Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 6 november 2016

Our Nixon (2013), documentaire van Penny Lane


Uniek filmmateriaal geschoten door medewerkers van Nixon tonen kijkje in de keuken

De Amerikaanse filmmaakster met de onwaarschijnlijke naam Penny Lane maakte de lange documentaire Our Nixon op basis van filmmateriaal van drie naaste medewerkers van Nixon gedurende zijn ambtstermijn van 1969 tot en met de zomer van 1974. De medewerking kwam hen duur te staan. Ze kwamen alle drie in de gevangenis terecht op beschuldiging van medewerking aan de Watergate affaire, die Nixon tenslotte dwong tot aftreden. Het filmmateriaal, geschoten met een Super 8 camera, lag veertig jaar in de kast en wordt door Lane weer in de openbaarheid gebracht.

De medewerkers waarover het gaat zijn stafchef Bob Haldeman, adviseur Binnenlandse Zaken John Ehrlichman en speciaal assistent Dwight Chapin, verantwoordelijk voor het dagritme van de president en de activiteiten, zoals de reis naar Europa na de inauguratie in 1969. De 34 jarige Haldeman met grappig stekelhaar kwam net als de 27 jarige Chapin uit de reclamewereld. Samen met 43 jarige Ehrlichman hadden ze de tijd van hun leven op het Witte Huis. Terwijl Haldeman doof was voor kritiek en vooral gericht was op resultaat, werd Ehrlichman door de drukte opgeslokt. Nixon had inmiddels zelf besloten bandopnames te maken voor een privéarchief, waarvan alleen Haldeman op de hoogte was. Hij vertelt dat hij dat had moeten laten vernietigen, voordat de commissie die het Watergate schandaal onderzocht, de banden opvroeg.

Belangrijk in die jaren was de wens om de oorlog in Vietnam te stoppen. Nixon wilde een eervolle vrede. Hij had veel verdriet over de gesneuvelde soldaten en schreef de ouders van hen brieven om zijn deelneming te betuigen. Lane laat een telefoongesprek horen tussen Ehrlichman en Nixon over een vredesdemonstraite in Washington waarop John Denver het protestlied Last night I had the strangest dream zong en John Kerry een toespraak hield. Daarop kwam Nixon met een televisietoespraak waarover hij zelf erg te spreken was. Dat kon niet verhinderen dat er een spandoek tegen de oorlog werd getoond tijdens het optreden van een close harmony koor en dat er kritische berichten in de media verschenen over het begin van de oorlog. Hoewel die vooral betrekking hadden op de ambtstermijn van Johnson, was Nixon ontstemd en liet onderzoek doen naar de bron van de publicaties. Die leidden naar defensieanalist Daniel Ellsberg. Diens psychiater werd afgeluisterd. Ehrlichman zegt dat hij zich in die tijd aanpaste aan de status quo, geen kritische vragen meer stelde en zich liet overhalen om op zijn post te blijven. De reis van Nixon naar China moest een beter beeld van hem en zijn land opleveren. Voor Chapin was het een piekervaring. Nixon klapte zelfs voor een ballet dat bol stond van de communistische propaganda.

De inbraak bij de Democraten betekende het begin van het einde voor het bewind van Nixon. George McGovern nam de zaak hoog op. Desondanks behaalde Nixon in zijn tweede ambtstermijn een klinkende overwinning op zijn Democratische rivaal. Watergate werd echter steeds meer een steen in de maag. Als eerste stapte Chapin op. Ehrlichman zegt later dat Nixon afstand van de zaak had moeten houden, maar hij wist niet dat Nixon er ook bij betrokken was. De eervolle vrede met Noord Vietnam in januari 1973 kon niet verhinderen dat er hoorzittingen gehouden werden over Watergate.Ehrlichman dacht er tijdens een binnenlandse vliegreis aan om de Air Force One te laten neerstorten. Dan waren ze meteen van de problemen af. Nixon wist steeds minder onderscheid te maken tussen waarheid en leugen. Hij ontsloeg Haldeman en Ehrlichman om zijn eigen hachje te redden, maar lang heeft hij daar niet van mogen genieten. Op 9 augustus 1974 moest hij aftreden. Hij werd het hand boven het hoofd gehouden door zijn opvolger Gerald Ford.

Hier de trailer, hier meer over Penny Lane.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten