Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 15 november 2016

Samuel in the clouds (2016), documentaire van Pieter van Eecke


Gevolgen opwarming aarde op gevoelige wijze in beeld gebracht

De Belgische filmmaker Pieter van Eecke tekende vijf jaar geleden samen met Fabrizio Scapin voor de aangrijpende documentaire Goudougoudou over de aardbeving in Haïti vanuit de inwoners zelf gezien en reisde vervolgens alleen door naar Bolivia om daar een portret te maken van een skiliftbediende in de Andes die werkloos is omdat de sneeuw al jaren uitblijft. De documentaire geeft een scherp beeld van het probleem van de klimaatverandering, maar is het daarnaast vooral een hele esthetische portret. Het schilderachtige hutje boven op de berg Chacaltaya, waar Samuel Mendoza woont is, zoals de poster laat zien, een toonbeeld van schoonheid.

De esthetiek spreekt verder uit de kleurige kleding van de danseressen die optreden tijdens een feest op de berg. De bus die hen daar naar toe brengt, kan vanwege de gladheid de berg niet op, waardoor het gezelschap genoodzaakt is om over de glibberige stenen omhoog te klauteren, de leden van de fanfare ook nog eens met hun instrumenten. Samuel in zijn nette pak probeert nog wel wat platgereden sneeuw te verwijderen maar dat heeft weinig zin, net als zijn verdere vruchteloze leven.

Inmiddels dooit het alleen maar en dat maakt de aanblik boven de vijf kilometer hoogte desolaat zoals mensen kennen die wel eens op skivakantie zijn geweest en mindere omstandigheden troffen. De toestand in de Andes is echter van blijvende aard, al hoopt Samuel, gezien zijn peinzende blik in de verte, nog steeds dat het weer zal gaan sneeuwen. Tegelijk rouwt hij om zijn vader Alfonso die hem het vak van liftbediende leerde, maar ten val kwam en van de berg naar beneden stortte. Later gaat hij, op weg om zijn stem uit te brengen, langs bij de begraafplaats, waar zijn vader, en wellicht ook zijn moeder, een plekje heeft dat alleen met een ladder bereikbaar is.

Onderzoekers die meetapparatuur op de berg hebben opgesteld, kunnen hem niet geruststellen. De sympathieke wetenschappers bieden hem nog wel een lift naar boven als hij vier uur gaans naar zijn zus in de stad is geweest die een mooi Boliviaans bolhoedje draagt, zijn kleren repareert en hem een goede maaltijd voorzet. Ze raadt hem af om weer naar boven te gaan, maar Samuel kan daaraan geen gehoor geven. Er zijn nu eenmaal nog altijd toeristen die op bezoek komen in de berghut, daar bijkomen van de ijle lucht en een kop thee of zelfs zuurstof aangeboden krijgen. In de groepsruimte staat de urn van de voorzitter van de Andes Club die twee jaar daarvoor op de berg omkwam. Samuel wijst de toeristen op de gletsjer die vroeger over de bergwand liep, maar die nu verdwenen is. Sinds 2000 is het veel warmer geworden, zegt hij tegen de professor die een dagje met hem gaat skiën, dat net nog in het bovenste gedeelte van de berg kan. De vrouwelijke wetenschapster vertelt Samuel dat de draaiende winden rond de berg de verwarming veroorzaken. De wetenschappers praten er onderling over dat de onderzoeksresultaten hen tot nadenken stemmen en wellicht om een verandering van hun leefpatroon vragen.

De rustige beelden, geschoten door John Legraie, weerspiegelen de rust die in de Andes hangt. Van Eecke vertelt er weinig bij, maar laat de beelden spreken. Ook lokale sjamanen kunnen de berggoden niet gunstig stemmen. Duidelijk zien we een witte wereld op zijn retour en het gruis dat overblijft. Het is een teken van de klimaatverandering die ook op de radio van Samuel te horen is. De beelden stemmen droevig, ook al blijft Samuel geduldig doorploeteren.

Hier de trailer van Samuel in the clouds die in het Spaans Samuel en las nubes en in het Nederlands Samuel in de wolken heet.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten