begin zestiger jaren met grote auto’s en mannen met hoeden. De verdachten worden opgesloten in het woonhuis van de sheriff. Capote brengt hen daar een bezoek nadat hij de huishoudster heeft overladen met geschenken. Hij hoort van Perry dat ze strafvermindering kregen als ze afzagen van het bijwonen van de zitting.

Op het moment dat ze schuldig verklaard worden, gaat Capote op zoek naar een advocaat voor de twee. Hij heeft het idee dat de zaak zijn leven heeft veranderd. Hij wil voorkomen dat ze over zes weken geëxecuteerd worden. Hij wil graag hun levensverhaal weten.

Met steekpenningen voor de directeur begeeft hij zich in de gevangenis en voert Perry, die in hongerstaking is gegaan, babyvoedsel. Door zichzelf bloot te geven, net als eerder tegen de vriendin van de vermoorde dochter, wint hij diens vertrouwen. Hij krijgt zijn dagboek en gebruikt dit voor zijn reportage die inmiddels uitgroeit tot een boek.

Tegelijk werkt hij zich ook in de nesten. Zijn vriend Jack vindt dat hij teveel in Kansas zit en meer met Perry lijkt te hebben dan met hem. Na een hoger beroep lijkt de zaak eindeloos te gaan duren waardoor het boek niet af komt, hetgeen tegen de zin is van de uitgever die een spoedige publicatie wenst. Om aan de laatste tegemoet te komen leest Capote een fragment voor aan een volle zaal.

Het enthousiasme in de zaal over hetgeen Capote te vertellen heeft, doet weinig overtuigend aan. Het wordt er later in de film ook niet beter op. De relatie tussen Capote en de moordenaars - en in het bijzonder Perry - is moeilijk voorstelbaar. Soms loopt Capote zomaar bij hem weg. De film lijkt meer gemaakt om Philip Seymour Hoffman als dandy voor het voetlicht te brengen. Na een uur wordt zijn zeurderige toontje echter vervelend.

Het boek dat Truman Capote over de zaak schreef is beter.  In cold blood werd vertaald als In koelen bloede met een nawoord van Maarten 't Hart.

Hier de trailer.