Verhouding tussen failliete zakenman en jonge meid vertelt
veel over het hedendaagse Japan
Sean McAllister (Hull, 1965) wilde een film maken over
Japan, maar vond geen ingang tot hij de 56 jarige Naoki Sato (zie foto) uit Yamagata
ontmoette, die, anders dan zijn landgenoten, zeer openhartig was over zijn
leven. Hij verloor door de economische crisis in de jaren negentig zijn bedrijf
en woont nu alweer vijf jaar samen met de 29 jarige Yoshie, die drie banen
heeft om samen het hoofd boven water te houden. Overdag werkt ze op kantoor en
in de avonduren animeert ze getrouwde mannen die zich vol laten lopen om hun
hoofd leeg te maken. Daarna moet ze een slaappil slikken om weer fit te zijn
voor de volgende dag. Behalve huisman werkt Naoki ook parttime als
verzekeringsman bij de posterijen. Hij biedt McAllister daardoor een mooi
inkijkje in het Japanse beroepsleven.
We zien de lichaamsoefeningen die men daar iedere ochtend
doet voor het werk begint, gevolgd door een oproep van de baas om tot vooral
meer te presteren. Het kapitalisme heeft zich vermomd als communisme zegt Naoki
later. Men motiveert elkaar door op te roepen tot meer inspanning maar ook om voorzichtig
op de brommers te rijden. Naoki smeert ‘m voortijdig door de voordeur. Als
parttimer en verzekeringsman zit hij niet vast aan het arbeidsritme. Hij vertelt
over het rollenspel dat dagelijks wordt opgevoerd, waardoor mensen geestelijk
ziek worden en in inrichtingen belanden. Hij wijst op een collega die daaruit
net ontslagen is een suffe indruk maakt. Dat komt door de medicijnen waarmee
hij vol zit. Later gaat McAllister mee met Naoki naar een collega die met
ziekteverlof is en paddenstoelen in het bos zoekt. De man, die zeer heeft
geleden onder de stress, vertelt over een broer van 42 jaar die zonder iets te
zeggen na een burn-out zelfmoord heeft gepleegd. Tot groot verdriet van zijn
jonge kinderen.
Naoki heeft humor. Hij wijst McAllister erop dat zijn land
het kapitalisme daar naar toe gebracht heeft, waardoor de werkende klasse
inmiddels in hoge nood verkeert. Anders dan in de jaren zestig toen men heftig demonstreerde
tegen de oorlog in Vietnam is het verzet nu gedoofd. Tegelijk heeft Naoki een
tragische kant. Contact met zijn eigen familie heeft hij niet en ook het
contact met de familie van Yoshie gaat hij uit de weg. Hij voelt zich een zwart
schaap en vreest een ontmoeting met de vader, een zakenman die net zo oud is
als hijzelf. Yoshie stelt daarom een keer aan McAllister voor om mee te gaan.
Dat loopt niet beroerd af al heeft de filmmaker moeite met de Natto die hij
krijgt voorgezet.
De afhankelijkheidsrelatie van Yoshie zint Naoki niet. Hij
vreest dat ze straks blijft haken aan een vriend die ze leuker vindt en hem dan
op straat zet. Praten, daar houdt Yoshie, anders dan de laatste vrouw van
Naoki, niet van. Alleen wegdrinken, daar is ze goed in. Een poging om haar
zwijgzaamheid te doorbreken als ze een borrel op heeft, leidt er alleen maar
toe dat Yoshie de bril van Naoki kapot maakt. Als ze een andere keer moet
huilen is ze bang dat ze de volgende dag een gezwollen gezicht heeft. De patstelling
tussen de twee wordt door McAllister doorbroken. Hij voorziet dat de vader van
Yoshie wel meevalt en haalt Naoki over om mee te gaan naar haar ouderlijk huis.
McAllister heeft zoals de gewoonte is een kleinigheid
meegenomen in de vorm van een envelop met Viagra. De vader waardeert het gebaar
en zegt dat men niet overal in Japan zo open met elkaar omgaat. Ook Naoki
accepteert hij van harte. De laatste is opgelucht en bedankt McAllister van
harte voor zijn steun.
Hier
de trailer op vimeo.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten