Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 1 november 2016

Siciliaanse lente, Tegenlicht, 30 oktober 2016


Mobiliteit als mensenrecht

Deze uitzending, geregisseerd door Bregtje van der Haak, ook wel bekend onder de naam Italiaanse lente, is een hartverwarmend portret van de Italiaanse burgemeester Leoluca Orlando (zie foto), die als een vader is voor zijn onderdanen in het Siciliaanse Palermo. Niet alleen voor de Italiaanse stedelingen, maar ook voor vele nieuwkomers die vanuit Afrika het eiland bereiken. Vaak na een hachelijke en dure tocht vanuit Libië. Anders dan we gewend zijn, heet Orlando de berooide personen een hartelijk welkom in zijn stad en nodigt ze uit in het stadhuis voor een inburgeringsprocedure waar ze het ereburgerschap van de stad krijgen uitgereikt. Daarmee werpt hij een barrière op tegen alle angst en botheid waarmee men tegenwoordig nieuwkomers meent te moeten bejegenen. In dit verband prijst hij Angela Merkel die pal staat voor haar vriendelijke toelatingsbeleid en zelfs een verkiezingsnederlaag op de koop toe neemt. Het is te hopen dat de burgemeester van Parijs Orlando kent en de vluchtelingen uit Calais een identiteitsbewijs geeft, waarmee ze in ieder geval recht hebben op . Daarmee worden heel wat mensonterende toestanden voorkomen.

Orlando is een moedig man. In de jaren tachtig wierp hij zich al op als bestrijder van de maffia. Hij ging daarmee door toen zijn baas om het leven werd gebracht. Na het succes daarvan werpt hij zich op het bestrijden van het koeioneren van mensen die uit Afrika naar Europa komen om een beter bestaan op te bouwen. Hij stelt dat we in een geglobaliseerde wereld leven en dat die een menselijker gezicht krijgt als we iedereen de kans geven zich te vestigen waar men wil. Mobiliteit als mensenrecht is dan ook zijn slogan, een idee dat in een iets andere vorm werd geformuleerd door Rutger Bregman in De Correspondent. Orlando maakt ook geen verschil tussen politieke en economische vluchtelingen. Vervolgd worden of honger hebben zijn beiden onaanvaardbaar. Iedereen mag zich verplaatsen waarheen hij wil. Dat is niet alleen voorbehouden aan rijke Westerlingen. Na een gezondheidsonderzoek en een identificatie kan men verder Europa in. De kruisbestuiving tussen verschillende culturen levert ons ook meer rijkdom op. Het Midden Oosterse Palermo kan dienen als voorbeeld voor andere Europese steden.

Orlando spreekt in Den Haag tijdens een bijeenkomst van burgemeesters, een initiatief van de Amerikaanse politicoloog Benjamin Barber. Diens Global parliament of majors moet een alternatief vormen voor de wegkwijnende natiestaat. Steden zijn veel beter in staat om adequate hulp te verlenen aan mensen in moeilijke omstandigheden. Ze worden direct geconfronteerd met de ellende en moeten daar een oplossing voor bedenken, zo blijkt uit de reactie van Aboutaleb die ook op de bijeenkomst aanwezig is. Orlando heeft in Palermo een Raad voor Culturen opgericht, bestaande uit migranten die hem bijstaan om problemen op te lossen. Zelf is hij geporteerd voor Heidegger die problemen zag in termen van Sein und Zeit. Orlando zoekt een balans tussen identiteit en tijd. Veranderingen hebben tijd nodig. Om de huidige toestand te verbeteren neemt hij een voorschot op de toekomst. Een burgemeester heeft een opvoedende functie.

Gelukkig stelt Van der Haak ook kritische vragen aan Orlando. Hoe zit het met de werkloosheid in zijn stad. Wordt die niet nog erger met de komst van nieuwkomers? Orlando zegt dat de werkeloosheid inderdaad hoog is maar dat dit niet verandert door de nieuwkomers. Die gaan niet stilzitten, maar ondernemen van alles waardoor de stad een beter aanzien krijgt. Bouwvakkers in de buurt zijn niet geheel positief over Orlando en beelden uit de volkswijk met werkloze mannen in hemdsmouwen stemmen ook niet vrolijk. Het zou echter verkeerd zijn de economische problemen aan nieuwkomers te wijten. Men zou de oplossing kunnen vinden in een basisinkomen voor allen, ook een idee gevoed door Rutger Bregman.

Morgenavond de meet up in Pakhuis de Zwijger. Hier meer informatie over de gasten. Hier mijn verslag van een praatje van Barber over de stadsstaat tijdens de Nacht van de Filosofie in 2014.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten